ქართველებს მსოფლიო დონის მეკარე გვყავს, მაგრამ მას საქართველოში ცუდად ან საერთოდ არ ვიცნობთ. ის 35 წლის ზვიად კუპატაძეა, რომელიც ჩვენს ასაკობრივ ნაკრებებში თამაშობდა, მერე კი პროფილი შეიცვალა, ფუტსალში გადავიდა და კარიერა რუსეთში გააგრძელა. ამჟამად, კუპატაძე ჩემპიონთა ლიგის ოთხთა ფინალში გასული იუგორსკის "გაზპრომ იუგრას" კაპიტანია, რომლის მწვრთნელებიც ქართველები არიან - ეროვნული ნაკრების ყოფილი წევრი ბესიკ ზოიძე და სერგეი ქორიძე.
"გაზპრომ იუგრამ" ელიტრაუნდში მთავარ მეტოქესთან, ტურნირის წინა გათამაშების გამარჯვებულ ალმათის "ქაირათთან" 5:2 მოიგო. ერთ-ერთი გოლის ავტორი მეკარე კუპატაძეც გახლდათ.
მან 2014-15 წლებში
რატომ არ თამაშობს საუკეთესო ქართველი მეკარე ჩვენი ეროვნული გუნდის სახელით? მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენში ფუტსალი არც ისე პოპულარულია, ვფიქრობთ, "ლელოსთან" ამ და სხვა თემებზე ზვიად კუპატაძის ემოციური და გულახდილი ინტერვიუ აუცილებლად დაგაინტერესებთ...
- რუსული ფუტსალის ლიდერი გუნდის კაპიტანი ხართ, მედია კარგად გახასიათებთ. მაგრამ ჩვენთვის უფრო მნიშვნელოვანია ეს საკითხი - რატომ არ თამაშობთ საქართველოს ნაკრებში?
- ნაკრებში ბოლოს 13 წლის წინათ, ევროპის ჩემპიონატის შესარჩევ ეტაპზე ვითამაშე. მაშინ სერბეთისა და რუსეთის ნაკრებებთან ძალიან დიდი ანგარიშებით წავაგეთ. ამის შემდეგ ვთქვი, რომ ამ სამარცხვინო ნაკრებში აღარ ვითამაშებდი მანამ, ვიდრე საქართველოს ნაკრებში პროფესიული მიდგომა არ იქნებოდა!
იმ დროისთვის, უკვე რუსეთის ლიგაში, ტიუმენის გუნდში ვთამაშობდი. მალე რუსეთის მოქალაქეობა მივიღე, ლეგიონერი რომ არ ვყოფილიყავი. ეს იყო ჩემთვის ერთადერთი შანსი, რომ ძლიერ ლიგასა და გუნდში მოვხვედრილიყავი და მაღალ დონეზე მეთამაშა.
უკვე 12 წელიწადია, "გაზპრომ იუგრაში" ვთამაშობ, ერთხელ გავხდი ჩემპიონი და თასის მფლობელი, სამ-სამჯერ მოვიგე ვერცხლი და ბრინჯაო. თან წელს რუსეთის ჩემპიონატის საუკეთესო მეკარის პრიზიც ავიღე!
- ბევრი გოლიც გაგიტანიათ...
- რუსეთის ლიგაში სულ 17 გოლი გავიტანე, რაც მეკარეებს შორის საუკეთესო შედეგია. სხვათა შორის, ამით თავი საქართველოს ნაკრებშიც გამომიჩენია და ეს გოლი ჩემს კარიერაში ულამაზესი იყო - სერბეთთან მატჩში მეტოქის ორი ფეხბურთელი მოვატყუე და ისევ გავიტანე. შარშან რუსეთის ჩემპიონატში 7 გოლი შევაგდე და ყველაზე ნაკლები გავუშვი...
- მაშინ გასაგებია, რატომაც გეძახიან "იგუიტას" (კოლუმბიის ნაკრების ყოფილი მეკარე რენე იგუიტა, რომელიც განთქმული იყო საჯარიმოს გარეთ თამაშით, გოლებით და ექსტრავაგანტურობით - ავტ).
- ჩემთვის არც დიდი ფეხბურთის მეკარე იგუიტაა იდეალი და არც "ქაირათის" მეკარე იგიტა, რომელიც თბილისში, ოთხთა ფინალში იხილეთ. ჩემი თამაშები რომ გქონდეთ ნანახი, შესაძლოა, იგიტას "კუპატაძე" დაარქვათ... მისი პლუსი ძლიერი დარტყმა იყო, რომლისაც მე არ მეშინოდა...
სხვათა შორის, სულ ვამბობდი - ყაზახებთან მატჩში იგიტასთვის გატანა მსურს-მეთქი. თუმცა მაშინ არ ვიცოდი, ელიტრაუნდში რომ შევხვდებოდით. "ქაირათთან" შეხვედრამდე მწვრთნელებს ვუთხარი - ტაქტიკა ისე შეერჩიათ, რომ მისი დარტყმების არ შეშინებოდათ. დარწმუნებული ვიყავი, რომ ის ვერ გამიტანდა და ასეც მოხდა. მისი 15 დარტყმა მოვიგერიე და იქით გავუტანე. ამ მოგებით ოთხთა ფინალში გავედით.
- ეს სპორტული ჟინი იყო?
- უბრალოდ, როცა "ქაირათმა" თბილისში მოიგო და იგიტამ ქართველ გულშემატკივრებზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა, მას შემდეგ დავისახე მიზნად, რომ მეც გამეცნო ჩემი თავი ქართველი ქომაგებისთვის, რადგან მანამდე ჩემი ბედი არავის აინტერესებდა. დღეს რომ ამ ინტერვიუს ვწერთ, ვხვდები, რომ მართალი აღმოვჩნდი. რუსეთში დიდ პატივს მცემენ, საქართველოში კი არავის ვაინტერესებდი, რაც, უპირველეს ყოვლისა, ფუტსალის ასოციაციის ნაკლი იყო. ეს მტკენდა სწორედ გულს...
- ამ 13 წლის განმავლობაში საქართველოს ნაკრებში აღარ გიწვევდნენ?
- მიწვევა მქონდა, მაგრამ ამის წინააღმდეგი იყო კლუბი, რადგან ეშინოდათ, რომ "გაზპრომ იუგრაში" ლეგიონერად ჩავითვლებოდი. ახლა კი, თუ დაინტერესდებიან, რატომაც არა?! - სიამოვნებით ვითამაშებ. თუმცა მეორე მხარეცაა: საქართველოს ჩემპიონატს ყოველთვის თვალს ვადევნებდი. ფედერაცია ფუტსალისადმი დიდ ყურადღებას არ იჩენდა და ეს სახეობა რა დღეშიცაა, ყველამ კარგად იცით. მეგობრებისგან გავიგე, ახლა თურმე ჩემპიონატსაც კი ვერ ატარებენ...
ჯერ საქმე შენს ნაკრებსა და ლიგაში უნდა დაალაგო, კარგი მწვრთნელი დანიშნო, რომ ჩემი თამაშითაც შევძლო დახმარება. თუ ეს არ გაკეთდა და არ დავინახე, რომ ნაკრებში პროფესიონალი მუშაობს და შედეგის მიღწევის შანსია, მაშინ საქართველოს ეროვნულ გუნდში ჩემს თამაშს აზრი დაეკარგება.
სწორად გამიგეთ - სახელი შრომის ხარჯზე მოვიპოვე და არ მინდა ისეთივე რამ მოხდეს, როგორიც 13 წლის წინათ, სერბებმა და რუსებმა რომ გადაგვიარეს... მაშინ რუსეთში დაბრუნებულს ლაპარაკი არ მსურდა, თავს ვერ ვწევდი. არადა, ამ ნაკრებებს დღესაც რომ შევხვდეთ, იგივე შედეგი გამეორდება, რადგან ამ წლებში ჩვენს ფუტსალში ვითარება უკეთესობისკენ არ შეცვლილა.
- იქნებ, პირიქით, ფუტსალის განვითარებისა და მისდამი ყურადღების საფუძველი თქვენი ჩამოსვლა გახდეს? სფფ-ში ბევრი რამ იცვლება და როგორც ამბობენ, ფუტსალის მიხედვას აპირებენ, რადგან მას სტრატეგიული მნიშვნელობის სახეობად თვლიან...
- ფედერაციის დაუხმარებლად ფუტსალი საერთოდ გაქრება. იმედი მაქვს, ლევან კობიაშვილი ფუტსალს მიხედავს და პროფესიონალებს მოიყვანს. ეს თუ დავინახე, ნაკრებში აუცილებლად დავბრუნდები!
ჩემთვის დღემდე გაუგებარია, რატომ არ აძლევენ საშუალებას, რომ ფუტსალს მიხედოს ზაალ ჩიტალაძემ? ამ პიროვნებამ სამოყვარულო ბიზნესლიგა იმ დონემდე მიიყვანა, რომ ეროვნული ჩემპიონატიც კი დაჩრდილა და მასზე შეუდარებლად უკეთესადაც აშუქებენ. ზაფხულში ბიზნესლიგის ფინალს დავესწარი და გაოგნებული დავრჩი, როგორ ორგანიზებულად ჩატარდა, დარბაზი ხალხს ვერ იტევდა...
ეს იმას ნიშნავს, რომ საქართველოში ფუტსალი უყვართ და თუ ორგანიზებულად ჩატარდა, ხალხი ეროვნულ ჩემპიონატზეც ივლის და ინტერესიც დაბრუნდება.
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
