საბჭოთა კავშირის საუკეთესო ნაკრები 5 ქართველით - და როგორ გაწირა ბესკოვმა ყიფიანი...

ლეონიდ ბურიაკი,მართლაც ძალიან კარგი ნახევარმცველი და გამთამაშებელი იყო,მაგრამ ჩემპიონატზე თაბაშირიანი ფეხით წაიყვანეს და რა თამაშზე იყო საუბარი.უკვე ტრავმა მოშუშებულ ყიფიანს კი,ადრევე უთხრეს უარი და მანაც გამწარებულმა და იმედგაცრუებულმა,თამაშს თავი დაანება.არც ვლადიმერ გუცაევი აიყვანეს ნაკრებში,რომელიც ორივე ფლანგზე ძალიან კარგად თამაშობდა და შეეძლო გუნდის სქემაში მრავალფეროვნების და სიმწვავის შეტანა.სწორედ ეს დააკლდა სსრკს ნაკრებს პოლონეთთან მატჩში,როცა გამარჯვება სავალდებულო იყო და მოედანზე 5 მცველით გამოვიდა.განმეორდა 1970 წლის ჩემპიონატის ისტორია.იქაც ხომ წაგების შიშმა იძალა და 5 მცველი გამოიყვანეს მწვრთნელებმა.შედეგად ვერც მექსიკაში და ვერც იტალიაში,ნაკრებმა,რომელსაც გამარჯვება სჭირდებოდა,გოლი ვერ გაიტანა და დატოვა ჩემპიონატი.ნაკრების გამთამაშებლის ფუნქცია,ბესკოვმა გავრილოვს და ბლოხინს დააკისრა.გავრილოვის კლასი ახლოსაც ვერ მოდიოდა ყიფიანის,ან ბურიაკის კლასთან,მაგრამ ბესკოვმა სხვა გზა აღარ დაიტოვა.არადა გავრილოვის ტექნიკურ არსენალში,მხოლოდ პირდაპირი პასები,ფეხის წვერით,ან "პადიომით"შესრულებული იყო.სხვანაირი თამაში მას უბრალოდ არ შეეძლო.სტანდარტებს კი,ნებისმიერი ადგილიდან ბლოხინი ასრულებდა და ეს ფუნქცია,მისთვის სრულიად ახალი და უცხო იყო.ასე გახდა ძალიან ძლიერი და შემოქმედებითი სსრკს ნაკრები,მონოტონურ,დაცვისაკენ მიდრეკილ,მექანიკური ფეხბურთის მოთამაშე ნაკრებად.თავისთავად ეს ნაკრებიც ძალიან ძლიერი იყო,მაგრამ გადამწყვეტ თამაშებში,შემოქმედებითობის გარეშე წინსვლა,აშკარად შეუძლებელი გახდა.ეს ყველაზე ძალიან გამოჩნდა პოლონეთთან 0-0 დამთავრებულ შეხვედრაში,სადაც ნაკრებმა 5 მცველით,ვერაფრით შეძლო გადამწყვეტ შეტევაზე გადასვლა.
ეს ჩემპიონატი,ერთი კურიოზითაც დამამახსოვრდა.ნაკრების პირველ,გახსნის თამაშში,ბრაზილიას შევხვდით და ტელეკომენტატორმა ნიკოლოზ ოზეროვმა,ჩემპიონატის პირველი,გახსნის რეპორტაჟი შემდეგი სიტყვებით დაიწყო."ვნიმანიე,ვნიმანიე!ნაჩინაემ რეპორტაჟ ს ჩემპიონატა მირა პო ხოკეიუ".ყურადღება,ყურადღება!ვიწყებთ რეპორტაჟს მსოფლიოს ჩემპიონატიდან,ჰოკეიში.ასე იყო,ბრაზილიასთან ჰოკეი გვათამაშა.

ახლა წერონ და იკითხონ ღრუსებმა, რაღა აზრია აქვს? მაშინ ხმა არავინ ამოიღო ყიფიანის არ წაყვანაზე. დათო იმ დროს ერთ ერთი საუკეთესო იყო ევროპაში. ჩვენ დათო შეგვეცოდა თორემ სსსრკ-ს ნაკრებმა ვერაფერს რომ ვერ მიაღწია ეგ არც გვადარდებს. ერთი რუსიც რომ არ ყოფილიყო ნაკრებში მაინც რუსეთს მიეწერებოდა მოიღწევა. 1/2 ფინალში გასვლა კი სავსებით შესაძლებელი იყო.მხოლოდ პოლონელების დამარცხება იყო საჭირო და ბესკოვმა 5 მცველი ათამაშა. იმ გუნდს რაც აკლდა სწორედ დათო იყო და ბესკოვი კი ზედმეტი თავისი შოვინიზმით. ნამდვილი მწვრთნელი გუცაევსაც წაყვანდა ნაკრებში. ნახევარი გუნდი ქართული და ნახევარიც უკრაინული ამას ბესკოვი არ დაუშვებდა.