ერთმანეთს თვალდახუჭული უნდა ვუგებდეთ - ინტერვიუ ზაზა ფაჩულიასთან

საქართველოს ნაკრები 5 სექტემბერს ევროპის ჩემპიონატს იწყებს. ამ მოვლენისთვის გუნდი ორი თვე ემზადებოდა. რამდენადაა მომზადებული, მოტივირებული, როგორი განწყობით ხვდება გუნდი ევრობასკეტს, ამის შესახებ ზაზა ფაჩულია გვესაუბრება.

საუბარი ირიესტეს ტურნირით, კერძოდ, იტალიასთან მატჩის ბოლო წუთებით დავიწყეთ.

- ჩვეულებრივი ეპიზოდი იყო, თანაგუნდელის აცილებულს დავამატე. ბურთი არ ჩაეშვა, მეორედაც დავამატე და სამწუხაროდ, ისევ არ ჩაეშვა... მესამე სროლა მსაჯმა არ ჩათვალა.

ტრიესტეს ტურნირი საქართველოს ნაკრებისთვის კარგი გამოცდა იყო. გუნდი უკეთეს ფორმაშია, ვიდრე თბილისში ჩატარებული ტურნირისას. ეს ბუნებრივია, რადგან რაც დრო გადის და ვვარჯიშობთ, უფრო ფორმაში შევდივართ, როგორც ინდივიდუალურად, ისე გუნდურად. არის შეცდომები, რასაც ვუშვებდით და რასაც ვასწორებთ. პროგრესი გრძელდება, ხარისხიც იმატებს დაცვაშიც და თავდასხმაშიც. 5 სექტემბრამდე არის რამდენიმე დღე დარჩენილი და იქნება პატარა შესწორებებიც.

გუშინ ნაკრების მოთამაშეები შევიკრიბეთ, დავილაპარაკეთ, გავაანალიზეთ ყველაფერი. მართალია, ბირთვი ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ, მაგრამ სეზონის უმეტესი დროის ცალ-ცალკე გატარება გვიწევს და კლუბებში ყველას სხვადასხვა მწვრთნელი ჰყავს. ამიტომაც ძალიან სასარგებლო იყო ეს შეკრება მოედანს გარეთ, საუბარი, გახსენება იმისა, რაც მოედანზე გვაკავშირებს და გვაერთიანებს. ყველანი ერთ ნოტაზე უნდა ვიყოთ აწყობილები, მოედანზე ერთმანეთს თვალდახუჭული უნდა ვუგებდეთ. ამისთვის სწორი კომუნიკაციაა საჭირო და ამ მხრივ ეს შეხვედრა ძალიან კარგი იყო.

- ვფიქრობ, რომ ასეთ ფორმაში გუნდი დიდი ხანია არ ყოფილა. შედეგები გვერდზე გადავდოთ, ეს ამხანაგური შეხვედრები იყო. 5 თამაში მოვიგეთ, 5 წავაგეთ, მაგრამ ყველაზე სასიხარულო ისაა, რომ გუნდში სერიოზული ტრავმა არაა. ტრავმა თორნიკე შენგელიას აწუხებდა და ისიც შემოგვიერთდა.

- არ ვართ ისეთი ახალგაზრდები, რომ კალათბურთი არ გვესმოდეს. ყველას ჩვენებური გამოცდილება გვაქვს, რომელიც უნდა გამოვიყენოთ. გააჩნია მოწინააღმდეგეს, გასათვალისწინებელია თამაშების გრაფიკიც. გუნდში გვყავს 12 მოთამაშე და დარწმუნებული ვარ, ყველას მიეცემა შანსი. ჩემი აზრით, სწორედ ის მოგვაგებინებს არაერთ მატჩს, ვისგანაც არავინ ელოდება.

რაც შეეხება ტაქტიკას, ეს მწვრთნელის გადასაწყვეტია. 5 მეტოქე გვყავს, 5 განსხვავებული გუნდი. თამაში გვიჩვენებს, რა იქნება საუკეთესო ტაქტიკური იარაღი მეტოქის დასამარცხებლად. თამაშის დროსაც იცვლება ხუთეულები. ხან შენგელიაა 4 ნომერზე, ხან ბურჯანაძე, ხან სანიკიძე და უფრო სწრაფ კალათბურთს ვთამაშობთ. ყველა ამ ვარიანტს აქვს თავისი დადებითი მხარეები, რაც საჩვენოდ უნდა გამოვიყენოთ. გვყავს როგორც პერიმეტრის, სწრაფი მოთამაშეები, ისე მსროლელები, ფიზიკურად მძლავრი კალათბურთელები.

მთავარია, საბოლოოდ საქართველომ მოიგოს და ვინ როგორ შეიტანს გამარჯვებაში წვლილს, ამას დიდი მნიშვნელობა არა აქვს. ეს არავისი ნაკრები არაა, ესაა ჩვენი ქვეყნის, საქართველოს ეროვნული გუნდი და ჩვენ, მისმა შემადგენელმა ნაწილებმა, თითოეულმა მოთამაშემ შესაძლებლობის მაქსიმუმი უნდა გავაკეთოთ.

- როცა 91 და 81 ქულას მიიღებ, არ შეიძლება დაცვის წარმატებაზე საუბარი. თუ გინდა შედეგს მიაღწიო, თამაშები მოიგო, დაცვა უნდა გყავდეს საიმედო. რომ ვლაპარაკობთ შედეგზე, ოლიმპიადის საკვალიფიკაციო ტურნირში გასვლაზე, იქ შეტევით ვერ მოვხვდებით.

კალათბურთელები ვართ და ისეც ხდება ხოლმე, რომ მიზანი გვიმტყუნებს ან რამე წინაღობას არ ვაწყდებით თავდასხმაში. შეტევას თუ ვერ აკონტროლებ, დაცვა შენს ხელშია. თუ იცი, გუნდურად და კარგად როგორ დაიცვა თავი, მატჩის მოგება გაცილებით იოლი იქნება.

ამ დღეებში უფრო მეტი მუშაობა გვმართებს დაცვაზე, რათა კიდევ უფრო დავხვეწოთ და მეტოქეებთან მოგების შანსი გავზარდოთ.

- ევრობასკეტზე ჩვენი პირველი მეტოქე ჰოლანდიაა. მწარედ მახსოვს ამ გუნდთან 3 წლის წინათ ჩატარებული მატჩი, რომელიც ჩვენი მოსაგები იყო და ამას მასპინძლებიც აღიარებდნენ. მახსოვს, ჰოლანდიელებს არ სურდათ ამ შეხვედრის ტელევიზიით ჩვენება, რადგან თვლიდნენ, რომ იოლად მოვუგებდით. სწორედ ამ დროს მოგვივიდა შეცდომა, იმ განწყობით შევხვდით მეტოქეს, რომ მაინც მოვიგებდით და დავმარცხდით.

ყოველ მეტოქეს ისე უნდა შეხვდე, თითქოს გრანდს ეთამაშები. არ შეიძლება მოდუნებული შეხვდე თუნდაც აღიარებულ აუტსაიდერს. არც ერთი პოზიცია, არც ერთი ბურთი არ უნდა დაუთმო. კარგი იქნება თავიდანვე დაწინაურება, რომ ბოლოს ცოტა დაისვენო, მით უმეტეს, რომ მეორე დღეს კიდევ გაქვს თამაში, რომელშიც უფრო ძლიერი მეტოქე გელის.

თუმცა ჰოლანდიასთან დიდი სხვაობით დაწინაურებაზე ლაპარაკი ნაადრევია. მებრძოლი გუნდია და არაფერს დათმობს. ვუყურეთ ვიდეოებს, ჰოლანდიელებს ჰყავთ როგორც ტანმაღალი, 4-5 ნომრები, ისე პერიმეტრის სწრაფი მოთამაშეები და მსროლელები. საკმაოდ დაბალანსებული გუნდია. ბრძოლა გველის.

იმედი მაქვს, ტრადიციას არ დავარღვევთ და ზედიზედ მესამე ევროპის ჩემპიონატსაც მოგებით დავიწყებთ.

- როგორც სლოვენიას, ისე დანარჩენი მეტოქეების თამაშს ვადევნებთ თვალყურს. ვეცნობით სტატისტიკასაც, მაგრამ ეს არაა ოფიციალური მატჩები. როგორც ჩვენ, ისე ისინიც ემზადებიან, მწვრთნელები ტაქტიკას ხვეწენ.

გასულ სეზონში "მილუოკი" ისე იყო დაბალანსებული, ვინც არ უნდა ამოვარდნილიყო შემადგენლობიდან, გუნდი იმავე წარმატებით თამაშს აგრძელებდა. ჩემი აზრით, ასეთი გუნდია სლოვენიაც.

ამ ქვეყანას აქვს იმის ფუფუნება, რომ ჰყავდეს ბევრი კარგად გაწვრთნილი, უნივერსალური მოთამაშე, რომლებიც მზად არიან, ეროვნულ ნაკრებში გამოძახების შანსი გამოიყენონ. მართალია, წინა წლებთან შედარებით შემადგენლობა გაახალგაზრდავდა, მაგრამ საკმარის თამაშს თამაშობენ მოსამზადებელ ეტაპზე საიმისოდ, რომ იდეა გქონდეს და იცოდე, ვის რა შეუძლია.

სიურპრიზი შესაძლოა ისეთი კომბინაცია იყოს, რაც ამხანაგურ მატჩებზე არ გაუკეთებიათ, თორემ ერთ კვირაში კალათბურთელი ვერანაირად ვერ შეიცვლება.

- ანტეტეკუნმპოსთან კავშირი ახლაც მაქვს, ვიცი, რომ საბერძნეთის ნაკრებში ახლა უკეთესად თამაშობს, უფრო მონდომებულია, უმატებს... შარშანდელთან შედარებით უფრო მეტი სათამაშო დრო აქვს და ჩართულია საქმეში. ახალგაზრდა კალათბურთელია და სწრაფად პროგრესირებს; ბევრი პლუსი აქვს, რომელთა დახვეწაზე კიდევ ბევრს მუშაობს.

ძალიან სასიამოვნო იყო მასთან ერთად მოედანზე ყოფნა. იმიტომ, რომ ბევრ ისეთ საქმეს აკეთებდა, რომ მე მიადვილებდა თამაშს. ანტეტეკუნმპო იმდენად ეფექტურად ამთავრებდა შეტევებს, რომ მისთვის გადაცემული პასებით მეც კარგად გამოვჩნდებოდი ხოლმე. სამწუხაროა, რომ გუნდელები აღარ ვართ, მაგრამ კალათბურთი ბიზნესია, არასდროს იცი, მეორე დღეს სად მოგიწევს წასვლა.

რაც შეეხება ანტეტეკუნმპოს საქართველოს ნაკრების წინააღმდეგ თამაშს, ჩემი უპირატესობა ის არის, რომ ვიცი, როგორ თამაშობს, ერთმანეთის წინააღმდეგ ვარჯიშებზე არაერთხელ გვითამაშია. მასაც ექნება უპირატესობა - მეც კარგად მიცნობს. ერთმანეთის მეურვეობა არ მოგვიწევს, მაგრამ პროფესიონალიზმი ის არის, რომ როცა მოედანზე გადიხარ, ყოველგვარი მეგობრობა გვერდზე გადადო...

ამ დროს ჩემი მეგობარია მხოლოდ ის, ვისაც გულზე "ჯორჯია" ეწერება.

- ევრობასკეტის მოგების მთავარ ფავორიტად ფრანგებს დავასახელებდი. ძლიერი გუნდიც ჰყავთ და აქვთ კიდევ ერთი უპირატესობა - შინ ითამაშებენ. ფრანგებს ჩვენც დავუპირისპირდით და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით, რომ ძალიან მაღალი დონის კალათბურთელები ჰყავთ.

ფავორიტთა შორის მეორე ადგილზე სერბეთის ნაკრებს დავასახელებდი. სამეულში ჩვენი ჯგუფიდან ერთ-ერთს შევიყვანდი - ხორვატიას ან საბერძნეთს. უფრო საბერძნეთს. რაც შეეხება ესპანეთის ნაკრებს, ამ წელს მას სამ საუკეთესოს შორის არ ჩავსვამდი.

წინასწარი ვარაუდები ხშირად როდი მართლდება, შედეგები ბევრ ნიუანსზე იქნება დამოკიდებული, პლეი ოფში ვინ ვის შეხვდება, ტრავმების ფაქტორიც გასათვალისწინებელია...

დღეს ძალიან რთულია გუნდების შანსებზე მსჯელობა. ფურცელზე დაწერილი ყოველგვარ ძალას კარგავს, როცა გუნდები მოედანზე გადიან. ყველაფერი სწორედ თამაშისას წყდება. იქ შეიძლება ფავორიტი სულაც აუტსაიდერად იქცეს და პირიქით.

- როგორც ნაკრების კაპიტანს, ქართველი გულშემატკივრის მიმართ მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის. ხორვატია საქართველოს გვერდით რომ იყოს, ყველაფერი იოლი იქნებოდა. სლოვენიელებისთვის ძალიან მარტივია, დასხდნენ მანქანებზე, ჩავიდნენ ზაგრებში, დაესწრნენ მათი ნაკრების თამაშს და შემდეგ ისევ შინ დაბრუნდნენ. ქართველ ქომაგს კი დიდი ხარჯის გაწევა უწევს ზაგრებში ჩამოსასვლელად და ჩვენ საგულშემატკივროდ.

კალათბურთელებზე იძახიან, მამულიშვილები, თავდადებულები არიანო. მინდა იგივე სიტყვები გამოვიყენო ყველა გულშემატკივრის მისამართით, ვინც ხორვატიაში ჩამოვა და ვინც საქართველოდან დაგვიჭერს მხარს. ეს ჩვენთვის ბევრს ნიშნავს. პატარა ქვეყანა გვაქვს და სამწუხაროდ, იმდენნი არ ვართ, ვთქვათ, როგორც თურქები, რომ ევროპის ქვეყნებიდან ჩვენი დიასპორა ჩამოვიდეს და დარბაზი ქართული დროშებით გაივსოს.

ვიცი, ამერიკიდანაც მოდიან ზაგრებში. ეს ყველაფერი ჩვენთვის დამატებითი სტიმულია, მოტივაციას, ენერგიას გვმატებს, გრძნობ, რომ შუაგულ ევროპაში, ასეთი ბრძოლებისას მარტო არ ხარ.

ამასთან, ისიც გასათვალისწინებელია, რომ ევროპის ჩემპიონატი ყოველდღიური მოვლენა არ არის. არც მასში მონაწილეობის უფლების მოპოვებაა იოლი საქმე. გავიხსენოთ, რამდენი დრო დაგვჭირდა ევრობასკეტზე პირველად გასასვლელად. შემდეგ, რაოდენი სიხარული იყო მეორედ ევროპაზე მოხვედრა. მერე - მესამედ.

სამწუხაროდ, ასეთი დონის ტურნირებზე თამაშით სპორტის სხვა სახეობებში ქართველი გულშემატკივარი განებივრებული არ არის. ასე რომ, ჩვენი ევროპის ჩემპიონატზე, ხოლო მორაგბეების მსოფლიოს თასზე თამაში უნიკალური მოვლენაა და იმედს ვიტოვებ, რომ ეს მომავალში ტრადიციად იქცევა როგორც კალათბურთში, ასევე სხვა სახეობებში.

მე, როგორც ქართველი, ისევე მივდივარ სხვა სახეობებზე საგულშემატკივროდ, როგორც ჩვენ საქომაგოდ მოდიან. ჩვენი გულშემატკივრობა მხოლოდ ნაკრების გვერდით დგომა არ არის - საქართველოს გვერდში დგომაა.

- ბოლო დროს მთლიანად გადმორთული ვარ საქართველოს ნაკრებზე, შესაბამისად, ნოვიცკიზე იმდენად ვერ ვფიქრობ, რამდენადაც ჩემს გუნდელებზე, აქაურ კომბინაციებზე, დაცვაზე, შეტევაზე... საქართველოს ნაკრებში ჩამოსვლამდე მქონდა დრო, "დალასზე" მეფიქრა, მესაუბრა, რადგან ბევრი მეკითხებოდა ახალ გუნდზე.

თავიდან, ჩემი "დალასში" გადასვლის ამბავი რომ გავიგე, არც მეწყინა და არც გამიხარდა. სადღაც შუალედში ვიყავი, შერეული გრძნობა დამეუფლა. მეწყინა და გამეხარდა კიდეც. მეწყინა ის, რომ მილუოკურ გარემოს უნდა მოვცილებოდი, რომელსაც ბოლო ორ წელიწადში ძალიან შევეჩვიე. იმდენად სასიამოვნო სეზონი გვქონდა, იმდენი რამე ვისწავლე მწვრთნელებისგან, ჯეისონ კიდისგან, იმდენად კარგად ჩავჯექი გუნდის სქემებში, რომ რთული იყო ყოველივე ამასთან განშორება. "მილუოკიში" შესანიშნავი შემადგენლობა იყო შეკრებილი და ვთვლი, რომ ერთ-ერთი საუკეთესო მეგობრები გავიჩინე.

მეორე მხრივ, როცა ვფიქრობ, სად მივდივარ, ვის გვერდში მომიწევს თამაში, სხვა ყველაფერი მავიწყდება. ცხოვრება სიძნელეებითაა აღსავსე, ბარიერი ყოველ ნაბიჯზე გვხვდება. უკვე მაქვს საიმისო გამოცდილება, როგორ შევხვდე სიძნელეს, როგორ გამოვნახო გზა მის გადასალახავად.

მიხარია ისიც, ესოდენ გამოცდილ თანაგუნდელებთან რომ მომიწევს თამაში. დარწმუნებული ვარ, გამიადვილდება. დირკ ნოვიცკის, დერონ უილიამსს, ვესლი მეტიუსს უმაღლეს დონეზე აქვთ ნათამაშები კალათბურთი და მათთან ერთად თამაში ჩემთვისაც საინტერესო იქნება.

დასავლეთის კონფერენციაში პირველად მომიწევს თამაში. მეგობრებისგან, რომლებსაც დასავლეთში უთამაშიათ, ვიცი, რომ ძალიან რთულია, რადგან თითქმის ყოველ საღამოს თანაამპლუელ ვარსკვლავთან გიწევს "ჭიდაობა". "ჭიდაობას" იმიტომ ვამბობ, რომ ცენტრებს შორის ყოველთვის ძალისმიერი თამაში მიდის, ვცდილობთ, ერთმანეთს არაფერი დავუთმოთ.

ყველაფერს გავაკეთებ საიმისოდ, რომ ჩემს კარიერაში ერთი ნაბიჯი კიდევ წინ გადავდგა.

"დალას მავერიქსს" ჩამოყალიბებული იმიჯი აქვს - ყოველთვის ჩემპიონობისთვის იბრძვის. შეიძლება ეს ხშირად არ გამოსდის, მაგრამ სეზონის დასაწყისში ყოველთვის ფავორიტად ითვლება. ერთი სული მაქვს, როდის ჩავერთვები გუნდის მზადების პროცესში.

თუმცა მანამდე უმნიშვნელოვანესი მისია მაკისრია - საქართველოს სახელი ევრობასკეტზე უნდა დავიცვა. რომ ვთქვა, მეჩქარება ამერიკაში წასვლა-მეთქი, არ იქნება მართალი, რადგან საქართველოს ნაკრებში თამაშით დიდ სიამოვნებას ვიღებ და ნამდვილად არ მინდა ეს ყველაფერი მალე დამთავრდეს.

- რაც შეეხება ზაზა ფაჩულიას აკადემიას, თბილისში ნათქვამს ვერაფერს დავამატებ, რადგან რაც უფრო ახლოვდება სანაკრებო მატჩები, მით მეტად ვარ ჩართული და ნაკლები დრო მრჩება სხვა თემებისთვის. მაგის დროც მოვა.

"მილუოკის" პარკეტი გზაშია, დაახლოებით ერთ კვირაში საქართველოში იქნება. მისი დაგება ჩემს აკადემიაში მაქვს გადაწყვეტილი.

ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"