"ვფიქრობ, ზოგიერთები ვერ მიტანენ, რადგან შავი, ძლიერი, მაღალი, მძლავრი და საკუთარ თავში დარწმუნებული ვარ. და ისინი იწყებენ ლაპარაკს, რომ ხელები ისეთი არ მაქვს, როგორც სხვა გოგონებს, ფეხები ისე ვერ გამოიყურება, როგორიც უნდა იყოს, ისეთი უკანალი და საერთოდ, სხეული არ მივარგა...
მისმინეთ, თუ გულზე არ გეხატებით - ჯანდაბა. მე ვერ გავაკეთებ ისე, რომ ყველას მოვწონდე და არ ვითხოვ, რომ ვუყვარდე. მთავარია, რომ მე მომწონს და მიყვარს საკუთარი თავი. ისინი
იყო დრო, როცა თავად ვგრძნობდი დისკომფორტს, როცა მეგონა, რომ ძალიან ძლიერი ვიყავი. მაგრამ შემდეგ გადავწყვიტე პაუზა ამეღო და მეფიქრა: მაშ ასე, ვიღაცას მიაჩნია, რომ ქალისთვის მეტისმეტად ათლეტური ვარ. მაგრამ სწორედ ამ სხეულმა მომცა საშუალება - გავმხდარიყავი უდიადესი ჩოგბურთელი. ასე რომ, ღირს ამის გამო შეწუხებული ვიყო? და გადავწყვიტე, ამით თავი აღარ დამეტვირთა", - მოჰყავს სერენა უილიამსის სიტყვები Theundefeated-ს.
ასევე ჩოგბურთელმა ილაპარაკა იმის შესახებ, რა პრობლემებს აწყდებიან შავკანიანი ადამიანები საზოგადოებაში.
"ბევრი აფროამერიკელი მოზარდის ასაკში კომპლექსებს განიცდის საკუთარი გარეგნობის გამო. მათ ჰგონიათ, რომ ცუდად გამოიყურებიან, რომ ულამაზო თმები აქვთ, ძალიან შავი კანი ან ძალიან დიდი ტუჩები. რა თქმა უნდა, ასაკთან ერთად, ასეთი ფიქრები ქრება.
მაგრამ, ჩვენთან ოჯახში ყოველთვის გვასწავლიდნენ საკუთარი თავის სიყვარულს. მამაჩემი ყოველთვის ამბობდა, რომ უნდა ვაფასებდეთ საკუთარ ისტორიას.
ჩემი აზრით, არც ერთი სხვა რასა არ განიცდიდა მსგავს პრობლემას: ასეულობით წლის განმავლობაში, უნდა გვებრძოლა გადარჩენისთვის. და ამან გვაქცია უფრო ძლიერად როგორც ფიზიკურად, ასევე მენტალურად. ამიტომაც, მართლაც ვამაყობ საკუთარი კანის ფერით".
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"