ქუთაისური ძიუდოს სკოლა ქვეყანაში ერთ-ერთი გამორჩეულია. მარტო ის რად ღირს, რომ რიონისპირა ქალაქს სპორტის ამ სახეობაში ორი ოლიმპიური ჩემპიონი დავით ხახალეიშვილი და ირაკლი ცირეკიძე ჰყავს. სწორედ ცირეკიძის პირველი მწვრთნელი გახლავთ ჩვენი დღევანდელი რესპოდენტი დაზმირ ონიანი, რომელიც დიდი ხანია ქათული ძიუდოს სამსახურშია და დღესაც ახალგაზრდა ძიუდოისტების დაოსტატებას ემსახურება. საქართველოს დამსახურებული მწვრთნელი გასულ წლებსა და ქართული ძიუდოს დღევანდელობაზე გვესაუბრება.
- 35 წელიწადია მწვრთნელად ვმუშაობ. სამბოთი დავიწყე, შემდეგ კი ძიუდოში გადავედი. ქუთაისის უნივერსიტეტის დარბაზში ბავშვებს ძიუდოს სექციაში ვავარჯიშებდი. 1990 წელს ავანგარდის დასახლებაში გაიხსნა
-ალბათ, თქვენთვის ყველაზე საამაყო ის არის, რომ მსოფლიო და ოლიმპიური ჩემპიონის ირაკლი ცირეკიძის პირველი მწვრთნელი ბრძანდებით.
- ოლიმპიური ჩემპიონის აღზრდა ყველა მწვრთნელის ოცნებაა. მიხარია, რომ მუშაობა დამიფასდა, ცირეკიძემ მთელი ქვეყნის იმედები გაამართლა და სამშობლო ასახელა. ამაზე დიდი ბედნიერება მწვრთნელისთვის რა უნდა იყოს! ირაკლი ჩემთან ცხრა წელიწადი ვარჯიშობდა. მე-3 კლასში იყო ვარჯიში ჩვენთან რომ დაიწყო, სკოლაც აქ დაამთავრა და შემდეგ გადავიდა ქუთაისის ძიუდოს ნაკრებში ომარ მერაბიშვილთან.
- დღეს რამდენი ბავშვი ვარჯიშობს ავანგარდის ძიუდოს დარბაზში, ვინ გეხმარებათ მათ მომზადებაში, პერსპექტიული თაობა თუ მოდის?
-ამჟამად სპორტული სკოლის შემადგენლობაში ვართ. დარბაზში 120 სპორტსმენი ვარჯიშობს. მათ გაწვრთნაში ჩემი შვილი თამაზ ონიანი მეხმარება. უფრო საინტერესო უმცროსი ასაკის ჭაბუკები არიან. დარწმუნებული ვარ, ქართულ ძიუდოში ღირსეული თაობა წამოვა. ახლახან ზუგდიდში გამართულ ნუკრი შამუგიას ხსოვნისადმი მიძღვნილ ტურნირზე ჩვენი შეგირდებიდან ჭაბუკთა შორის ჩემპიონები გახდნენ გიორგი მანაგაძე, ბექა ბონდარენკო და გიორგი ძნელაძე. მეორე ადგილები დაიკავეს საბა ირემაძემ და საბა ხურციძემ, მესამეზე გავიდნენ გიორგი გოცირიძე, ნიკა ტალახაძე და გიორგი სირაძე. ამ ბიჭებს კოჭებში ეტყობათ, რომ კარგი ძიუდოისტები გაიზრდებიან.
- სავარჯიშო პირობები გაკმაყოფილებთ?
- პირობები არც თუ სახარბიელო გვაქვს. ძირითადად ინვენტარის პრობლემა გვაქვს. ძიუდოისტმა ხუთ წელიწადში ერთხელ მაინც უნდა გამოცვალოს კიმანო, რისი საშუალებაც ბევრს არ აქვს. ძლიერი სპორტსმენები, რომლებისგანაც წარმატებებს ველით, ძირითადად ნაკლებად შეძლებული ოჯახებიდან არიან და მათ მხარდაჭერა სჭირდებათ.
- ქართული ძიუდოს დღევანდელობაზე რას იტყვით?
- სამწუხაროდ, დღევანდელი მდგომარეობა უკეთესობის სურვილს ტოვებს. თაობათა ცვლას ჩავარდნები მოჰყვა. ოლიმპიური თამაშები მოახლოებულია და ლონდონისთვის რეალური კანდიდატების დასახელება რთულია. გადამწყვეტი მომავალი წელიწადი იქნება და ღმერთმა ქნას, საქართველოს ძიუდოს ნაკრები ღირსეულად წარსდგეს ლონდონის ოლიმპიადაზე.
- პირად გეგმებზე რას გვეტყვით?
- ჩემი სურვილი და მიზანია ქართულ სპორტს კიდევ ერთი მსოფლიო დონის ძიუდოისტი გავუზარდო, რომელიც სამშობლოს ღირსეულად წარმოაჩენს. ბოლოს კი ალბათ, ყველა მწვრთნელის ოცნება ის არის, რომ, როცა მისი აღზრდილები ქართულ ტრადიციულ სუფრასთან დასხდებიან, როგორც ერის საამაყო შვილები, სიყვარულით შესვან თავიანთი მწვრთნელის სადღეგრძელო ან შესანდობარი.
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
