უღირსი საქციელი და ღირსება - საქართველოს ნაკრებმა უკრაინასთან მარცხის გამო საჭირო დასკვნები უნდა გამოიტანოს

შესაძლოა, საქართველოს ნაკრებს ადვილი გამარჯვების იმედი ჰქონდა, თუმცა უკრაინა ადვილად დასამარცხებელი გუნდი რომ არაა, ეს ყველამ იცის - 2017 წელს ევრობასკეტზე 88:81 მოგვიგეს, 2021 წელს თბილისში კი 88:83 დავამარცხეთ. არსებობს მოსაზრება, რომ ჩვენმა გუნდმა უბრალოდ ძალები დაზოგა და 4 ივლისს თბილისში, ახალ სპორტის სასახლეში მსოფლიოს ჩემპიონ ესპანეთთან საბრძოლველად ემზადება. ხდება ხოლმე, როდესაც გუნდი შემდგომ, უფრო მნიშვნელოვან მატჩზეა კონცენტრირებული, აზრით უკვე იქაა და მობილიზაციას ვერ ახერხებს. ძნელი სათქმელია და რაიმეს მტკიცება შეუძლებელია. კიდევ უფრო გაამწვავა ჩვენი რეაქცია უკრაინელთა ლატვიელი მწვრთნელის აინარს ბაგაცკისის უკადრებელმა საქციელმა.

რა თქმა უნდა, მთლად სწორი ანალოგი არ არის, მაგრამ ნამატჩევს ერთი საფეხბურთო ისტორია გამახსენდა: 1979 წლის აგვისტოში ტაშკენტის „ფახთაქორის“ ფეხბურთელთა გუნდი ავიაკატასტროფაში მოჰყვა, დაიღუპა 17 მოთამაშე, მწვრთნელი და ადმინისტრაციის წევრები. უზბეკური გუნდი სასწრაფოდ სხვადასხვა კლუბების ფეხბურთელებით დააკომპლექტეს, თბილისის „დინამოდან“ თავდამსხმელი ზურაბ წერეთელი გადავიდა (1980 წელს მანუჩარ მაჩაიძეც). ტრაგედიის შემდეგ ტაშკენტელებმა პირველი შეხვედრა ერევანში „არარატთან“ გამართეს, სადაც მიუსამძიმრეს და 3:1 დაამარცხეს. პირველი საშინაო მატჩი „ფახთაქორმა“ თბილისის „დინამოსთან“ ჩაატარა. ქართველებმა ის თამაში შეგნებულად დათმეს (1:2). დავით ყიფიანმა თქვა კიდეც, აქ მოსაგებად არ ჩამოვსულვართო. ნამატჩევს „დინამო“ გულშემტკივრებმა მოედნიდან ოვაციებით გააცილეს. შეგახსენებთ, იმ წელს „დინამომ“ სსრკ-ის თასი მოიგო (ფინალში მოსკოვის დინამოს სძლია) და ჩემპიონთა ლიგაზე „ლივერპული“ 3:0 დაამარცხა.

მოკლედ, უზბეკებმა ჩვენი საქციელი სათანადოდ დააფასეს. ვერ ვიტყვი, რომ გუშინ რიგაში რაიმე მსგავსს ჰქონდა ადგილი და ბაგაცკისის უხამსს ჟესტს არავითარი გამართლება არ აქვს. ეს მეტოქის შეურაცხყოფაა და მადლობა უნდა გადავუხადოთ ჩვენს კალათბურთელებს იმისათვის, რომ თავის შეკავება შეძლეს და სკანდალში არ გაეხვნენ, რასაც ფიბას მხრიდან აუცილებლად შესაბამისი რეაქცია მოჰყვებოდა. ჩვენთვის კი ეს კარგი გაკვეთილი უნდა გამოდგეს და მომავალში მოედანზე არავის არაფერი არ უნდა დავუთმოთ. იმედია, ესპანეთთან ისევ იმ საქართველოს ნაკრებს ვიხილავთ, რომელიც ბოლომდე იბრძვის და გამარჯვებისთვის თავს არ ზოგავს.