...კარგი ფეხბურთელობა ყოველთვის არ არის იმის გარანტი, რომ აქტიური კარიერის დასრულების შემდეგ ასევე წარმატებული მწვრთნელი გახდე; თუმცა, უცხოეთშიც და ჩვენთანაც, ამის საპირისპირო, რამდენიც გნებავთ, იმდენი შემთხვევაა და ერთ-ერთ მათგანზეც გვინდა ყურადღების გამახვილება. მით უფრო, რომ ამ პიროვნებას ამ დღეებში ლამაზი იუბილე ჰქონდა: საქართველოს ნაკრების ყოფილ მცველსა და შემდგომში მართლაც წარმატებულ მწვრთნელს, გიორგი ჩიხრაძეს 28 იანვარს 50 წელი შეუსრულდა!..გიორგი ჩიხრაძე-ფეხბურთელს, უპირველესად, შესაშური ფიზიკური მონაცემებითა და გამძლეობით გამოარჩევდით; აღარაფერს ვამბობთ ნებისმიერი მცველისათვის ერთ-ერთ, ალბათ, უმთავრეს თვისებაზე - სადაც კი უთამაშია (საკლუბო თუ
საფეხბურთო კარიერა კი მართლაც წარმატებული ჰქონდა: აფხაზეთის მადლიან საფეხბურთო მიწაზე დაბადებული და გაზრდილი გიორგი ჩიხრაძე თავდაპირველად იმდროინდელ საკავშირო მეორე ლიგაში გამოჩნდა და ახალგაზრდული ასაკის მიუხედავად, უმალ დაიმკვიდრა ადგილი სოხუმის "დინამოს" ძირითად შემადგენლობაში. 1989 წლის გვიან შემოდგომაზე სოხუმის "დინამომ" თავის ისტორიაში ყველაზე დიდ წარმატებას მიაღწია: გუნდმა საკავშირო პირველი ლიგის საგზური მოიპოვა და ამაში დიდი წვლილი გიორგი ჩიხრაძემაც შეიტანა.
თუმცა, მერე მოვლენები ისე განვითარდა, რომ ეს გუნდი ორად გაიყო: 1990 წელს სოხუმის "დინამო" მართლაც ჩაერთო საკავშირო პირველი ლიგის გათამაშებაში, ოღონდ... ქართველი ფეხბურთელების გარეშე, რომლებითაც დაკომპლექტდა კიდეც იმ პერიოდის ერთ-ერთი გამორჩეული გუნდი - "ცხუმი". მწვრთნელიც გამორჩეული ჰყავდა ამ გუნდს - გიგა ნორაკიძე, და ერთიმეორეზე გამორჩეული ფეხბურთელებიც - გოჩა გოგრიჭიანი, მიხეილ ჯიშკარიანი, იური გაბისკირია, სოსო მალანია, გელა ინალიშვილი, გოჩა ჟორჟოლიანი, მერე და მერე, გრიგოლ ცაავა, გიორგი გოგიაშვილი, ძმები ჯელაძეები და თენგიზ სიჭინავა, თემურ გადელია და სხვები რომ დაემატნენ...
მართალია, "ცხუმი" უტიტულოდ დარჩა (აფხაზეთში მიმდინარე საომარი მოქმედებების გამო ეს გუნდი 1992/93 წლების სეზონის დასაწყისში გათამაშებიდან მოიხსნა), მაგრამ პირველ სამ ეროვნულ ჩემპიონატში ჩვენთან ყველაზე სანახაობრივ ფეხბურთს სწორედ "ცხუმი" უჩვენებდა!
არადა, გიორგი ჩიხრაძეც და "ცხუმიც" ძალიან ახლოს იყვნენ ტიტულ(ებ)თან: სოხუმელთა გუნდი ორჯერ თასის ფინალში დამარცხდა (ჯერ - "გურიასთან", მერე - თბილისის "დინამოსთან"), მესამე ეროვნულ ჩემპიონატში კი მეორე ადგილზე გავიდა.
... გიორგი ჩიხრაძის კარიერაში მერე იყო უკრაინაში გატარებული 4 სეზონი: ჯერ შეპეტოვკის "ტემპში" (სადაც არაერთი ქართველი ფეხბურთელი გამოდიოდა), შემდეგ კი დონეცკის "შახტარში". სწორედ "შახტარის" შემადგენლობაში გახდა გიორგი ჩიხრაძე უკრაინის ვიცე-ჩემპიონი, რის შემდეგაც მცირე ხნით საქართველოში დაბრუნდა და 1997/98 წლების სეზონის პირველი წრე თბილისის "დინამოში" გაატარა.
ჩიხრაძემ უცხოეთში კიდევ იასპარეზა: ჯერ - ჩინეთში, შემდეგ კი - ისრაელში, თუმცა უფრო წარმატებული მაინც საქართველოში მეორე დაბრუნება გამოდგა, როცა თემურ მახარაძის დამოძღვრილ თბილისის "ლოკომოტივში" ჩაირიცხა და საქართველოს ჩემპიონატის ბრინჯაოს მედალსაც დაეუფლა.
აი, 2000 წელს კი პირველი ტიტულიც მოიგო, როცა "ლოკომოტივის" შემადგენლობაში საქართველოს თასს დაეუფლა.
საინტერესო გუნდი იყო იმდროინდელი "ლოკომოტივი", რომლის თავკაცს, რევაზ ძოძუაშვილს გამოცდილი ფეხბურთელებიც ჰყავდა (გიორგი ჩიხრაძე, მიხეილ ჯიშკარიანი, კახა გოგიჩაიშვილი, მამუკა ჯუღელი) და პერსპექტიული ახალგაზრდა ბიჭებიც (ზურაბ ხიზანიშვილი, გიორგი ლომაია, გივი კვარაცხელია, ვალერი აბრამიძე)...
გიორგი ჩიხრაძე საქართველოს ჩემპიონატს მესამედ (და - საბოლოოდ) 2003 წელს დაუბრუნდა, როცა 36 წლის ვეტერანი ახლად დაარსებულ დედაქალაქურ გუნდში, "ამერში" ჩაირიცხა საქართველოს ნაკრების კიდევ ორ ყოფილ ფეხბურთელთან, გიორგი კილასონიასა და გიორგი ღუდუშაურთან ერთად.
"ამერი" გიორგი ჩიხრაძისათვის უკანასკნელი გუნდი აღმოჩნდა, როგორც მოქმედი ფეხბურთელისათვის: 2004 წლის გაზაფხულზე "ამერის" ხელმძღვანელობამ უდიდესი ნდობა გამოუცხადა და ამ გუნდის მთავარ მწვრთნელად დანიშნა.
სწორედ "ამერში" ჩამოყალიბდა კიდეც ჩიხრაძე-მწვრთნელი, თუმცა, ვიდრე მის სამწვრთნელო მიღწევებზე ვისაუბრებთ, მანამდე გიორგი ჩიხრაძის სანაკრებო კარიერაზეც აუცილებლად უნდა ვთქვათ; მით უფრო, რომ ჩვენი უპირველესი გუნდის შეუცვლელი წევრი გახლდათ იმ პერიოდში, როცა ნაკრებს ალექსანდრე ჩივაძე და დავით ყიფიანი მოძღვრავდნენ (რასაც ვერ ვიტყვით სხვა მწვრთნელებზე)...
ჩიხრაძე-მწვრთნელმა "ამერში" მართლაც წარმატებით იმუშავა: სწორედ მისი ხელმძღვანელობით შეძლო ამ ახლად დაარსებულმა (და - ახალგაზრდულმა) გუნდმა (შემტევ ფეხბურთს რომ ანიჭებდა უპირატესობას) უმაღლესი ლიგის საგზურის მოპოვება (პარალელურად, მეორე ლიგაში მოასპარეზე "ამერი 2"-საც თავკაცობდა და იქაც პირველი ადგილი დაიკავა); თუმცა, ეს მხოლოდ დასაწყისი იყო ჩიხრაძე-მწვრთნელის წარმატებულ კარიერაში: "ამერმა" ზედიზედ ორჯერ მოიპოვა საქართველოს თასი და ორჯერვე "ზესტაფონს" აჯობა!
საქართველოს ჩემპიონატში სადებიუტო სეზონში გუნდი VII ადგილზე გავიდა, აი, მომდევნოში კი (2006/07 წლები) ბრინჯაოს მედლებს დაეუფლა! არადა, იმ სეზონში ჩემპიონობის ერთ-ერთ ფავორიტადაც მიიჩნეოდა უკვე და ამის დასტურად იმ სეზონის მართლაც შთამბეჭდავი სტარტიც (12 წაუგებელი მატჩი) გამოდგება.
ეს კიდევ არაფერი: გიორგი ჩიხრაძის დამოძღვრილმა "ამერმა" ზედიზედ ორჯერ მოიპოვა საქართველოს სუპერთასი, როცა 2006 წელს "მიხეილ მესხზე" ქვეყნის ჩემპიონ "სიონს" მოუგო, მომდევნო წელს კი გორში, თოვლიან ამინდში ასევე მოქმედი ჩემპიონი, რუსთავის "ოლიმპი" დაამარცხა დიდი ანგარიშით, 4:1 (გრიგოლ დოლიძემ ერთმანეთზე უკეთესი სამი გოლი რომ გაიტანა რუსთაველთა კარში).
"ამერი" ზედიზედ მესამედაც გავიდა საქართველოს თასის ფინალში, მაგრამ ამჯერად დამარცხდა იმდროინდელ მართლაც "მარადიულ" სათასო მეტოქესთან, "ზესტაფონთან"...
თუმცა, წინ უარესი იყო: 2007/08 წლების სეზონი "ამერმა" V ადგილზე კი დაასრულა, მაგრამ ფინანსური პრობლემების გამო პირველ ლიგაში დაქვეითდა. იმ პერიოდში გიორგი ჩიხრაძეს ნამდვილად არ გაუჭირდებოდა უმაღლეს ლიგაში გუნდის მოძებნა, მაგრამ "ამერში" დარჩა და კვლავაც გაამარჯვებინა პირველი ლიგის გათამაშებაში. სამწუხაროდ, ისევ და ისევ ფინანსური პრობლემების გამო "ამერი" უმაღლეს ლიგაში აღარ გამოჩენილა და სულ მალე საერთოდ დაიშალა კიდეც ეს საინტერესო და საკუთარი "ხელწერის" მქონე გუნდი...
2009 წლის ზაფხულიდან მოყოლებული, გიორგი ჩიხრაძე უკვე უცხოეთში აგრძელებს სამწვრთნელო მოღვაწეობას: ჯერ კახა ცხადაძეს ეხმარებოდა ბაქოს "ინტერში" და ამ გუნდთან ერთად აზერბაიჯანის ჩემპიონი გახდა და დსთ-ს თასი მოიგო. შემდეგ კი სამი სეზონი "სიმურგის" მთავარი მწვრთნელი გახლდათ და ეს პროვინციული და მოკრძალებული რესურსების მქონე გუნდი ყველასთვის ანგარიშგასაწევ ძალად აქცია.
აი, 2015 წლიდან კი საქართველოს ნაკრებში ყოფილი თანაგუნდელების და თანამოაზრეების, კახა ცხადაძისა და გიორგი ჩიხრაძის სამწვრთნელო "ტანდემი" ისევ აღდგა - ამჯერად უკვე საქართველოს ეროვნულ ნაკრებში; შარშანდელი აპრილიდან მოყოლებული კი, ეს "დუეტი" ამჯერად უკვე ყაზახეთში მოღვაწეობს და იქაურ "სახალხო გუნდს", "ქაირათს" მოძღვრავს...
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
