"ნაპოლი" სანახევროდ შეიკრიბა, ხვიჩა შვებულების დარჩენილ დღეებს პარიზში ატარებს - ორი ამხანაგურის მოლოდინში...

რა შუაშია შური და ბოღმა? უბრალოდ გულნატკენი და ნაწყენია ხალხი. როგორ უნდა შეშურდეთ კვარასი აბა არ მესმის. დაღლაზე კამათს აღარ დავიწყებ. შეიძლებოდა მაგ ყველაფრის ლამაზად მოგვარება ისე, რომ ძალიან თუ არ გაუჭირდებოდა გუნდს რომ არ ეთამაშათ. დამოკიდებულებები უფრო მნიშვნელოვანია. მაგალითად ისრაელთან თამაშის დროს რომ სტადიონზე ყოფილიყო რიგით ქართველებთან ერთად და იქ გაეზიარებინა მათი ემოციები, ბევრი დააფასებდა. ესაა ლიდერის მთავარი ფუნქცია. იყოს ნებისმიერ მომენტში მის გუნდთან ერთად. ბევრი მაგალითის მოყვანა შემიძლია სპორტული ისტორიიდან, ტრავმირებულები როგორ დარჩნენ საქომაგოდ და გასამხნევებლად საკუთარ გუნდთან ერთად. მათ შორის ქართველის მაგალითიც შემიძლია მოვიყვანო, თუ როგორ გარისკა ტრავმის მიუხედავად და გამარჯვება მოგვაპოვებინა. სპორტში ყოველთვის ვერ მოიგებ და მარცხიც გვექნება, გასაგებია და ესეც უნდა მივიღოთ. შესაძლოა ვინმემ თამაში ვერ შეძლოს, ესეც გასაგებია. მაგრამ როდესაც დამოკიდებულება არის აგდებული ეგ სხვა რამ არის. ყველას თავისი ცხოვრება აქვს, მაგრამ შენ თუ ხალხს არ დააფასებ, ნურც მათგან ნუღარ მოითხოვ დაფასებას. როგორც არ უნდა გაამართლოთ, იმ ბიჭებთან ერთად უნდა ყოფილიყო და გულშემატკივრებთან, რომ გაემხნევებინა და იმედი ჩაესახა. იმედი იმისა, რომ ის აქ არის და ერთად ყველაფერს შეძლებენ. ლიდერისგან უნდა იგრძნოს გვერდში დგომა გუნდმა. ისეთ წარმატებებს მიეღწიოს, რომ მსოფლიო ფეხბურთის ყველა დროის საუკეთესო გამხდარიყოს. დარწმუნებული ვარ ყველა ქართველს გაუხარდება. მაგრამ შენი წარმატება სამშობლოს საკეთილდღეოდ უნდა გამოიყენო. ზოგს მეტი შესაძლებლობა აქვს, ზოგს ნაკლები, მაგრამ ყველამ უნდა გავაკეთოთ ჩვენი გასაკეთებელი სამშობლოს წინაშე.