"რუბინის" მწვრთნელმა ლეონიდ სლუცკიმ ჟურნალისტ ფაბრიციო რომანოსთან ინტერვიუში ხვიჩა კვარაცხელიაზე ისაუბრა:
- მოდით, ვარჯიშებით დავიწყოთ. ხალხისთვის მნიშვნელოვანია გაიგონ, როგორ წარმოაჩენს ვარჯიშებზე მოთამაშე თავს, რისი მეშვეობით ვხედავთ მის სიახლეებს. როგორი იყო კვარაცხელია ვარჯიშებზე?
- როდესაც "რუბინში" მოვედი, კვარაცხელია ძალიან ახალგაზრდა იყო. ჩემთვის ეს მართლაც სერიოზული გამოცდა გახლდათ, რადგან მოვედი გუნდში, რომელიც პრემიერლიგაში ადგილის შენარჩუნებისთვის იბრძოდა. ჩემს გადაწყვეტილებასთან დაკავშირებით გარკვეული ეჭვები მქონდა, მაგრამ პირველ ვარჯიშზე კვარაცხელიას მონაწილეობით ზოგიერთი მომენტი როგორც კი ვნახე, მაშინვე გავიფიქრე, რომ შესანიშნავი არჩევანი გავაკეთე.
არ ვიცოდი, გუნდისთვის სიტუაცია როგორ
განვითარდებოდა,
გავარდებოდა თუ არა, თუმცა ვიცოდი, რომ მე ეს ბრილიანტი მეყოლებოდა, ვინაიდან ვარჯიშზე მისი ტალანტის მიხვედრას 5 წუთი სჭირდება. ეს ძალიან ადვილია. რა თქმა უნდა, როგორც ყველა ნიჭიერ ფეხბურთელს, მასაც ჰქონდა ზოგიერთი განსაკუთრებული თვისებები, მეტადრე საქციელი.
პირველ ვარჯიშზე ასეთი ეპიზოდი მოხდა: ერთი მოთამაშე ვარდნაში წავიდა, კვარა კი წაიქცა და ტირილი დაიწყო. გავიფიქრე: "შეუძლებელია". პირველი ვარჯიშია და საუკეთესო ფეხბურთელმა შეიძლება ტრავმა მიიღო, შეიძლება ფეხი მოიტეხა, არ ვიცი". როდესაც ერთი წუთის შემდეგ წამოდგა და თამაში ისე გააგრძელა, თითქოს არაფერიც არ მომხდარა, დავუსტვინე და ვუთხარი: "არა, ეს შეუძლებელია. ეს სერიოზული თამაშია, ფეხბურთი მამაკაცების თამაშია, ხოლო თუ ამისათვის მზად არ ხარ, თუ ბიჭი ხარ და არა მამაკაცი, ეს კარგი არაა".
მასთან დაკავშირებით უცნაური ვითარება იყო: ტკივილს აბსოლუტურად ვერ იტანდა. ყოველი ვარდნის შემდეგ ტირილს იწყებდა. ეს პირველი. მეორე ფეხბურთს ეხება. მან არ იცოდა, როგორ გამოეყენებინა საკუთარი საუკეთესო უნარები. ყველგან დრიბლინგზე მიდიოდა, სულერთია ჰქონდა თუ არა თავისუფალი სივრცე, წინ მიიწევდა. მიდიოდა ცხრა მოთამაშის წინააღმდეგ, ხუთის წინააღმდეგ, ერთის წინააღმდეგ - განსხვავება არ არსებობდა.
კიდევ ერთი პრობლემა - კონტაქტს მუდამ გაურბოდა, ვარდნებს. ესეც დიდ პრობლემას წარმოადგენდა. როცა ასეთი ფანტასტიკური დრიბლინგი გაქვს, ასეთი ფიზიკური მონაცემებით, ეს ნიშნავს, რომ შენს წინააღმდეგ ხშირად წამოვლენ ვარდნაში. ის კი თავს არიდებდა. მაგალითად, მოტყუებაზე ადრე მიდიოდა.
მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში ორი რამ გავიგე: ვიმუშავებდი ბრწყინვალე მოთამაშესთან, რომლის ნიჭსაც ჭერი არ გააჩნია, რომელსაც შეუძლია განვითარება და დონით ზეცის მიღწევა. მეორე - ღმერთმა მოგცა ერთი, მაგრამ არ მოგცემს სხვა რამეს. კიდევ ერთი პრობლემა - კონტაქტს მუდამ გაურბოდა, ვარდნებს. ესეც დიდ პრობლემას წარმოადგენდა. როცა ასეთი ფანტასტიკური დრიბლინგი გაქვს, ასეთი ფიზიკური მონაცემებით, ეს ნიშნავს, რომ შენს წინააღმდეგ ხშირად წამოვლენ ვარდნაში. ის კი თავს არიდებდა. მაგალითად, მოტყუებაზე ადრე მიდიოდა.
ხვიჩა მშვიდი არაა, ტკივილს ვერ იტანს, კონტაქტს გაურბის - ეს მინუსები. კვარაცხელიასთვის სპეციალური პროგრამა იყო, ჩვენ ბევრს ვსაუბრობდით, ინდივიდუალური ტაქტიკური გაკვეთილები გვქონდა. თუ ტირილს დაიწყებდა, ვცდილობდი ვარჯიშიდან გამომეყვანა.
ფეხბურთი მას მოსწონს, როგორც ბავშვს - თითქოს დისნეილენდია. შენ თუ ტირილს იწყებ, თუ ვარჯიშიდან წახვალ, მეტად ვეღარ მოხვდები დისნეილენდში.
ეს დიდი სამუშაოა, მხოლოდ საფეხბურთო მოედანზე კი არა, რადგან ის 100%-იანი ნიჭის პატრონია. ვიცნობ ხვიჩას მამას, მან ძალიან განავითარა, დრიბლინგი მისცა, ინდივიდუალური უნარები. თუმცა, თუ ხასიათზე ვილაპარაკებთ, სიტუაციებზე, სადაც ამის გამოყენება მაქსიმალურად შესაძლებელია - იქ დიდი სამუშაოს შესრულებაა საჭირო.
კვარასი ძალიან მადლობელი ვარ, რამეთუ ძალიან კარგად ვურთიერთობდით, ძალიან ახლო ურთიერთობა გვქონდა. ყოველ ვარჯიშზე ვუხსნიდი, ვუხსნიდი, ვუხსნიდი კონტაქტებზე, ტრავმებზე, ტკივილებზე, მოთმენაზე, ხასიათზე, იმაზე, როგორ უნდა გამოეყენებინა თავისი საუკეთესო თვისებები. ვფიქრობ, რომ ახლა სუსტ მხარეებზე მკითხავთ - ლუჩანო სპალეტი რა თქმა უნდა, პირველ რიგში დაცვის დახმარებაზე იტყვის.
ამჟამად ის ამ ასპექტში სამჯერ უფრო უკეთესია, ვიდრე მაშინ, როცა მუშაობა დავიწყეთ. იმ დროს მისი დაცვითი უნარები ნულოვანი იყო. ახლა ზონის გადაკეტვა შეუძლია, მოძრაობა, ხანდახან ვარდნაში წასვლა. რაც ყველაზე მთავარია: პირდაპირ ახლა ყველა გადაწყვეტილებას სწორად იღებს. მისი დრიბლინგი ძალიან საჭიროა. ყოველ სიტუაციაში. ბურთს კარგად ინარჩუნებს და როგორც მოთამაშე, სრულიად სხვა დონეზეა.
ხვიჩას ყველა მატჩს ვუყურე, ყველა თამაშის შემდეგ ვსაუბრობდით - ტელეფონით ან შეტყობინებებით და ყველა სიტუაციის გაანალიზებას ვცდილობთ. რა თქმა უნდა, ლუჩანო მისი ბოსია, მაგრამ მე ჩემის მხრივ დახმარებას ვცდილობ.
"ნაპოლი" "ტორინოსთნ" მატჩისთვის სამზადისს შეუდგა
"ზოგჯერ ზედმეტი მოსდის, მაგრამ ინსინიესგან განსხვავებით უფრო თამამია" - კორიერე დელო სპორტის რედაქტორი ხვიჩაზე საუბრობს
"კვარამ თამაში დაცვით ფუნქციებშიც გააუმჯობესა" - სიომინმა ნაკრებში ხვიჩას ასპარეზობა შეაფასა
უკვე მერამდენედ თქვა ამ კაცმა, რომ 18 წლის ბავშვს საქონელი რუსი მცველები ფეხებს რო ალეწავდნენ ტირილს იწყდებაო, და ამას თითქოს უარყოფით კონტექსტში ამბობს ხვიჩას მიმართ. რა შუაშია კაცების სპორტი? ეს საბჭოთა მიდგომა როდემდე უნდა იყოს, ფეხბურთი ბალეტი კი არააო რომ აქვთ დაზეპირებული.
იმის მაგივრად რომ ფეხების ლეწვა აუკრძალონ ჭ კლასის მცველებს და ბურთზე თამაში ასწავლონ, თურმე პირიქით ,ნიჭიერი და ტექნიკური თუ ხარ ფეხების დალეწვაც უნდა აიტანო და რეაქციაც არ უნდა გქოდეს რადგან ფეხბურთი კაცების სპორტია? რა სისულელეა ეგ..
ამით იტალიელ მცველებსაც ხო არ უნამიოკებს ტკივილს ვერ იტანს და თუ ჩაარტყამთ უფრო გაგიადვილდებათ მის წინააღმდეგო?
სხვათაშორის გადაცემა ჰქონდათ მაგაზე რუს ბლოგერებს, რუსებმა ისწავლეს ხვიჩას წინააღმდეგ თამაში და იტალიელებმა ჯერ არ იციანო, თავიდანვე თუ ხისტად ეთამაშები მერე უფრო მეტად უჭირსო :))
ვისაც რომელიმე რუსი მოყვარე და კეთილისმსურველი გგონიათ როგორ მშურს თქვენი :)
ბიჭი!
ჩემი აზრით ხვიჩასთვის კი არ უნდა დაესტვინა, ვინც უხეში ვარდნა გაუკეთა და ფეხები მიალეწა იმისთვის უნდა დაესტვინა და საყვედური ეთქვა.
ამხელა დონის ტალანტი ჰყავდა გუნდში და იმის მაგივრად, რომ სხვები გაეფრთხილებინა ვარჯიშებზე არ ეუხეშათ, კიდე ხვიჩას საყვედურობდა.
რათქმაუნდა ამ კაცს ამაგს არ ვუკარგავ და არც აუგს ვამბობ, უბრალოდ ცოტა გაუგებარია ეგ ტირილზე და "კაცობაზე" აპელირება...
სად არის უხეში თამაში მისაღები და ვისაც უხეშად ეთამაშებიან ისაა გასაკიცხი თუ ვინც უხეშად თამაშობს?
თქვენ უფრო ახლოს ყოფილხართ ფეხბურთთან და მე შორს, რასვიზამთ :)))
ჩემი აზრით ყველა ვარსკვლავის პირველი მწვრთნელი ამას იტყვის, და თავის პრივილეგიასაც გაუსვამს ხაზს.
აქ რაც ცუდი კომენტარები დაიწერა იმათიც მესმის.
არავინ არ უკარგავს ამაგს სლუცკის, უბრალოდ ჩემთვის გულდასაწყვეტია, რომ ამას არა რომელიმე ქართველი მწვრთნელისგან ვიგებთ, რომლებმაც საერთოდ ვერ დააფასეს აქ მაგ ასაკში ხვიჩა, არამედ რუსისგან.
სანამ ასე ვიქნებით და ერთმანეთს ცუდი თვალით შევხედავთ, დავაკნინებთ და არ დავაფასებთ, მერე ნუღა გვწყინს, რომ სხვაგან გაშლის ფრთებს ჩვენი ნიჭიერი ხალხი.
მე მაინც ხვიჩას არანორმალური შრომის, ნიჭის და მონდომების დამსახურება მგონია ეს ყველაფერი რაც მას აქვს და მერე სხვების.
მოკლედ ეს ქართული ლეგენდები სლუცკისა და სიომინზე, ერთმორწმუნე რუსეთთან "ძმობის" ლეგენდას მაგონებს.საუბედუროდ თუ საბედნიეროდ ორივე "ლეგენდარული " მწვრთნელი, ლოკალური მნიშვნელობის მქონე მწვრთნელები არიან( ჯერ მარტო სლუცკის 2 წლიანი ვოიაჟი ევროპაში რად ღირს),ორივე ალკოჰოლის დიდი მოყვარული,ორივეს დღევანდელი ფეხბურთის აბსოლუტური უცოდინარობა.
მაგრამ ჩვენ მოგვწონს ორივე რადგან მათ ქართველები ათამაშეს თავიანთ გუნდებში. კიდევ კარგი იმას მაინც იძახის( შეფარულად) რომ სპალეტი კარგი სპეციალისტიაო,თორემ სხვას არ გავატანდიო.
სად რუსეთი და სად ფეხბურთი,ყველა ჯუღელის დონეზე როგორ ხართ.