პირველ რიგში, ძალიან საინტერესო იყო, როგორ ითამაშებდა ჩვენი ეროვნული გუნდი თავისი ლიდერის, კვარაცხელიას გარეშე. მეტოქემ თავიდანვე შემოგვიტია და ენ-ნესირიმ თავისი გუნდი დააწინაურა. მაროკოელები უპირატესობას ფლობდნენ, ტექნიკურად თამაშობდნენ, ორივე ფლანგიდან გვიტევდნენ და ელ-ნესირს გატანა მამარდაშვილმა არ დაანება. საპასუხო იერიშისას კი ვოლკოვმა კარის წინ ვერ შეძლო ბურთის კარში გადაგზავნა. მოწინააღმდეგე თავადაც თამაშობდა, „ჯვაროსნებსაც“ აძლევდა თამაშის საშუალებას
შარჯა. „შარჯა სტადიუმი“
მაროკო - საქართველო
გოლები: 1:0 ენ-ნესირი (5), 2:0 ზიეში (30)
მაროკო: ბუნუ, საისი, აგერდი, ჰაკიმი, ატიატ-ალა, ზიეში, ამალა, ჟაბრანი, უნაი, ბუფალი, ენ-ნესირი
საქართველო: მამარდაშვილი, კვირკველია, კაშია, ლოჩოშვილი, გოჩოლეიშვილი, კვეკვესკირი, აბურჯანია, წიტაიშვილი (შენგელია 35), დავითაშვილი, კიტეიშვილი, ვოლკოვი
კლასი როგმ აკლია გეთანხმები გიორგი , მაგრამ დღეს მოედანზე მყოფი თავდამსხმელებიდან რომელს აქვს კლასი ? კირკიტაძეს სისწრაფე მაინც აქვს . ამათ ,რომელიმეს აქვს სისწრაფე ? ესეც არა აქვთ და მათთან შედარებით იმითაა სასარგებლო , რომ გაქცევა შეუძლია და მეტოქის მცველები უყურადღებოდ არ ( ვერ) დატოვებენ ფეხბურთელს , რომელიც ასე სწრაფად მიიწევს საჯარიმოსკენ და ,,პრასტრელს " აკეთებს . ხშირად უმისამართოს , მაგრამ მაინც სახიფათოს . ამით გამოვარჩიე , თორემ მბაპე რომ არ არის , მეც ვიცი .