ევროპის სამგზის და მსოფლიოს ჩემპიონ ავთანდილ ჭრიკიშვილს (81) სასაუბროდ "ლიდერბეთში" შევხვდით, სადაც ქართული სპორტის ლიდერის სტატუსით შეხვედრა მოუწყვეს. ვგონებთ, საინტერესოა, როგორ აფასებს მიმდინარე სეზონს ერთ-ერთი საუკეთესო ქართველი სპორტსმენი, ვისთვისაც მიმდინარე სეზონი წინააღმდეგობრივი აღმოჩნდა - იყო წარუმატებლობაც და წარმატებაც. თუმცა სწორედ ამ სეზონში ორი ისტორიული გამარჯვებაც მოიპოვა - ევროპულ თამაშებსა და კანოს მემორიალზე.
- რა იყო თქვენთვის ყველაზე მთავარი მიმდინარე სეზონში?
- ყველაზე მნიშვნელოვანი ევროპულ თამაშებზე გამარჯვება იყო. ის ევროპის ჩემპიონატთანაა გათანაბრებული, პირველად ჩატარდა და საქართველოდან მე გავხდი პირველი ჩემპიონი. მნიშვნელოვანია
- ამ ორი გამარჯვებიდან რომელია უფრო მნიშვნელოვანი?
- ალბათ, უფრო ევროპული თამაშები, რადგან ზედიზედ სამჯერ გავიმარჯვე კონტინენტის პირველობაზე. ნებისმიერი მოგება კარგია, მაგრამ, ჩემი აზრით, როცა მოპოვებულ წარმატებას ინარჩუნებ, ეს უფრო მაგარია. ამით ამტკიცებ, რომ შენ მართლა ძლიერი ხარ და იმსახურებ ამ მოგებას.
- სეზონის ყველაზე დიდ გაწბილებად რას დაასახელებ?
- მსოფლიოს ჩემპიონატს. არ მინდა, რაღაცას დავაბრალო ეს წაგება, მაგრამ ტრავმების გამო არ ვიყავი იმ ფორმაში, როგორშიც მინდოდა ამ ტურნირზე ყოფნა. ამიტომ ვერ ვივარჯიშე სათანადოდ, ვერ გავიარე დაგეგმილი გრაფიკი და არ ვიყავი მზად, რაც გამოჩნდა კიდეც შეჯიბრებაზე. მეხუთეზე კი გავედი, მაგრამ გულდასაწყვეტია უმედლოდ დარჩენა.
- ქომაგებმა სოციალურ ქსელებში "ძიუდოს მესი" და "თავისი წონის რინერი" შეგარქვეს. ამის შესახებ თუ გსმენიათ და რამდენად აქცევთ ყურადღებას მსგავს რამეებს?
- ამის შესახებ არ გამიგია, მაგრამ ორივე იმ დონის სპორტსმენია, მათთან შედარება სასიხარულოა. თუმცა ეს უფრო გულშემატკივრის აზრია და სიმართლე გითხრათ, დიდ ყურადღებას არ ვაქცევ.
რინერი ძალიან დიდი სპორტსმენია. მასთან ადრე უფრო ინტენსიური ურთიერთობა მქონდა, ხშირად ვხვდებოდით ერთმანეთს, ახლა კი იშვიათად ჭიდაობს, მხოლოდ ოფიციალურ შეჯიბრებებში.
მეგობრული ურთიერთობა გვაქვს, შეხვედრისას აუცილებლად მოვიკითხავთ ერთმანეთს, როგორც სპორტსმენი სპორტსმენს.
- პიეტირთან როგორი ურთიერთობა გაქვთ? დასრულდა ადრინდელი დაძაბულობა?
- ადრე მართლაც ცოტა დაძაბული ურთიერთობა გვქონდა, ახლა კი ჩვეულებრივ ვესალმებით, ხელს ვართმევთ ერთმანეთს. ორივე მსოფლიოს ჩემპიონი ვართ და ვაფასებთ ერთურთს. მეც კარგად ვიცი, რომ დიდი სპორტსმენია, პატივსაცემი და ასევე იცის იმანაც.
- კანოს ტურნირზე ისე გამოჩნდა, რომ იპოვე "ოქროს შუალედი" სანახაობრივსა და პრაგმატულ ჭიდაობას შორის. მომავალში როგორი მიდგომით გააგრძელებთ ვარჯიშს, რა იქნება თქვენთვის პრიორიტეტული?
- სტილის შეცვლას არ ვაპირებ, ისევ გამართულ ჭიდაობას შევთავაზებ მეტოქეებს. არ ვიზამ, ბლოკით და შიდოებით გავიქცე და ისე მოვიგო შეხვედრა, მაგრამ ტაქტიკურად დავალაგებ ჭიდაობას.
როცა საჭიროა, უნდა დაელოდო და შეცდომაც დააშვებინო მეტოქეს. ზუსტად ასე ვიჭიდავე კანოზე პირველ წრეში იაპონელ კეიტა ნაგაშიმასთან - ტაქტიკურად ვაჯობე, ხოლო როცა იაპონელს ტაქტიკაში დაჩაგრავ, ეგ უკვე წინ გადადგმული ნაბიჯია. ვაპირებ, ასეც გავაგრძელო - როცა ილეთის გაკეთების საშუალება იქნება, კიდეც გავაკეთებ, მაგრამ სადაც არაა გასარისკი, ერთი წამითაც არ გავრისკავ, რომ ვიღაცას რაღაც დავანახო.
ოლიმპიადა ოთხ წელიწადში ერთხელაა და იქ რა იქნება, კაცმა არ იცის, მაგრამ ღმერთმა დაიფაროს და იქნებ ტრავმა მიიღო და საერთოდ ვერ მიხვიდე იქამდე. ამიტომ მაქსიმალურად უნდა გამოიყენო შანსი და არ მაქვს უფლება, ლამაზი გდებისთვის რამე შეცდომა დავუშვა.
- ახალ წელს ისევ ტრადიციულად ოჯახში შეხვდებით თუ სიახლეს გეგმავთ, სადმე გაემგზავრებით?
- არა, ისევ ტრადიციულად ოჯახში შეხვდები, მერე კი მეგობრებთან გავალ მისალოცად. ძიუდოისტებიც ვაპირებთ აღნიშვნას - მე, ლიპარტელიანი და სხვები.
- დაბოლოს, რას უსურვებთ საკუთარ თავს, ქვეყანას?
- ქვეყანას, უპირველესად, სიმშვიდეს და წარმატებას ვუსურვებ ყველა სფეროში. მე სპორტსმენი ვარ და სპორტში ვუსურვებ უდიდეს წარმატებას. მოგეხსენებათ, დამდეგი 2016 წელი ოლიმპიადის სეზონია და იქ მონაწილე ყველა სპორტსმენს თავისი ჩანაფიქრის ასრულებას ვუსურვებ. მათ შორის - საკუთარ თავსაც. ეს ჩემი ოცნებაა და ამისთვის ვაკეთებ ყველაფერს, რომ გავხდე ამ ოლიმპიადის ჩემპიონი, გავახარო საქართველო და ყველა, ვისაც სპორტი უყვარს.
