ვლადიმირ ვაისმა ლობჟანიძე უახლოესი სანაკრებო შეხვედრებისთვის არ გამოიძახა, მაგრამ იმ 9 ფეხბურთელს შორის დაასახელა, რომელსაც ნაკრების რეზერვად განიხილავს.
ლობჟანიძეს დანიაში დავუკავშირდით და ახალ კლუბთან ადაპტაციაზე, იმედებსა და სხვა თემებზე ველაპარაკეთ:
- როგორ შეეწყვეთ "რანდერსს"?
- ყველაფერი ძალიან
- ადაპტაციის პერიოდში ყველაზე რთული რა იყო?
- ყველაზე რთული იყო განსხვავებულ სტილთან შეგუება. დანიაში ათლეტური ფეხბურთი უყვართ და ძალიან ბევრი ორთაბრძოლაა. ამისთვის მზად უნდა იყო და ბევრსაც ვმუშაობ.
- ამ კუთხით პრობლემები გაქვთ?
- მიმაჩნია, რომ ამ კომპონენტში რაღაც მაკლია. რაც შეეხება სათამაშო დისციპლინას, ამ მხრივ არ მიჭირს.
- არადა, ქართველი ფეხბურთელებისთვის უცხოეთში ეს ერთ-ერთი ყველაზე სერიოზული პრობლემაა...
- მესმის, მაგრამ ბოლო პერიოდში ორი ისეთი მწვრთნელი მყავდა, ვგულისხმობ სოსო ფრუიძესა და კახა კაჭარავას, რომლებიც სათამაშო დისციპლინას ძალიან დიდ ყურადღებას აქცევენ. საქართველოში რომ შევეგუე, აქაც გამიადვილდა.
- ქართველ ფეხბურთელებს ბევრ ცნობილ ლიგაში წარმატებით უთამაშიათ, მათ შორის - ტოპლიგებში, მაგრამ დღეს ამით ვეღარ დავიკვეხნით. რაშია მთავარი პრობლემა - უცხო ფეხბურთი, მენტალიტეტი თუ სხვა რამ?
- ალბათ, ყველაფერი ინდივიდუალურია. მაგალითად, ცალსახად ნამდვილად ვერ ვიტყვით, რომ დანია ყველასთვის წარუმატებელია. ყველა ერთნაირი ფეხბურთელი არ არის და მიმაჩნია, რომ ყველას ერთად ვერ განვსჯით.
- ზოგადად გეკითხებით, თორემ გიორგი ფოფხაძეს, დავით დევდარიანსა და მათე ვაწაძეს დანიაში წარმატებული სეზონები ჰქონდათ...
- კარგია თუ არა პირადად ჩემთვის დანია, ამას დრო გვიჩვენებს. "რანდერსში" დიდი იმედებით ჩამოვედი. აქ პერსპექტივას ვხედავ და ყველაფერი ჩემზეა დამოკიდებული. მთავარია, სწორი გზით მივდივარ და მიმაჩნია, რომ ჩემს სათქმელს ვიტყვი.
- ...თუმცა ამჟამად "რანდერსს" კარგი დღე არ უდგას...
- სამწუხაროდ, ასეა, მაგრამ გრძელი ჩემპიონატია, ყველაფერი წინ გვაქვს და იმედია, მალე წარმატებული პერიოდიც დაგვიდგება.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
(აბა, თქვენ იცით