ფიქრები ნაკრებზე: მუ­ხის ფუ­ღუ­რო­ში

წარ­მა­ტე­ბუ­ლი და ნაკ­ლე­ბად ცნო­ბი­ლი ფრან­გი მარ­ტენ პა­ჟი ამ­ბობს, რომ ზე­და­პი­რუ­ლი, შეზღუ­დუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი, თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლე­ბი და თავ­გა­მო­დე­ბუ­ლე­ბი, ყვე­ლა­ფერ­ში ერთ ჭეშ­მა­რი­ტე­ბას ეძე­ბენ - სურთ, შე­იც­ნონ ცხოვ­რე­ბის არ­სი და გა­ზო­მონ უსას­რუ­ლო­ბა. მუ­ჭით იღე­ბენ ქვი­შას და ოკე­ა­ნეს ეუბ­ნე­ბი­ან - მინ­და დავ­თ­ვა­ლო აურაცხე­ლი ქვი­შა შენს სა­ნა­პი­რო­ზეო...

...და რა­ნი ვართ ჩვენს ფეხ­ბურ­თ­ში ავად თუ კარ­გად მო­საქ­მე ხალ­ხი? სპექ­ტ­რი ფარ­თოა, თუმ­ცა მეტ­წი­ლად, სა­სა­ზე თუ კა­ლამ­ზე სენ­სორ-ცენ­ზო­რე­ბი (არ ვპლა­გი­ა­ტობ, სხვი­სი რით­მაა) გვი­ყე­ნია. ამის კი­დევ ერ­თი დას­ტუ­რია ის გა­ურ­კ­ვევ­ლო­ბა, რაც სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის გარ­შე­მოა შექ­მ­ნი­ლი.

არ გვაქვს მკა­ფიო პა­სუ­ხი კითხ­ვა­ზე - სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ფეხ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცია აპი­რებს თუ არა თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბის გაგ­რ­ძე­ლე­ბას ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის მთა­ვარ მწვრთნელ თე­მურ ქეც­ბა­ი­ას­თან. თუ აპი­რებს - რა­ტომ და თუ არ აპი­რებს, რის­თ­ვის­ღა გაჰ­ყავს დრო?

ქეც­ბა­ი­ას კონ­ტ­რაქ­ტი აქვს ფე­დე­რა­ცი­ას­თან. მის ხელ­ფასს სა­ხელ­მ­წი­ფო იხ­დის. ისე გა­მო­ვი­და, რომ ქეც­ბაია ნაკ­რე­ბის მწვრთნე­ლად წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ და­ი­ქი­რა­ვა - ამ ლა­ბი­რინ­თ­ზე ბევ­რ­ჯერ ით­ქ­ვა და და­ი­წე­რა, ოღონ­დაც ეს არ კმა­რა, გა­მო­სა­ვა­ლია მო­სა­ძებ­ნი.

მე არ ვი­ცი სხვა ქვე­ყა­ნა, სა­დაც სა­ხელ­მ­წი­ფო უხ­დის ჯა­მა­გირს ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის მწვრთნელს. შე­იძ­ლე­ბა, სხვა­გა­ნაც ხდე­ბა ასე, მაგ­რამ ეს მარ­ტი­ვი და მა­ხინ­ჯი სქე­მაა, საქ­მის ასეთ­ნა­ი­რად გა­ი­ო­ლე­ბას კარ­გი რომ არა­ფე­რი მო­აქვს, ეს ამ ლა­ბირ­ინ­თი­და­ნაც ჩანს.

ახ­ლან­დე­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პი­რო­ბებ­ში ფეხ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ას შან­სი ეძ­ლე­ვა, და­მო­უ­კი­დებ­ლად გა­დაწყ­ვი­ტოს ნაკ­რე­ბის მთა­ვა­რი მწვრთნე­ლის სა­კითხი, ოღონდ ამ გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბას ფუ­ლი სჭირ­დე­ბა.

არ არის იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის მწვრთნე­ლის ხელ­ფა­სი ან კონ­ტ­რაქ­ტის კომ­პენ­სა­ცია გა­და­ვი­ხა­დოთ - ფეხ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ის­გან ასე­თი რამ არ მოგ­ვის­მე­ნია. არა­და, ეს გა­მოწ­ვე­ვაა - რო­დემ­დე უნ­და იყოს ფე­დე­რა­ცია სა­ხელ­მ­წი­ფოს შემ­ყუ­რე?

წლე­ბი გა­დის, ბავ­შ­ვო­ბა მთავ­რ­დე­ბა, და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ცხოვ­რე­ბაა სა­ჭი­რო. შე­საძ­ლოა, გუ­ლუბ­რ­ყ­ვი­ლო­ბის ბრა­ლი იყო, თუმ­ცა გულ­წ­რ­ფე­ლად მჯე­რო­და, რომ ფეხ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცია მა­ლე მო­ა­ხერ­ხებ­და იმ­დე­ნი ფუ­ლის შოვ­ნას, რომ ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­ზე გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბე­ბი და­მო­უ­კი­დებ­ლად მი­ე­ღო.

კარ­გია, სა­ხელ­მ­წი­ფო რომ ეხ­მა­რე­ბა ფეხ­ბურ­თის ფე­დე­რა­ცი­ას, ოღონ­დაც ამან დათ­ვუ­რი სამ­სა­ხუ­რის სა­ხე თუ მი­ი­ღო, სა­ხელ­მ­წი­ფოს დო­ტა­ცი­აც ფუ­ჭად დარ­ჩე­ბა.

ამ ეტაპ­ზე ფე­დე­რა­ცია, ალ­ბათ, იმის დამ­ტ­კი­ცე­ბას ელის, თუ რა ფი­ნან­სუ­რი დახ­მა­რე­ბა ექ­ნე­ბა სა­ხელ­მ­წი­ფოს­გან მო­მა­ვა­ლი წლის­თ­ვის. ამის შემ­დეგ კი და­იწყებს მოქ­მე­დე­ბას - დაჯ­დე­ბა ქეც­ბა­ი­ას­თან მო­სა­ლა­პა­რა­კებ­ლად და ყვე­ლა შე­საძ­ლო ვა­რი­ანტს გა­ნი­ხი­ლავს.

მა­ნამ­დე კი ყვე­ლას სძი­ნავს, რო­გორც ბავ­შ­ვებს - ჯა­დოს­ნუ­რი ტყის შუ­ა­გულ­ში მდგარ მუ­ხის ფუ­ღუ­რო­ში...

ყოველკვირეული ჟურნალი "ლელო week"