2 აგვისტოს, ევროპის 18-წლამდელთა ჩემპიონატის B დივიზიონში საქართველოს ნაკრები პოლონეთთან 44:67(!) დამარცხდა.
ამ შეხვედრის წინ ბევრი ფიქრობდა, რომ ჩვენს კალათბურთელებს უფრო მეტოქის ტანმაღალ ცენტრებთან გაუჭირდებოდათ ბრძოლა, მაგრამ მოწინააღმდეგემ ჩვენი გუნდი ყველა კომპონენტში დაჯაბნა.
ამაზე ანგარიში და სტატისტიკაც ნათლად მეტყველებს: ბურთის მარტივ სიტუაციებში გაუთავებლად დაკარგვა, გაცუდებული სამქულიანების პროცენტული მაჩვენებელი, არაორგანიზებული, სწორხაზოვანი თამაში და ა.შ.
არადა, თემურ კანკიას გაწვრთნილმა გუნდმა პირველი ტაიმი 29:26 მოიგო, მაგრამ მატჩის მეორე ნახევარში მხოლოდ 15 ქულა ჩააგდო და დამარცხდა.
საქართველოს ნაკრებში 19 ქულით, 6 მოხსნით და 2
შედეგიანი გადაცემით საუკეთესო რატი ანდრონიკაშვილი იყო, რომელსაც თანაგუნდელებმა მხარი ვერ აუბეს.
სამწუხაროდ, 18-წლამდელები 20-წლამდელების დარად 1/4 ფინალში დამარცხდნენ და A დივიზიონში გადასვლის შანსი დაკარგეს, რაც ჩვენი ასაკობრივი ნაკრებების და საერთოდ, ბავშვთა კალათბურთის პრობლემებზე მეტყველებს.
18-წლამდელებს რაც ეხება, ერთადერთი, ვინც მეტ-ნაკლებად ნორმალურ კალათბურთს ითამაშებს მომავალში, ეს ანდრონიკაშვილია. დანარჩენების პერსპექტივა კი ნულოვანი ჩანს.
ახლა კიდევ ჟურნალისტები რომ გაიძახიან, აი, გიგიბერია რომ დაშავდაო, ეგ რომ ყოფილიყოო... ჯერ ერთი, აშკარად სათადარიგო მოთამაშე იყო და მეორეს ერთი, ამ როლშიც უსუსურად გამოიყურებოდა, ტიპი ბიურთს ხელშ ვერ იმაგრებდა ნორმალურად.
დროის საკმაოდ პატარა მონაკვეთში რამდენიმე ასაკობრივი ნაკრების თამაში ვნახეთ და ძალიან მძიმე შთაბეჭდილებები დამიტოვა,ჩვენი დიდი ნაკრების მომავალ შევსებაზე.რატი რომ რატია და უკვე ჰქობდა დებიუტი დიდ ნაკრებში,ისიც კი ვერ გამოირჩევა სათამაშო ინტელექტით და თამაშის გაგებით,უბრალოდ პერსპექტიული ინდივიდუალისტია.იმედია თანდათან გაიხსნებიან, თორემ არაფრის იმედი არ უნდა გვქონდეს ამ ნაკრებების შემხედვარე