რატომ მიდიან ფეხბურთელები და ზოგადად, სპორტსმენები პოლიტიკაში? ეს კითხვა მუდამ ისმის და საზოგადოებაში განხეთქილების ვაშლის როლს ასრულებს. ზოგისთვის სპორტსმენების პოლიტიკაში ჩართვა მიუღებელია - თავის საქმეს მიხედონო. მეორე მხრივ, არგუმენტები გააჩნიათ სპორტსმენებსაც, რომელთაც სხვებზე მეტად გააქვთ სამშობლოს სახელი - ვინ დაადგინა, რომ აზროვნება და ქვეყნის მართვის უფლება მხოლოდ იურისტებსა და ეკონომისტებს აქვთ, სპორტსმენებმა კი სატკივარზე ხმა არ უნდა ამოიღონ?!
სპორტისა და პოლიტიკის ურთიერთობის თემა ახლა კიდევ ერთხელ გააქტიურდა, რადგან 8 ოქტომბრის არჩევნებში ბევრი სპორტსმენი მონაწილეობს. მაჟორიტარი კანდიდატები არიან რაგბის კავშირის ყოფილი
ნაძალადევის მე-18 ოლქში "ქართული ოცნების" კანდიდატ მიხეილ ყაველაშვილს ერთგვარი საფეხბურთო დაპირისპირება ელის - ეროვნული ნაკრების ყოფილი თავდამსხმელის კონკურენტი საფეხბურთო სკოლა "ოლიმპის" დამფუძნებელი მამუკა გუგეშაშვილია.
ყაველაშვილს წარმატებული საფეხბურთო კარიერა ჰქონდა და ერთი ხანობა "მანჩესტერ სიტის" ფეხბურთელიც გახლდათ. სადებიუტო შეხვედრაში გოლიც გაუტანა "მანჩესტერ იუნაიტედის" ლეგენდარულ დანიელ მეკარე პიტერ შმეიხელს. კარიერის დასრულების შემდეგ კი, 2006 წელს, შვეიცარიაში უეფას კატეგორიის სამწვრთნელო ლიცენზია მიიღო; 2007 წელს ორგანიზაცია "ჩვენი ფეხბურთის" თანადამფუძნებელი და თავმჯდომარე გახდა; 2009 წლიდან არის მსოფლიოს ფეხბურთელთა გაერთიანების (FIFPRO) საქართველოს წარმომადგენლობის დამფუძნებელი და საპატიო პრეზიდენტი; 2014 წელს შეიმუშავა ფეხბურთის განვითარების სტრატეგია "ტალანტების ფაბრიკა".
მოკლედ, კარიერის დასრულების შემდეგაც ყაველაშვილი მუდამ საფეხბურთო სამყაროსთან ასოცირდებოდა. ვეტერანი ფეხბურთელის პოლიტიკაში წასვლაც არ ყოფილა დიდად მოულოდნელი ნაბიჯი, რადგან ამ მხრივ ის აქტიური იყო და წინა ხელისუფლებას მუდამ აკრიტიკებდა. ისიც ცნობილია, რომ 2012 წლამდე, დაჭერის მუქარის გამო, საქართველოში ორი წლის განმავლობაში ვერ ჩამოდიოდა.
ეს ფაქიზი თემაა და შევეცდებით, ისე გავაშუქოთ, რომ გამოჩნდეს, სპორტული სამყაროს წარმომადგენლებს პოლიტიკაში მისვლა რომელი კონკრეტული პრობლემის მოსაგვარებლად სურთ.
"ჩვენი ქვეყნის საქმე ისეა, რომ პოლიტიკასთან კავშირი ყველას გვქონია. ცხადია, არა პროფესიულად და ოფიციალურად, მაგრამ რაც აქტიურ სპორტს შევეშვი, საზოგადოებრივი ცხოვრებიდან არ გამოვთიშულვარ.
იმის მიუხედავად, რომ 15 წელიწადზე მეტხანს შვეიცარიაში ვცხოვრობდი, ქართულ ფეხბურთში ჩართული ვიყავი - გასაკრიტიკებელს ვაკრიტიკებდი და ჩემს მეგობრებთან ერთად ფეხბურთის განვითარების პროგრამაც წარმოვადგინე.
დამეთანხმებით, დღეს მთელ მსოფლიოში და საქართველოშიც, სპორტი საზოგადოებრივი ცხოვრების, ეკონომიკისა და პოლიტიკის განუყოფელი ნაწილია. მთავარი მიზეზი, რის გამოც პოლიტიკაში მოსვლა გადავწყვიტე, ეს იყო - პარლამენტში ყოფნითა და, სავარაუდოდ, სპორტის კომიტეტში მუშაობით იმ კანონების ინიცირებას მოვახერხებ, რომელიც ქართულ სპორტს ქვეყნის სამსახურშიც ჩააყენებს და თავის ერთ-ერთ მთავარ ფუნქციასაც შეასრულებს - აღზრდის ჯანსაღ თაობებს", - ამბობს ყაველაშვილი.
ვეტერანი ფეხბურთელი აკონკრეტებს, პარლამენტში არჩევის შემთხვევაში რა ინიციატივების წამოყენებას აპირებს:
"აუცილებელია, მასობრივ სპორტს მივხედოთ. სამწუხაროდ, დღეს სპორტში მოსახლეობის მხოლოდ 0,4 პროცენტია ჩართული.
სკოლებში მშვენიერი სპორტული დარბაზებია, მაგრამ შუადღის მერე გამოკეტილია და ეს ძვირფასი რესურსი ტყუილად ცდება. ისინი მაქსიმალურად უნდა დაიტვირთოს და სკოლასაც ფინანსური საშუალება მიეცეს, ერთი-ორი მწვრთნელი რომ შეინახოს, რომლებიც იქ სექციებს ჩამოაყალიბებენ.
ეს მხოლოდ ერთ-ერთი საკითხია. ასეთი კიდევ ბევრია და იმედია, არჩევის შემთხვევაში, პარლამენტში შესაბამისი საკანონმდებლო ინიციატივით წარვდგები".
ყაველაშვილი ამბობს, რომ არჩევნებში ირიბად ადრეც მონაწილეობდა:
"2012 წლის არჩევნების წინ, "ქართულ ოცნებაში" სპეციალური დარგობრივი ჯგუფები მუშაობდნენ. ერთ-ერთი ასეთი ჯგუფი სპორტის განვითარების პროგრამას ამუშავებდა და მასთან აქტიურად ვთანამშრომლობდი. ის პროგრამა ეფექტური გამოდგა - ფეხბურთით უკმაყოფილონი კი ვართ და მას კიდევ მივხედავთ, მაგრამ სხვა სახეობებში პროგრესია.
საერთოდაც, ბოლო ოთხ წელიწადში ყველაფერი იდეალურად არ არის და ყველა პრობლემის გადაჭრაც ვერ მოხერხდებოდა. მაგრამ მთავარია მიდგომა და სურვილი. ამ გუნდის წევრიც ამიტომ ვარ".
ვეტერანი ფეხბურთელი იმასაც ჰყვება, როგორ შეხვდნენ მის არჩევანს ოჯახის წევრები:
"ყველამ სხვადასხვაგვარად მიიღო - ზოგს, შეეშინდა, რომ ნაკლები დრო დამრჩებოდა ოჯახისთვის, ზოგს კი დიდად არც უნდა, პოლიტიკოსის შვილი რომ იყოს".
(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
