საქართველოს ნაკრებმა ნოემბრის ტესტებზე სამი მატჩი გამართა. აქედან მხოლოდ ერთში, სამოას ეროვნულ გუნდთან დაპირისპირებაში მიაღწია გამარჯვებას, იაპონიისა და შოტლანდიის ნაკრებებთან კი დამარცხდა. - შოტლანდია-საქართველო 43:16 - ასე წაგება არ გვეკადრება [VIDEO]
- საქართველო-სამოა 20:16 - ქომაგობა, გამარჯვება და დიდი სიხარული [VIDEO+PHOTO]
- საქართველო-იაპონია 22:28 - მარცხი, ტაში და ნაჩუქარი ლელოები [VIDEO+PHOTO]
როგორ უნდა შეფასდეს "ბორჯღალოსნების" გამოსვლა ნოემბრის ტესტებზე?
შოტლანდიის ნაკრებთან გამარჯვებას არავინ გეგმავდა, არც არავინ ითხოვდა. სტუმრად, ელიტურ გუნდთან წარმატებული თამაში, ცხადია, ძნელია და ამ ეტაპზე მხოლოდ ფანტაზიის სფეროა. აი, შინ
ასე არ მოხდა. გამოდის, ჩვენი ნაკრების ასპარეზობა ნოემბრის ტესტებზე უარყოფითად უნდა შეფასდეს. "ბორჯღალოსნებმა" დასახულ მიზანს ვერ მიაღწიეს. ნოემბერი, ივნისის ტესტებისგან განსხვავებით, ჩავარდა.
ცხადია, ეროვნული ნაკრები, ისევე, როგორც ყველა გუნდი, ცოცხალი ორგანიზმია. მისი სრულ მზადყოფნაში მოყვანა უამრავ ნიუანსთან არის დაკავშირებული. მათ ჩამოთვლას აქ არ მოვყვებით. ფაქტია, რომ ჩვენს გუნდს რაღაც სილაღე აკლდა. ყველა მატჩში, განსაკუთრებით კი, შოტლანდიასთან პირველ ტაიმში მორაგბეები ძალიან დაძაბულები იყვნენ, რაც მათ სარაგბო უნარ-ჩვევების გამოვლენას საგრძნობლად უშლიდა ხელს.
ამის მიზეზი, ალბათ, უწინარესად, პირველი დონის გუნდებთან თამაშის ნაკლები გამოცდილებაა. ცხადია, ეს ასეა, მაგრამ მიზეზი მარტო ეს არაა. მაგალითად, ჩვენმა შერკინებამ სამივე მეტოქის შერკინება ყველა კომპონენტში დაჯაბნა, განსაკუთრებით კი, სტატიკურ მდგომარეობაში, რასაც ვერაფრით ვიტყვით უკანახაზელთა თამაშზე. აქ თამაშის ორგანიზებასა და ოსტატობაში სერიოზული პრობლემები გვაქვს.
ჩამოვრჩებით, როგორც სწრაფად გადაადგილებაში, ასევე სწრაფ აზროვნებაშიც. საქართველოს ნაკრებში მილტონ ჰეიგის მოსვლამდე ჩვენი უკანა ხაზი დაცვაში თამაშზე ორიენტირებული იყო. ახლა ახალზელანდიელი სპეციალისტი მის შეტევაში ჩართვაზე მუშაობს. მეორე დონის ზოგიერთ გუნდთან და ერთა თასზე ეს გამოგვდის კიდეც. გავიხსენოთ, თუნდაც წლეულს, გაზაფხულზე ეროვნულ სტადიონზე რუმინეთის ნაკრების ბრწყინვალე სტილში დამარცხება.
ეს, ცხადია, კარგია, მაგრამ ელიტურ გუნდებთან სათამაშოდ და სათანადო წინააღმდეგობის გასაწევად საკმარისი არ არის. რაც მთავარია, დაცვაზე ორიენტირებულ თამაშზე უარის თქმის შემდეგ, დაცვაში პრობლემებმა იმატა. ეს სამივე ტესტ-მატჩში ნათლად გამოჩნდა.
სამივე მატჩმა გამოაჩინა, რომ პრობლემები, ზოგადად, ჯერ კიდევ ბევრი გვაქვს. ვფიქრობთ, "ბორჯღალოსნების" თავკაცს მეტი სითამამე მართებს და ახალგაზრდა უკანახაზელებს მეტად უნდა ენდოს, როგორც თავის დროზე ვასილ ლობჟანიძეს ენდო. ის დღეს გუნდში ერთ-ერთი გამორჩეული ფიგურაა და, ვფიქრობთ, მისი თაობის მორაგბეებიდან, სულ მცირე, ორი ან სამი მორაგბე მაინც იმსახურებს, ეროვნულ გუნდში ძალები მოსინჯოს.
იმის ილუზია, რომ უკანა ხაზის თამაშის პრობლემა, სისწრაფეების მომატება და ასე შემდეგ, ერთი ხელის დაკვრით მოგვარდება, არავის აქვს. ეს მხოლოდ დიდი შრომით მიიღწევა და ამას სათანადოდ ხელის შეწყობა სჭირდება.
ამ წერილში დეტალებს აღარ ჩავუღრმავდებით. მილტონ ჰეიგი თბილისში ჯერ არ დაბრუნებულა და ამიტომ მას ცოტა მოგვიანებით შევხვდებით და ვისაუბრებთ. ჩვენი გაზეთის მომავალ ნომრებში კი სპეციალისტების მოსაზრებებს შემოგთავაზებთ.
მსოფლიოს რეიტინგი
1. ახალი ზელანდია - 94,78
2. ინგლისი - 89,84
3. ავსტრალია - 86,97
4. ირლანდია - 84,62
5. უელსი - 82,55
6. სამხრეთი აფრიკა - 81,79
7. შოტლანდია - 80,67
8. საფრანგეთი - 80,13
9. არგენტინა - 79,91
10. ფიჯი - 76,46
11. იაპონია - 74,22
12, საქართველო - 74,14
13. იტალია - 72,47
14. ტონგა - 71,94
15. სამოა - 71,25
16. რუმინეთი - 69,36
17. აშშ - 64,66
18. კანადა - 63,95
19. რუსეთი - 63,25
20. ნამიბია - 62,78.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
ფეხბურთელებს ვინ რას ერჩის?