გია გურული: ჩვენ უნდა დაველოდოთ იმ თაობის გაზრდას, რომელიც ახლა 6-7 წლისაა

51 წლის გია გურული ამჟამად პირველ ლიგაში მოასპარეზე ხობის "კოლხეთის" მთავარი მწვრთნელია. ჟურნალისტების დიდ მეგობარსა და კარგ მოსაუბრესთან სჯა-ბაასი ყოველთვის ძალიან საინტერესო და სასიამოვნოა.

"ლელო" საქართველოს ეროვნული ნაკრების ყოფილი მთავარი მწვრთნელის, ალენ ჟირესის ასევე ყოფილ ასისტენტს დაუკავშირდა და ინტერვიუ სთხოვა, რაზეც ის სიამოვნებით დაგვთანხმდა...

- ბატონო გია, დღეს საქართველოს ეროვნული ნაკრები უმწვრთნელოდაა. თქვენი აზრით, ამ პოსტზე უცხოელი სპეციალისტის დანიშვნაა უპრიანი თუ ქართველის?
- როცა სანაკრებო თემას ეხება საქმე, დიდი დაკვირვებაა საჭირო. ჩემი აზრი ასეთია - დღეს შედეგს პრინციპულად ვერავის მოსთხოვ, ვინც არ უნდა დაინიშნოს ნაკრებში. უცხოელი მაშინ უნდა მოვიყვანოთ, როცა ეროვნული გუნდი მზად იქნება შედეგის მისაღწევად. ეს პერიოდი, ჩემი აზრით, დაახლოებით 10-15 წლის შემდეგ დადგება. ჩვენ უნდა დაველოდოთ იმ თაობის გაზრდას, რომელიც ახლა 6-7 წლისაა. საქართველოში ნიჭიერი ბავშვი ყოველთვის იყო და იქნება. ეგ არის, რომ ეს ნიჭი უნდა გამოვიყენოთ.

და კიდევ - მასობრივად გვჭირდება ძლიერი ფეხბურთელები. 2-3 მოთამაშე ბევრს ვერაფერს შეცვლის, დღეს უკვე კარგ პირობებში იზრდებიან ბავშვები...

- თქვენ საქართველოს ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელი იყავით. როგორ ფიქრობთ, რა თვისებებს უნდა აერთიანებდეს ეროვნული გუნდის დამრიგებელი?
- ავიღოთ საფრანგეთის, როგორც ძალიან განვითარებული საფეხბურთო ქვეყნის მაგალითი. საფრანგეთში ნაკრების მწვრთნელს "ნაკრების მწვრთნელი" არ ჰქვია. ის სელექციონერია. აქედანაც კარგად ჩანს, რომ ერთ-ერთი მთავარი თვისება ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელისა, უნდა იყოს სელექციის ნიჭი.

გარდა ამისა, საქართველოს ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელის ერთ-ერთი მთავარი თვისება - დისციპლინისადმი მკაცრი დამოკიდებულება უნდა იყოს. ის უნდა იყოს ძალიან მომთხოვნიც. ქართველებს ისეთი ხასიათი გვაქვს, სწორედ ასეთი მწვრთნელი გვჭირდება...

რაც შეეხება შედეგს, კიდევ ერთხელ უნდა ვთქვა, რომ ის უნდა მოვითხოვოთ მაშინ, როცა მასობრივად გვეყოლებიან ძლიერი ფეხბურთელები. მერწმუნეთ, ეს დრო აუცილებლად დადგება.

- თავის დროზე, შესანიშნავი თავდამსხმელი იყავით. ქართულ ფეხბურთში დღეს მწვავედ დგას გოლის გამტანი ფეხბურთელის პრობლემა...
- გეთანხმებით, არის ეს პრობლემა. იცით, ადრე სხვანაირად იყო. სულ გვყავდნენ კვალიფიციური მცველები, მაგრამ მაინც სულ ვამბობდით, რომ გვიჭირს დაცვაში, თავდასხმაში კი არასოდეს ყოფილა პრობლემა. რომ იტყვიან, თავდამსხმელების ცვენა იყო... დღეს რასაც ვუყურებ, მართლაც ცოტა გვყავს გამოკვეთილი ცენტრფორვარდი. კი, არიან კარგი თავდამსხმელები, მაგრამ ცენტრფორვარდის პოზიციაზე დიდი არჩევანი არ არის...

ჩემი აზრით, დღეს საქართველოში უპირველესი ცენტრფორვარდი ლევან მჭედლიძეა. მას აქვს არაერთი ისეთი თვისება, რაც ამ ამპლუის მოთამაშეს უნდა ჰქონდეს - ტანმაღალია, მაგრად იბრძვის, კარგად ინარჩუნებს და აგდებს ბურთს, მოწინააღმდეგის მცველებს ღლის...

- რა სჭირდება დღეს მჭედლიძეს?
- უპირველეს ყოვლისა, მე მას მეტ თავდაჯერებას ვუსურვებდი. იმედი მაქვს, ლევანს აღარ შეაწუხებს ტრავმები და სტაბილურად ითამაშებს "ემპოლის" ძირითად შემადგენლობაში.

- საინტერესოა, რა არის აუცილებელი ცენტრალური თავდამსხმელის პროგრესისთვის? თქვენს მაგალითზე გვითხარით...
- მაგალითად, თავის დროზე ბევრი ამბობდა, რომ მე კარგი ნახტომი მქონდა და თუ თავის ქებაში არ ჩამითვლით, მართლა არ ვხტებოდი ცუდად. საიდან მოდის ეს? ბავშვობაში, სკოლიდან შინ რომ ვბრუნდებოდი, გზად ჩამწკრივებული ხეები მხვდებოდა. ვხტებოდი ბევრჯერ და ნებისყოფის სრული დაძაბვით. სანამ ფოთლებს არ შევწვდებოდი, არ მივდიოდი შინ. ხშირად ეს ერთი საათიც კი გაგრძელებულა...

საერთოდ, თუ ერთი ნახტომით არ დაკმაყოფილდები და მცდელობას გააგრძელებ, ყოველთვის მიწვდები იმას, რაც გინდა. აუცილებელია, ფეხბურთელი ვარჯიშის დასრულების შემდეგ დარჩეს და ივარჯიშოს გარკვეულ კომპონენტებზე. საათნახევრიანი ვარჯიში საქმეს არ შველის. შენ ყველაზე კარგად იცი, რა კომპონენტებში უნდა ივარჯიშო. ჰოდა, ადექი და ივარჯიშე!..

ჩემს დროს თბილისის "დინამოში" მართლაც რომ ლეგენდები თამაშობდნენ. ვრჩებოდი ხოლმე ვარჯიშის შემდეგ ცხონებულ რამაზ შენგელიასთან, საშა ჩივაძესთან, რეზო ჩელებაძესთან ერთად და სხვადასხვა კომპონენტს ვხვეწდი. მათ გვერდით მართლაც რომ ძალიან ბევრი რამ ვისწავლე... მოგვიანებით, როცა უცხოეთში წავედი კარიერის გასაგრძელებლად და ევროპის ერთ-ერთ უძლიერეს ლიგაში, საფრანგეთის ჩემპიონატში ვითამაშე, ბოლომდე მივხვდი, რამხელა დონის იყო საბჭოთა კავშირის პირველობა...

- როგორი იყო თქვენი დამოკიდებულება რეჟიმთან? ბევრი მიიჩნევს, რომ ჩვენი ახალგაზრდა ფეხბურთელები იმიტომაც ვერ უმატებენ, რომ ხშირად არღვევენ რეჟიმს...
- ჩემი აზრით, მთავარი სწორედ ეს არის ფეხბურთში. ყველანაირი ნიჭი იკარგება, თუ მას შრომისმოყვარეობა არ დაემატა. ჩემს მაგალითზე გეტყვით - ახალგაზრდა ვიყავი, გასვლითი თამაში გვქონდა. ისე მოხდა, რომ რეჟიმი დავარღვიე. გათენდა მეორე დღე და სასტარტო შემადგენლობაში ვარ. პირველი ტაიმი კარგად ვითამაშე. დაიწყო მეორე ნახევარი და ვატყობ, რომ აღარ შემიძლია, მინდორზე დავლასლასებ...

საერთოდ, შენზე კარგად შენს ორგანიზმს არავინ იცნობს. შენ თავად ხედავ, რა გრგებს, რა გწყენს... იმის მერე რეჟიმი აღარ დამირღვევია. ვნახე, რაც მომივიდა და აღარ მინდოდა, ეს განმეორებულიყო. რა თქმა უნდა, ნიჭი ნიჭია და ამის გარეშე არაფერი გამოვა, მაგრამ თუ რეჟიმი არ დაიცავი, ისე ფეხბურთს ვერ ითამაშებ. ეს ყველამ უნდა იცოდეს.

- საქართველოს ეროვნულ ჩემპიონატზე გკითხავთ. მოდით, დროებით გვერდით გადავდოთ ათასი პრობლემა. თქვენი აზრით, რამდენგუნდიანი პირველობაა იდეალური ჩვენი ქვეყნისთვის?
- 10, მაქსიმუმ 12 გუნდი უნდა თამაშობდეს საქართველოს ჩემპიონატის უმაღლეს ლიგაში. რაც მთავარია, კერძო სექტორი უნდა იყოს აქტიური, რადგან კერძო ინვესტორისაა მომავალი. დღეს ქართულ ფეხბურთში კერძო ინვესტორის დეფიციტია. რამდენი კლუბი ვიცით დღეს საქართველოში, კერძო მესაკუთრის ხელში რომ არის? გვახსენდება თბილისის "დინამო" და კიდევ ერთი-ორი კლუბი...

- თქვენ ხობის "კოლხეთის" მთავარი მწვრთნელი ხართ. რა ხდება ხობში?
- ჩვენ გეგმაზომიერად ვაშენებთ მომავლის გუნდს. ეს არ არის ერთწლიანი გუნდი. გვინდა, ხანგრძლივი პროექტი განვახორციელოთ. ხობში ერთ მუშტად შეკრული, ძალიან კარგი გუნდი გვყავს... "კოლხეთი" ახლახან დატოვა საუკეთესო ბომბარდირმა და ლიდერმა ცოტნე ბუკიამ. მან კარიერის გაგრძელება "ლიახვში" გადაწყვიტა. ჩვენს გუნდთან ჰქონდა კონტრაქტი და შემეძლო, არ გამეშვა, მაგრამ ოჯახი იქით ჰყავს და გავითვალისწინეთ ფეხბურთელის ინტერესები, თორემ არავითარი ფინანსური მომენტი არ ყოფილა...

აქცენტს ადგილობრივ ფეხბურთელებზე ვაკეთებთ. ინფრასტრუქტურას რაც შეეხება, თანდათან ამ კუთხითაც უკეთესობისკენ მიდის საქმე. მოკლედ, თავდაუზოგავად ვმუშაობთ.

- დაბოლოს, თქვენს მეგობარ ალენ ჟიერესზე უნდა გკითხოთ. სად მუშაობს ჩვენი ძველი მეგობარი?
- ჟირესს ცოტა ხნის წინათ ვესაუბრე - მაშინ, როცა იანვარში საფრანგეთში ვიყავი. მას კონტრაქტი აქვს მალის ფეხბურთის ფედერაციასთან, ამ ქვეყნის ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელია. ჯერ უცნობია, კიდევ იმუშავებს თუ არა ჟირესი აფრიკის ამ ქვეყანაში. როგორც ვიცი, იქ პოლიტიკური კრიზისია...

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"