განსაკუთრებით ნიჭიერებს ბედისწერა რთულ ხასიათს და ცხოვრების რთულ გზას არგუნებს ხოლმე. მართლაც, რაღაც კანონზომიერებასავითაა - განსაკუთრებულებს განსაკუთრებული გზით უწევთ სიარული და ხშირად მათ ბედს სწორედ ეს განაპირობებს... სხვისი არ ვიცი და, პირადად მე მათი ცხოვრება მიყვარს. მათი ცხოვრება მაძლევს სტიმულს და დღეს ცოცხალ თრითინას მილიონი წლის წინ გადაშენებული დინოზავრი მირჩევნია. ეგაა, მათ ვერ მოძებნეს საერთო ენა ახალ გარემო პირობებთან, ვერ შეეგუვნენ და გადაშენდნენ...
რატომ მოვიყვანე შედარება წერილის დასაწყისში? ალბათ, მხოლოდ იმიტომ, რომ ვინც ლევან ყენიას თამაშს არ იცნობს, იმ ახალგაზრდა
არის თუ არა განსაკუთრებული ნიჭის პატრონი ლევან ყენია? ვისაც ერთხელ მაინც უნახავს ჯანმრთელი ყენიას თამაში, ალბათ, დამეთანხმება, რომ ის არ არის რიგითი ფეხბურთელი. ეგაა, ბედისწერამ იმდენი და ისეთი განსაცდელი გამოუგზავნა, ერთი რიგითი წყობის კაცს ნამდვილად გატეხდა. ყენია ვერ გატეხა. ის მაინც მაგრად დგას და იბრძვის.
ხანდახან გრჩება შთაბეჭდილება, რომ ბრძოლას აზრიც კი აღარ აქვს, რადგან მთავრდება ბრძოლის ერთი რაუნდი და იწყება მეორე, მაგრამ თავად ლევანი არ ტყდება და შენ როგორ გინდა, გატყდე?!
მას პატარაობიდან ვიცნობ - ჯერ კიდევ იმ დროიდან, თავის თანატოლებთან ერთად რომ დასდევდა ბურთს ჩვენს გაპარტახებულ სტადიონებზე. მინდა, დაიმსხვრეს სტერეოტიპი, რომლის მიხედვითაც, ყენიამ ხასიათის გამო ვერ ითამაშა ის ფეხბურთი, რასაც მისგან ველოდით. კი, შეიძლება, კარიერის დასაწყისში ოდნავ ზედმეტი წარმოდგენა შეექმნა საკუთარ თავზე, მაგრამ მალევე დაეშვა მიწაზე.
ბევრი ფეხბურთელი გინახავთ საქართველოში, თავისი, თუნდაც არასწორი საქციელის გამო, ბოდიში რომ მოეხადოს? ყენიამ ეს გააკეთა და თუნდაც ამის გამო იმსახურებს პატივისცემას.
ჟურნალისტებმა კარგად ვიცით ფეხბურთელის შინაგანი სამყარო. მოიკითხავ, გაუგზავნი კითხვებს და ხშირად თვეობით ელოდები პასუხს. ლევან ყენია ასე არასოდეს მოქცეულა, პირიქით, აქეთ მოგიკითხავს, საკუთარ თავზე რომ ჰკითხავ, აქეთ გაგამხნევებს - ჯერ არაფერი დამთავრებულა, ვიბრძვი და აუცილებლად დავდგები ფეხზეო...
ალბათ, საქართველოში არ არსებობს ფეხბურთელი, ასე რომ გაეტანჯა ტრავმებს. რომ არა ყენიას ხასიათი, საკუთარი თავის რწმენა, წლების წინ გაცემული ავანსების ვალდებულება, მის ადგილზე სხვა დიდი ხნის წასული იქნებოდა ფეხბურთიდან. ადრე დაგროვებული კაპიტალი მას მშვიდად ცხოვრების საშუალებას მისცემდა.
მაგრამ ის იბრძვის. შეიძლება, ეს ბრძოლა უკვე განწირული ბრძოლაც არის, მაგრამ ჩვენ გვერდზე ვერ გავდგებით თუნდაც, მხოლოდ ადამიანური სოლიდარობის გამო და მერე იმიტომაც, რომ საქართველოს არ ჰყავს დასაკარგი 26 წლის ლევან ყენია...
მე ასე მგონია: ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ფეხბურთელის თავს, წისქვილის ქვის გარდა, ყველაფერი რომ არ დატრიალებულიყო, დღეს საქართველოს ნაკრებს საძებარი არ ეყოლებოდა ნაღდი ლიდერი. დღეს ჩვენს ნაკრებში ბევრი ნიჭიერი შუახაზელია - ისეთი, გუნდის ლიდერობა რომ შეუძლია კონკრეტულ შეხვედრაში, მაგრამ არ ჩანს სტაბილური ლიდერი, ხასიათის - რამდენიც გინდა. არ ჩანს ფეხბურთელი, რომელიც ათიდან რვა მატჩს მაინც ჩაატარებს სტაბილურად.
ეს შეეძლო და, ჩემი მოკრძალებული აზრით, კიდევ შეუძლია ლევან ყენიას. ის თავისი სათამაშო მანერითა და მასშტაბით არ ჰგავს არავის და თუ მართლა დადგება ფეხზე, საქართველოს ნაკრები იმაზე ძლიერი იქნება, ვიდრე დღეს არის.
დღევანდელი გადასახედიდან, ნაადრევი იყო მისი გადასვლა "შალკეში". მაგრამ მეორე მხრივ, როგორ გინდა, ასეთ წინადადებაზე უარის თქმა? "შალკეში" კი მას დახვდა ფელიქს მაგათი თავისი ჯოჯოხეთური დატვირთვებით და დაიწყო უიღბლო სერია, დღემდე რომ გრძელდება. ყველაფერს აქვს დასასრული და ეს უიღბლობაც უნდა დასრულდეს.
ის იბრძვის და ჩვენც ვალდებულნი ვართ, ამ ბრძოლაში მასთან ვიყოთ. ჯერ ერთი, წმინდა ადამიანური კუთხითაც ასე უნდა იყოს და მეორეც - ღრმად მწამს, ასე სჭირდება საქართველოს ნაკრებს!
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
ლევანს გაძლებას და მალე გამოჯანმრთელებას ვუსურვებ და ვიცი,თუ ლევანმა შესძლო და ფორმა აღიდგინა,ციკლში სულ ცოტა ერთი თამაშის ბედს ინდივიდუალურად გადაწყვეტს,ნაკრები კი სულ სხვა იქნება.