საქართველოს ეროვნული ნაკრებისა და მოსკოვის "სპარტაკის" ნახევარმცველმა ჯანო ანანიძემ, რომელიც ამჟამად შეკრებაზეა სერბეთში, რუსულ გამოცემა "სოვეტსკი სპორტს" ინტერვიუ მისცა. 22 წლის ფეხბურთელი ჟურნალისტს საქართველოს ნაკრებზე, "სპარტაკზე", მურატ იაკინზე, დიდ მანძილზე ფრენის შიშსა და თქვენ წარმოიდგინეთ, სიმღერა "სულიკოზეც" ელაპარაკა.
- თქვენთვის რომელი ვარიანტია უფრო მისაღები: "სპარტაკში" მეორეხარისხოვან როლში ყოფნა თუ იჯარით წასვლა ისეთ გუნდში, სადაც პირველი იქნებით?
- ამჟამად "სპარტაკში" თამაში მსურს და თუკი წავალ, მხოლოდ ევროპაში. წინადადებას რუსეთიდან არ დავთანხმდები.
- არც იჯარით და არც სამუდამოდ?
- რუსეთში? არა. ან
- ქვეყანას აქვს მნიშვნელობა?
- რა თქმა უნდა. საფრანგეთი და იტალია არცთუ ძალიან მიზიდავს, აი, მაგალითად, ესპანეთსა ან ჰოლანდიაში თამაში კი ძალიან მინდა - ანუ იქ, სადაც ლაღ და შემტევ ფეხბურთს თამაშობენ.
- ხელფასის ოდენობას აქვს მნიშვნელობა?
- დიდი ხელფასი არც ახლა მაქვს.
- "როსტოვში" გატარებული იჯარის შემდეგ გადაწყვიტეთ, რომ სხვა რუსულ კლუბში აღარასდროს ითამაშებთ?
- "როსტოვში" ყველაფერი ნორმალურად იყო. სათამაშო პრაქტიკა მჭირდებოდა და მე ის მივიღე. ახლა ვიმედოვნებ, რომ "სპარტაკში" დავმკვიდრდები, მაგრამ თუკი ეს არ გამოვა, გეზს ევროპისკენ ავიღებ.
- ჩეხეთი ან შვეიცარია - ევროპაა?
- გეოგრაფიულად, კი, მაგრამ მე ამ ქვეყნების ჩემპიონატებზე არ ვფიქრობ.
- რატომ არიდებთ თავს ვიდეოინტერვიუს?
- არ ვიცი, უბრალოდ, რაღაცნაირად დისკომფორტს მიქმნის.
- საერთოდ, პრესასთან დიდი ხანია ურთიერთობთ?
- კლუბის საიტისთვის მიმიცია ინტერვიუ. ქართული მედიასაშუალებებისთვისაც, როდესაც ნაკრებში ჩავსულვარ. რუსეთში დიდი ხანია, ჟურნალისტებთან არ მისაუბრია.
- უარს ეუბნებოდით?
- მხოლოდ გადაღებაზე, თორემ ისე უარი არავისთვის მითქვამს. უბრალოდ, არ მოუმართავთ.
- ოთხი წლის წინ, "სპარტაკის" ავსტრიულ შეკრებაზე ყოფნის დროს ამბობდით, რომ მარცხენა ფეხის გავარჯიშება გჭირდებოდათ. გაავარჯიშეთ?
- სიმართლე გითხრათ, მაინცდამაინც არა. რა თქმა უნდა, 2011 წელთან შედარება არაა, ბურთის მიღებას და დამუშავებას ვახერხებ, ჩაწოდება კი მიჭირს.
- მარცხენით საჯარიმოს დაარტყამთ?
- დაახლოებით 30 მეტრზე პასს კი გავაკეთებ, თუმცა საჯარიმოსა და კუთხურის მოწოდება მარჯვენით მიჯობს.
- შეკრებაზე შიროკოვთან შეწყვილებულს გიწევთ თამაში...
- ძალიან მიყვარს ასეთი ფეხბურთელები. ჩემი აზრით, ის რუსეთის ჩემპიონატის საუკეთესო ნახევარმცველია. ბურთი მიღებული არ აქვს, უკვე ფიქრობს, რა უნდა ქნას! ნებისმიერ პასს მოგცემს.
- ძველებურად მიიწევთ მოედნის ცენტრისკენ?
- ახლა უფრო მარცხენა ფრთაზე ყოფნა მხიბლავს.
- მარჯვენა "მუშა" ფეხით?
- ფლანგიდან ცენტრისკენ შეგიძლია წაიწიო და პასით შეტევა გაამწვავო. მგონი, დღეს მთელი მსოფლიო ასე თამაშობს, გარდა ინგლისელებისა - ცაციები მარჯვენა ფლანგზე, მემარჯვენეები - მარცხნივ...
- ყოველთვის მოგწონდათ ნომერი "7". ითამაშებთ ამ ნომრით?
- მე ის კომბაროვს დავუბრუნე, თავად კი 49-ნომრიანი მაისურით ვითამაშებ.
- იმიტომ, რომ 49 არის 7X7?
- ამიტომაც. უბრალოდ, მომწონს ეს რიცხვი. მაგალითად, 77 არ მინდა, მასზე უარი ვთქვი. 49 მირჩევნია.
- მართლა იმალებოდით ბაზაზე კარადაში, რათა კომსომოლსკიში სათასო მატჩზე არ გამგზავრებულიყავით?
- არა, რა თქმა უნდა. ტრავმა მქონდა, მაგრამ არ დამიჯერეს. ამ ამბის გახსენება აღარ მსურს - გუნდს უკვე მოვუბოდიშე. ასეთი რამ აღარ განმეორდება.
- ყველაზე ხანგრძლივი ფრენა ცხოვრებაში როდის გქონიათ?
- როდესაც საქართველოს ნაკრები დუბლინში მიემგზავრებოდა. დაახლოებით 7 საათი ვიფრინეთ.
- "სპარტაკს" რომ კიდევ შეხვდეს მეტოქედ შორეული აღმოსავლეთის გუნდი...
- რა თქმა უნდა, გავფრინდები. თუმცა თვითმფრინავით მგზავრობა არ მიყვარს.
- რა უფრო გზარავთ, აფრენა თუ დაშვება?
- აფრენა. ერთხელ ნაკრებთან ერთად შოტლანდიისკენ მივფრინავდი. ნახევარი საათის შემდეგ გზიდან მოვბრუნდით და თბილისში დავეშვით. აღმოჩნდა, რომ პილოტის კაბინაში ფანჯრის მინა იყო გაბზარული. ალბათ, ჰაერში რაღაც მოხვდა. მას შემდეგ გადაფრენები არ მიყვარს.
- რით დაგამახსოვრდათ "როსტოვში" იჯარით გატარებული პერიოდი?
- იმით, რომ საცობებში არ მიწევდა ყოფნა. ბაზა ქალაქის ცენტრშია და იქამდე ყოველთვის სწრაფად ვაღწევდი. სხვაც ყველაფერი ნორმალურად იყო - ვთამაშობდი, ვმეგობრობდი ნიკოლიჩთან, მილიჩთან, ლოგაშოვთან. ვიცინოდი მიოდრაგ ბოჟოვიჩის ხუმრობებზე.
- სქესთა შორის ურთიერთობაზე?
- უმეტესად ამ თემაზე.
- ოთხი წლის წინ მეგობარი გოგონა არ გყავდათ, ახლა რა ხდება?
- მყავს მეუღლე და ქალიშვილი მია. დრო სწრაფად გარბის.
- საქართველოს ენერგეტიკის მინისტრი, ყოფილი ფეხბურთელი კახა კალაძე ქართული ფეხბურთის განვითარებისთვის იღვწის?
- მას უშუალო მოვალეობები მრავლად აქვს, საფეხბურთო საკითხებით სხვები არიან დაკავებულნი.
- ინტერნეტში კახას ფოტო გავრცელდა, სადაც ის თბილისში წყალდიდობის შედეგებს ებრძვის...
- დიდი ტრაგედია დატრიალდა და საქმეში ყველა ჩაერთო, რითაც შეეძლო.
- სტიქიამ თქვენი ახლობლებიც ხომ არ დააზარალა?
- საბედნიეროდ, არა. ნიაღვარი დღისით რომ წამოსულიყო, მსხვერპლი გაცილებით დიდი იქნებოდა. იქ ვიწრო გზა გადის, ყოველთვის საცობია. წყალი ღამის პირველ საათზე მოვარდა. წალეკა ზოოპარკი...
- რა მდგომარეობაშია დღეს საქართველოს ნაკრები?
- თითქმის იმავე დონეზეა. არიან ახალგაზრდები, გუნდი ძირითადად დანიაში, ჩეხეთში, იტალიასა და რუსეთში მოთამაშე ქართველი ლეგიონერებისგან შედგება.
ახალი მწვრთნელი გვყავს - კახა ცხადაძე, ახალი ფილოსოფიით. თუკი თემურ ქეცბაია გვთხოვდა: "ითამაშეთ ნულზე", კახა გვეუბნება: "სჯობს გავუშვათ, მაგრამ ჩვენც გავიტანოთ".
ახლა უფრო ვუტევთ, უწინ კი დაცვიდან ვმოქმედებდით. დასანანი იყო, როდესაც პოლონეთთან მატჩში ბოლო წუთებზე სამი გოლი გავუშვით. არადა, მანამდე თითქმის ტოლ-სწორად ვეთამაშებოდით.
- გამოდის, ცხადაძესა და ალენიჩევს ("სპარტაკის" ახალი მწვრთნელი) ერთნაირი მოთხოვნები აქვთ?
- გეთანხმებით. იაკინის დროს "სპარტაკი" ჩემთვის ძალიან უცხო ფეხბურთს თამაშობდა. გრძელი პასი, გადმოვარდნილ ბურთზე ბრძოლა... ახლა კი თავს სულ სხვანაირად ვგრძნობ, ჩემთვის მოსახერხებელ ფეხბურთს ვთამაშობთ - დაბალი, სწრაფი პასით. ბოლოს და ბოლოს, ვგრძნობ, რომ ნამდვილად "სპარტაკში" ვარ.
- საქართველოს ჩემპიონატის მატჩებზე ბევრი ხალხი დადის?
- მაქსიმუმ, ორი-სამი ათასი. სამაგიეროდ, "ბარსელონა"-"სევილიის" სუპერთასის მატჩზე, რომელიც თბილისში გაიმართება, ბილეთებს ვეღარ იშოვით.
- პირადი კითხვაა: რაზეა სიმღერა "სულიკო"?
- ოო, უნდა მოვუსმინო...
- ნუთუ არ იცით?
- მისამღერი ვიცი, მაგრამ სჯობს, მთლიანად მოვისმინო და მომდევნო ინტერვიუს დროს გიამბობთ.
...........