"დილას" ახალწვეულმა კლუბის პრესსამსახურს ინტერვიუ მისცა, რომელსაც მცირე შემოკლებით გთავაზობთ:
- გვიამბეთ თქვენზე...
- 1991 წლის 7 აპრილს, ვლადიკავკაზში დავიბადე და იქვე დავიწყე ფეხბურთის თამაში. თავიდან, 7-8 წლისა, მამაჩემმა ჭიდაობაზე მიმიყვანა. გვერდით მოედანი იყო და ფეხბურთს თამაშობდნენ. ბუცები ვიყიდე. ყველას ეგონა, რომ ორთაბრძოლებზე ვვარჯიშობდი, სინამდვილეში კი ფეხბურთზე დავდიოდი (იცინის).
-
- რუსეთში ცენტრალური მცველის ამპლუაში დავიწყე თამაში, შემდეგ კი ერთ-ერთმა მწვრთნელმა საყრდენი ნახევარმცველის პოზიციაზე მომსინჯა. ჩემთვის მისაღებია მარჯვენა და მარცხენა მცველის პოზიციაზე თამაშიც, რადგან ვფიქრობ, ბურთის ართმევა ყველა მხრიდან კარგად შემიძლია.
- ჯერ 23 წლის ხართ და შესაბამისად, წინ გაქვთ საფეხბურთო კარიერა. რა არის თქვენი მთავარი მიზანი ფეხბურთში?
- ჩემი მთავარი მიზანი ეროვნულ ნაკრებში მოხვედრაა, რაც მხოლოდ ჩემზეა დამოკიდებული.
- როგორ შეეწყვეთ ახალ გუნდს, ქალაქს? რას იტყვით, ზოგადად, გორის "დილასა" და ჩვენი გუნდის გულშემატკივარზე, როგორ გრძნობთ თავს ახალ კლუბში?
- ჩემი აგენტი დამიკავშირდა და მითხრა გორის "დილას" დაინტერესების შესახებ, თუმცა "ურალთან" ორწლიანი კონტრაქტი ისევ მაკავშირებდა, სადაც მხოლოდ მეორე გუნდში ვთამაშობდი და პირველ შემადგენლობაში სათადარიგოთა შორის მიწევდა ყოფნა. ძალიან დამაინტერესა საქართველომ და გადავწყვიტე, ამ გუნდში მოვსულიყავი, რომელსაც სათავეში ახალგაზრდა და ნიჭიერი მწვრთნელი უდგას.
დიდი მადლობა გულშემატკივარს, რომელიც თამაშის მსვლელობის დროს დიდ სტიმულს მაძლევს.
- როგორი ატმოსფეროა კლუბში?
- ძალიან კარგი ატმოსფეროა, რაც ჩემთვის ცალსახად სასიამოვნოა. არცერთ გუნდში, სადაც მითამაშია, ასეთი ატმოსფერო არ ყოფილა. თუმცა, ამ მხრივ, "ალანიასაც" გამოვარჩევდი, სადაც ფეხბურთელები თამაშის დაწყებამდეც კი ხუმრობდნენ (იცინის).
რაც შეეხება გორს, აქ ძალიან კარგი ფეხბურთელები და მწვრთნელები არიან. ერთმანეთის კარგად გვესმის. სხვათა შორის, ქართულიც ვიცი და აქედან გამომდინარე, კომუნიკაციის პრობლემა არც მქონია. ცოტა ქართული ჩემშიც არის და ამიტომ ბედნიერი ვარ, რომ ამ კლუბში ვირიცხები.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
fcdila.ge