3 თვეა, რაც საქართველოს ქალთა ნაკრების თავდამსხმელი ქალაქ ჰატაის საფეხბურთო კლუბში მიიწვიეს. ამ დროის განმავლობაში მან სამ მატჩში მიიღო მონაწილეობა.
- ხატია, პირველ რიგში, გილოცავთ გადარჩენას. ძნელი წარმოსადგენია, რა მძიმე დღეები გაიარეთ...
- მადლობა. კი, მართლაც წარმოუდგენლად საშინელი დღეები გავიარეთ. თამაშიდან მოვედით იმ საღამოს, დაღლილები ვიყავით და დასაძინებლად მალევე დავწექით. დილის 4 საათი
რამდენიმემ ფანჯრიდან გადახტომა სცადა. ვუყვიროდი, ნუ გეშინიათ, ერთად თუ ვიქნებით, არაფერი მოგვივა, ჭკვიანურად უნდა ვიმოქმედოთ, რომ გადავრჩეთ-მეთქი. ერთმანეთს ხელები ჩავკიდეთ და ვცდილობდით, კარის ქვეშ ვმდგარიყავით, მაგრამ შეუძლებელი იყო. ბიძგები თანდათან ძლიერდებოდა და კედლიდან კედელზე გვახეთქებდა. ამ დროს მსუბუქად დავშავდით ყველანი. როგორც იქნა, ძალა მოვიკრიბეთ და ხელჩაკიდებულებმა გამოვაღწიეთ გარეთ. ძალიან რთული იყო მესამე სართულიდან ჩამოსვლა, გვეშინოდა კიბეზე ჩამოსვლის, მაგრამ ძალა მოგვეცა და შევძელით. სასწაულებრივად გადავრჩით...
ვუყურებდი, ჩემ თვალწინ წამებში როგორ იბზარებოდა კედლები, შემდეგ კი იყო საშინელი ხმები. მიწის გასკდომის, ლეწვის, ნგრევის, კივილის... ვხედავდი, რომ ზოგი ფანჯრიდან ხტებოდა, ზოგი აივნიდან.