ბულგარეთის 19 სამქულიანი, საქართველოს ნაკრების მარცხი და ჯგუფიდან გასვლის გართულებული შანსი [VIDEO]

ფედერაიაც უკან უნდა გაყვეს ზუროსს მთელი შემადგენლობით.

ვისაც საკმაო ასაკი აქვს,კარგად ეხსომება სსრკ ჩემპიონატში,თბილისი დინამოსა და ცსკას დაპირისპირებები.თამაშები მაშინ დაწყვილებულად იმართებოდა,ორი თბილისში და ორიც მოსკოვში.ცსკა, მაშინ ფაქტობრივად სსრკ ნაკრები იყო და წლების განმავლობაში,ევროპის ჩემპიონთა თასის მუდმივი მფლობელი,ან ფინალისტი.დინამოს მაშინაც კადრების დეფიციტი ჰქონდა და ძირითადად 6-7,მაქსიმუმ 8 კალათბურთელის კისერზე გადადიოდა მთელი დატვირთვა.ჰოდა ამ დაწყვილებული თამაშებიდან პირველში,მუდამ საოცარი ბრძოლები იმართებოდა.მეორეში კი,ცსკა თითქმის უბრძოლველად იგებდა,რადგან მეორე დღისთვის დინამოელებს,უბრალოდ არაფრის თავი აღარ ჰქონდათ.მეხსიერებაში ჩარჩენილი მაქვს"სოვეტსკი სპორტში"დაბეჭდილი მატჩის ანგარიშის ერთი ფრაზა:"ტბილისცი ვიგლიადელი კაკ ვიჟატიე ლიმონი".თბილისელები გამოწურულ ლიმონს ჰგავდნენო.დინამოელები, მაშინაც საარაკო თავდადებით თამაშობდნენ პირველ მატჩს და ხშირადაც იმარჯვებდნენ, უკიდურესად დაძაბულ მატჩებში,მეორე დღეს კი,20,25,ზოგჯერ უფრო დიდი სხვაობითაც მარცხდებოდნენ.თუმცა გულშემატკივარს კარგად გვესმოდა,რომ მათი გამარჯვება იყო გმირობა,თორემ დამარცხება,სრულიად კანონზომიერი და პატივს მივაგებდით ბიჭებს.ფაქტია,რომ გუნდმა ვერ აკრიფა ფორმა და სტაბილურად ვერ დაალაგა თამაში,ვერც დაცვაში და ვერც შეტევაში.რა თქმა უნდა შენგელიას გამოკლებამ და ბითაძის ტრავმამაც ძალიან ცუდად იმოქმედა ამ ყველაფერზე და ბიჭებს,ფაქტობრივად თამაშის დროს უწევდათ ახალი ლიდერების გამოვლენა,დაწინაურება.რა თქმა უნდა არც ეს ჩაივლიდა შეცდომების გარეშე და მგონი სწორედ ამიტომ გვქონდა ამდენი დაკარგვა,რომ გადალაგება ვერ მოესწრო.ბოლო თამაშში საჯარიმოების სროლა,აშკარად გაუმჯობესებული იყო,რაც მცირე იმედს იძლევა,რომ ბოლო თამაშში,შესაძლოა ცოტა მაინც უკეთესად ვისროლოთ.1982 წლის საფეხბურთო მსოფლიოს ჩემპიონატზე იტალიის ნაკრებმა ჯგუფური ეტაპი,სასწაულებრივად გადალახა.სამ თამაშში სამი ფრე და ბურთები 2-2.მან გადაასწრო კუვეიტის მშვენიერ გუნდს,რომელსაც ასევე სამი ქულა და ბურთები 1-1 ჰქონდა.იტალიელები დახოხავდნენ მოედანზე და სრულიად უსუსურის შთაბეჭდილებას ტოვებდნენ.დაიწყო მეორე ეტაპი და იტალია გაფრინდა!სასწაულ ბრძოლებში დაამარცხა არგენტინა,ბრაზილია და ფინალში გერმანია.საუკეთესო ფეხბურთელად და ბომბარდირად კი,პაოლო როსი მოგვევლინა,პირდადპირ ციხიდან გამოსული რომ შეიყვანეს ნაკრებში და ფინალურ ეტაპზე,6 გოლი გაიტანა.ამას რატომ ვწერ.შესაძლოა ჩვენი ნაკრების ხელმძღვანელობაც ფიქრობდა,რომ პირველ ეტაპს მაინც გადავლახავდით და გუნდის ფორმის პიკში შეყვანა,უკვე მეორე ეტაპისათვის სურდათ.თუმცა თორნიკეს ტრავმამ და შემდეგ გოგას გამოკლებამ,გუნდი გამოუვალ მდგომარეობაში ჩააგდო.ეს მოსაზრება ლოგიკურად მეცვენება,რადგან საკმაოდ შეზღუდული საკადრო რესურსით,თავიდანვე საუკეთესო ფორმაში ყოფნით,ბოლოდე ვერ გავატანდით და გადამწყვეტ მატჩებში,ფორმის დაღმასვლა დაგვიყვებოდა,რასაც მერე ვეღარაფერს ვუშველიდით.ერთი სიტყვით, გარისკეს და არ გაუმართლათ.ამის ფიქრის საფუძველს,ზუროსის ჩემპიონატის წინა ინტერვიუებიც მაძლევს,რადგან ტრაბახი მას არ სჩვევია და საფუძველი რომ არ ჰქონოდა,ასე არ ილაპარაკებდა.კიდევ ერთი თამაში დაგვრჩა და სანამ ცოცხალი ხარ,სიკვდილი არ გაბედოვო,ნათქვამია.არც მე მაქვს დიდი ოპტიმიზმი,მაგრამ მივიდეთ,დავეხმაროთ ბიჭებს და იქნებ რაიმე გამოგვივიდეს.ერთად დგომით,უარესიდანაც დაგვიღწევია თავი.თუ არაფერი გამოგვივა და მაშინ ზოგიერთი ჩვენი კალათბურთელის ნაკრებში თამაშს,შესაძლოა უკანასკნელადაც ვხედავთ და მათ საპატივსაცემოდ მაინც დავესწროთ ამ თამაშს.გუშინ გიორგი ცინცაძემ ნაკრებში მე-200 მატჩი ჩაატარა და ვინმეს საკუთარი თვალით გინახიათ კალათბურთელი,ვინც ნაკრებში,მატჩების მესამე ასეულს იწყებს?

წარსულს არაფერი ეშველება, გამოსავალი არის ერთი: ზუროსი უნდა გადადგეს. თუ არა და ფედერაციამ უნდა გააკეთოს ეს. სირცხვილია რაც მოხდა.

დუდა სანაძის საკალათბურთო ინტელექტი ვისაც გაინტერესებთ, კიდევ ერთხელ უყურეთ თამაშის ბოლო 15 წამს. უბრალოდ გენიოსია

ამ კალათბურთს ვერაფერს გაუგებს კაცი. არანაირ პროგნოზს არ ემორჩილება, ანუ ნებისმიერს შეუძლია, ნებისმიერ დროს გაისროლოს. ზუროსის ბრალს აქ ვერ ვხედავ, რადგან მისი საქმე არ არის ნაკრების წევრებს ფარში სროლა ასწავლოს. ვერ ვხედავ დღეის მაკფადენის გუნდში ყოფნის არსს, ასეთები და უკეთესები ქვეყნის პირველობაზედაც ბევრი თამაშობს. გუნდს, რომელსაც სამიანების მესამედის ჩაგდება არ შეუძლია, არსად გასასვლელი არ არის. არადა ბოლო წლების თამაშებში ვერსად ვერ ვაფიქსირებთ ასეთ შედეგს. ბულგარეთთან ფაქტიურად ერთმა კაცმა მოგვიგო სამიანებით.

ასე იცის გაუთავებელმა ბაქიბუქმა, თქვენი მოგებული არ გაიშვას[კალათბურთელები],ამხელა მოლოდინის შემდეგ ერთი თამაშიც ვერ მოიგეთ თუ არ ჩავთვლით იმ სკანდალურ თამაშს თურქეთთან, რომლის დროსაც თქვენი ძველბიჭურ-ქუჩური ქცევით ლამის დიპლომატიური სკანდალი გამოიწვიეთ მეზობელ ქვეყანასთან-ისეთი თამაში მოიგეთ რის ვაივაგლახით ორი ოვერტაიმის შემდეგ და გასახდელში მიმავალი თურქისთვის საქმის გარჩევა რაღა უბედურებაა.და კიდევ გასული საუკუნის 70-80-იანი წლების კალათბურთით დღეს რა შედეგი უნდა დადოთ-მარტო მაღლები თამაშებს რომ იგებდნენ.........

ტყუილად ვიშლით ნერვებს - ფაქტია გუნდმა 19 სამქულიანი ჩააგდო, ჩვენ კი პოლონეთთან სულ 18 ვისროლეთ და 2 ძლივს ჩავაგდეთ. სულ რომ 5 დღის დასვენებული იყო, სროლა როდესაც შენი უსუსტესი მხარეა, თამაშს ვერ მოიგებ. მერე გუნდი ვერა და ვერ შეიკრიბა სრული შემადგენლობით, ამას ტრავმებიც დაემატა და ეგ არის, მითუმეტეს თურქებთან ასეთი მძიმე მატჩის შემდეგ ძნელია კონცენტრაცია

მაკფადენი ადვილი სამიზნეა და გადაუარეს, ყველაზე სუსტი ნატურალიზებული კალათბურთელიაო. თურქეთთან თამაში ნახევარზე მან მოიგო, გაიხსენეთ. მაკფადენი კი არა, ჩვენებმა ელემენტარული კალათბურთი არ იციან. ბურთს ვერ ხსნიან ფარიდან. ბურთის მოხსნა მხოლოდ ახტომა და ბურთის დაჭერა არ არის. თავისი ტექნიკა აქვს, ბოქს-აუთი სჭირდება და ა.შ. სამი 2.10 სიმაღლის კალათბურთელი გყავს და ბურთს ვერ ხსნი. სამქულიანის დაცვა კიდევ ასეთი მარტივი არ არის. როცა მეტოქის დიდებიც კი კარგად ესვრიან, მაშინ შენმა ცენტრებმა და ფორვარდებმაც ფარიდან შორს უნდა ითამაშონ დაცვა, რაც სრულიად ღიას ტოვებს ფარს შესასვლელად. თავდასხმაში ჩვენ მხოლოდ ფარქვეშ ვართ კარგები, მაგრამ როცა შორიდან ვერ ესვრი და მოედანს ვერ წელავ (can't stretch the floor) ფართან მისვლა რთულდება. ამიტომ გვიჭირს. ბალანსი უნდა გქონდეს - inside-outside game.

ჩვენ რომ ქართულ კალათბურთზე გული შეგვტკიოდეს და ქომაგობა ვიცოდეთ, ახლა კი არ ავბობოქრდებოდით, პასუხს მაშინ მოვითხოვდით, როცა ფედერაციამ უმკაცრესი ტაბუ დაადო (თანაც წინასწარ) ჩვენი ასაკობრივი ნაკრებების გამოსვლას, რომლებიც არათუ ა დივიზიონში გადმოსვლას, ბ დივიზიონის ჯგუფიდან გასვლასაც ვერ ახერხებენ და მხოლოდ არაღიარებული კოსოვოს ნაკრებს ჩაგრავენ ყველა ასაკობრივ კატეგორიაში... როცა იმ ბნელ 90-იანებში იზრდებოდნენ კალათბურთელები და დღეს კი ამდენი აკადემიისა და გაცვლითი პროგრამის პირობებში ნაკრები შევსებას არ იღებს ახალგაზრდებიდან, ნუთუ არავის უნდა გაგვიჩნდეს ლეგიტიმური შეკითხვა - მაინც რას მალავს ფედერაცია ასე საგულდაგულოდ?!...

თურქეთან თამაშის მერე რო ვთქვი დისციპლინა ნოლიათქო ზუროსი შესაცვლელიათქო მაკფადენი უკეთესი ამერიკელით არის შესაცვლელითქო დისლაიკებით ამავსეს )) კაი 19 სამქულიანი მივიღეთ ეგ 60 ქულამდეა ჯანდაბას.... ეს ელემენტარული შეცდომები.. გარბენები.. უაზრო პასები თითქოს ვარჯიშზე არიან.. ხაზე ფეხის დადებები... ჩვენს ფარზე გადაგვიარეს შერმადინი პირდაღებული იყურებოდა... ჩვენს ფარზე მაინც რო გვეყოჩაღა არ წავაგებდით. საუბარი აღარ მინდა იმაზე რომ მსროლელი გქვია ხელს არავინ გიშლის და ვერ აგდებ თან რამდენჯერმე მასე თამაშიდან 10დან 1 სამქულიანს მეც ჩავაგდებ და ეგ თუ პროფესიონალიზმია რაღა მიჭირს ავშენებულვარ.