და შეიფერა დე ლაურენტისმა დიდება, გაიბღინძა, მაგრამ მათ,
ვერ ვიტყვით, რომ დე ლაურენტისის მმართველობის სტილი დიქტატორულია, უფრო ავტორიტარულია. ეს მეტადრე უკანასკნელ ხანს გახდა თვალშისაცემი, როდესაც სპალეტის და ჯუნტოლის ნაცვლად რუდი გარსია (შემდეგ ვალტერ მაცარი) და მაურო მელუსო დანიშნა, რომლებიც დირექტივებს უსიტყვოდ უნდა დაემორჩილონ და პირადი ინიციატივის გამოვლინება არ სჭირდებათ. მარიონეტი ხელქვეითები მორჩილები არიან და მითითებებს ასრულებენ, მაგრამ ამან რა შედეგიც გამოიღო, ყველამ დაინახა. სათამაშო შემადგენლობას, ტაქტიკას, ცვლილებებს და ყველაფერს, სავარაუდოდ, თავად პატრონი წყვეტს. თუმცა მიხვდა, რომ რაღაც უნდა მოიმოქმედოს და ისევ დაუკავშირდა ანტონიო კონტეს, რომელიც სიტუაციის შესაფასებლად „ტორინოსთან“ მატჩს დაესწრო და ნეაპოლური გუნდის საცოდაობას უყურა. ეგაა, წუწურაქი (და არა ხელმომჭირნე) აურელიო ისევ ვერ შეუთანხმდება პირობებზე, ვინაიდან კონტე სრულ კარტ-ბლანშს, მაღალ ხელფასს და ძვირადღირებულ ტრანსფერებს მოსთხოვს.
დე ლაურენტისს სურს მინიმალური ინვესტიციებით მაქსიმალურ შედეგს მიაღწიოს, რაც წარმოუდგენელია. შეიძლება ერთხელ გაგიმართლოს, უკეთეს შემთხვევაში - ორჯერაც, მაგრამ მუდამ ასე არ იქნება. სტაბილურად წარმატებული კლუბის ასაშენებლად სერიოზული თანხების დახარჯვაა აუცილებელი, აგრეთვე - სწორი მენეჯმენტი და არა წამყვანი ფეხბურთელების გასხვისება. ვინ იცის, რამდენი ქულა დაიკარგა იმის გამო, რომ კიმ მინ ჯე „ბაიერნს“ 30 მილიონ ევროდ მიჰყიდა და მის ნაცვლად ნათანი 5 მილიონად შეიძინა. იტალიის ჩემპიონატის მოგებისას შეექმნა შთაბეჭდილება, რომ სუპერლიგაში შესვლით ელიტარულ საფეხბურთო საზოგადოებაში დამკვიდრდება, თუმცა ის დიდი „მოთამაშე“ ვერასოდეს გახდება, რამეთუ ნეაპოლური კლუბი არასოდეს ყოფილა იმ ელიტის წარმომადგენელი და თვითონ მისი პრობლემური და ამპარტავანი პერსონაც ბევრისათვის, რბილად რომ ვთქვათ, მიუღებელია.
თავისთავად, სკუდეტოს მომგებ ფეხბურთელებსაც გაუჩნდათ ამბიცია, უკვე სხვა სტატუსის მქონედ იგრძნეს თავი და ბუნებრივია, ანაზღაურების სრულიად სამართლიანად მომატებაც უნდათ. სახელფასო განაკვეთი რომ გადახედვას საჭიროებს, ეს ცხადზე ცხადია. მაგალითად, გასული სეზონის საუკეთესო ფეხბურთელი კვარაცხელია იმაზე ორჯერ ნაკლებს იღებს, ვიდრე დიეგო დემე, რომელიც წინა წელს მოედანზე საერთოდ არ გასულა, რაც ნონსენსია. ოსიმენს კონტრაქტი კი გაუგრძელა და გასამრჯელოც 10 მილიონამდე გაუზარდა, მაგრამ იქიდან გამომდინარე, რომ ხელშეკრულებაში გამოსასყიდი თანხა (130 მილიონი) ჩაუწერა, მგონია, ისე წავა გუნდიდან, იმ გაზრდილ ხელფასს ვერც აიღებს.
ბუნებრივია, ასეთ პირობებში ფეხბურთელებს ენთუზიაზმი გაუნელდათ, ძველებურად აღარ ირჯებიან, მატჩებისას ნაკლებს მოძრაობენ, არ იხსნებიან, ბურთს სტატიკურ მდგომარეობაში იღებენ და ა.შ. ასეთ სიტუაციაში კვარაცხელიასაც უჭირს თავის წარმოჩენა. შესაძლოა, ხანდახან თავსაც უფრთხილდება (ან რატომ არ უნდა გაუფრთხილდეს), თითქოს ხალისიც დაკარგა, სისწრაფეც, სისხარტეც, ჩვეული ბრძოლის ჟინიც არ ეტყობა. ხვიჩასთვის ახლა მთავარია, ფსიქოლოგიურად არ გატყდეს და ხვალინდელი დღის იმედი ჰქონდეს. არაა გამორიცხული, რაც ხდება, „კვარასთვის“ უკეთესიც იყოს, რადგან სანამ მისი სატრანსფერო ფასი დაეცემა, დე ლაურენტისმა გაყიდოს კიდეც. ვინ იცის, მაგისას რას გაიგებ...
მიმომხილველი
"ნაპოლიში" მას რეკომენდაციას ვუწევ, დიდი ავტორიტეტით სარგებლობს" - ფედელე
ოსიმენის უახლოესმა მეგობარმა "ნაპოლის" დასცინა [PHOTO]
"10 წუთის განმავლობაში მწვრთნელს ამას ეკითხებოდა" - იტალიელი ჟურნალისტი ხვიჩაზე წერს
კვარაცხელიას ჩანაფიქრი თანაგუნდელებმა ვერ გაშიფრეს - სისტემური პრობლემების პიკი...
დე ლაურენტისთან გაჩერება აღარ ღირს, ხვიჩამ უნდა დატოვოს ნაპოლი, სანამ როგორც ფეხბურთელი ჩაკვდება, როგორც კი შანსი მიეცემა
გეთანხმები აბსოლუტურად
მაგრამ აბონ ციციაშვილისა არ იყოს, ალბათ დაავიწყდა ლავრენტას რუსთაველის აფორიზმები. :)))