"ᓑᓝᓠᓯ

ცხელი ივნისი გველოდება ))

გეთანხმები

მაქსიმალიზმი საქმში აუცილებელია, მაგრამ არა სულმოუთქმენლობა და სულსწრაფობა.

რაც შეეხება გულშემატკივრობას (ალბათ დამეთანხმები):
- სასურველია ტანისამოსში ბორჯღალოსანთა კვართის ფერები სჭარბობდეს
- ბიჭებს ძალიან სჭირდებათ გამხნევება მატჩამდე, მოთელვისას, ვარჯიშისას
- სტადიონი მატჩამდე უნდა აივსოს სწორედ იმ ვარჯიშისას და მაშინ უდა დავიწყოთ ქომაგობა, სახელების და გვარების ორრგანიზებულად სკანდირება, ტაში...
- სტადიონი არ არის თეატრი, სადაც მდუმარედ უნდა იჯდე
- როგორც შენს გუნდს სთხოვ ტავდადებას, ბრძოლას და დახარჯვას ისე უნდა დახარჯო გულშემატკივარიც
- საბრძოლო მისალმებას ტაშით უნდა შევხვდეთ
- მოწინააღმდეგის ჰიმნზე სტვენა არ შეიძლება
- საკუთარი ჰიმნი უნდა იმრეროს ყველამ და არაერთხელ !!!
- აუცილებელია ტალღების რასაც ქვია ზვირთები, პირევლივე წუთებიდან მატჩის ბოლომდე
- მორაგბეების გვარების გამოცხადებისას კომენტატორი მხოლოდ სახელს უნდა გვასწრებდიეს
- კარგი იქენბოდა საგულშემატკივროდ რითმული, საბრძოლო სიმღერის შესრუელბა (ასეთის ქონა, ცოდნა)
- მხურვალე ტაში
- დროშების არა ტანზე მოცმა ან კაშნედ გამოყენება არამედ 80 წუთი დაუღალავად ფრიალი
- პლაკატების კულტურა
- ვისაც სტადიონზე საქართველოს ძახილი "უტყდება" (სამწუხაროდ ასეთებიც არიან) ჯობია სახლში იჯდეს
- საპატიო წრემდე და ბიჭებს მინდვრიდან გასვლამდე სტადიონი არ უნდა დავტოვოთ !!! ბიჭებმა უდა იგრძნონ რომ 15 ან 40 კი არ არიან არამედ არიან ათობით ათასნი
- და ბოლოს... მე-3 ტაიმი, თუნდაც გვერდში მჯდომებთან ერთად - ყოველი გამარჯვება ხომ თანაბრად ყველასია - რატომაც არა?