როჯერ ფედერერი არ მიეკუთვნება იმ ცნობილ ადამიანებს, ვისაც პირადი ცხოვრების გასაჯაროვება მოსწონს. სოციალურ ქსელებში და ინტერვიუებშიც კი, შვეიცარიელი ძუნწად ლაპარაკობს ხოლმე თავის პირად ცხოვრებაზე.
როგორც უკვე ვთქვი, მირკამ და როჯერმა
ფედერერის მოგონებებიდან ირკვევა, რომ 15 წლის ასაკში მას ემოციების კონტროლი უჭირდა - ჩოგანს კორტზე ახეთქებდა, ყვირილს იწყებდა, როცა რამე არ გამოსდიოდა, ადვილად ვარდებოდა დეპრესიაში, ყოველ დარტყმას კომენტარს უკეთებდა. ეს ყველაფერი იმდენად ცუდი სანახავი იყო, რომ როჯერის მშობლები კორტს შუა თამაშის დროს დარცხვენილები ტოვებდნენ.
"ერთხელ, როცა მე და მირკა საკლუბო დონეზე ვთამაშობდით, თურმე ბევრი ეუბნებოდა, - წადი, შეხედე ბიჭს, გვარად ფედერერს. ის ძალიან ნიჭიერია, ჩოგბურთის მომავალიაო... მირკა დაინტრიგდა ჩემით, მოვიდა მატჩზე და პირველი რაც დაინახა, მოღრიალე როჯერი იყო, რომელიც ჩოგანს ძირს ანარცხებდა. მისი რეაქცია, დაახლოებით ამგვარი იყო: "კი, კარგი მოთამაშეა. ვერაფერს იტყვი, მაგრამ რა სჭირს, რამე პრობლემები აქვს?!“ - მოყვა ფედერერმა The Guardian-თან ინტერვიუში.4
ნორმალური დაკვირვების საშუალება მირკას 2000 წლის სიდნეის ოლიმპიადაზე მიეცა. როჯერი ბადეში რეიტინგის მიხედვით მოხვდა, ხოლო მირკა უაილდ-ქარდის მეშვეობით, რომელიც ჩოგბურთის საერთაშორისო ფედერაციამ მიანიჭა. უნდა აღინიშნოს, რომ მიროსლავა ვავრინეცისთვის, რომელიც სოციალისტურ ჩეხოსლოვაკიაში დაიბადა, შემდეგ კი მშობლებთან ერთად შვეიცარიაში გადაბარგდა, ოლიმპიადაზე ახალი დროშით მონაწილეობა უდიდესი მოვლენა იყო. შვეიცარიის ჩოგბურთის დელეგაცია 3 სპორტსმენისგან - ფედერერისგან, მირკასა და ემანუელ გალიარდისგან შედგებოდა.
ოლიმპიადის ერთ-ერთი განსაკუთრებული სპეციფიკა ოლიმპიური სოფელია, სადაც, აბსოლუტურად, ყველა სპორტსმენი ერთ გარემოში ცხოვრობს და პრაქტიკულად, 24 საათი ერთად არიან. ამ გარემოებამ მირკასა და როჯერის დაახლოებას შეუწყო ხელი. მათ რომანტიკულ ურთიერთობას მთელი შვეიცარიის ნაკრები თვალს ადევნებდა. სვენ გრიონეფელდი, რომელიც შვეიცარიის ნაკრების მწვრთნელი იყო, შემდეგ იხსენებდა:
"როჯერი ყველასთან მიდიოდა და მირკას პაემანზე დაპატიჟებამდე რჩევებს ეკითხებოდა. მოჭიდავეებთანაც მივიდა და ჰკითხა, უნდა დაეპატიჟა, თუ - არა. სხვათა შორის, ბევრმა სცადა ამ ინიციატივის ჩახშობა, მაგრამ მაშინ, როჯერმა ცხოვრებაში საუკეთესო გადაწყვეტილება მიიღო".
"როჯერი ყველასთან მიდიოდა და მირკას პაემანზე დაპატიჟებამდე რჩევებს ეკითხებოდა. მოჭიდავეებთანაც მივიდა და ჰკითხა, უნდა დაეპატიჟა, თუ - არა. სხვათა შორის, ბევრმა სცადა ამ ინიციატივის ჩახშობა, მაგრამ მაშინ, როჯერმა ცხოვრებაში საუკეთესო გადაწყვეტილება მიიღო".
თავად ფედერერი პირველი კოცნის მომენტს ასე იხსენებს:
"ჩვენ მოჭიდავეებთან და სხვა სპორტსმენებთან ერთად ვცხოვრობდით. ერთ - ერთი მოჭიდავე, რომელმაც შემხედა, როგორ ვიტანჯებოდი ეჭვებით, მოვიდა და მითხრა: "ეი, როჯერ, მისმინე, მიდი და ახლავე აკოცე ამ გოგოს". თავიდან უარზე ვიყავი, მაგრამ დამარწმუნა და მეც დავუჯერე. და იცით რა? როცა მე მას ვაკოცე, მითხრა, - ჯერ რა პატარა ხარო, რაზედაც ვუპასუხე, - უკვე 18-ის ვარ, თითქმის 18.5 წლის - მეთქი. იცით, ზოგჯერ გიწევთ, რამდენიმე თვის დამატება, რომ ცოტა უფროსი გამოჩნდეთ".
მაშინ როჯერი ოლიმპიურ მედალს ვერ დაეუფლა - მე-4 ადგილს დასჯერდა, თუმცა მაინც გამარჯვებული ბრუნდებოდა - მან საყვარელი ქალის გული მოიგო.
"ჩვენ მოჭიდავეებთან და სხვა სპორტსმენებთან ერთად ვცხოვრობდით. ერთ - ერთი მოჭიდავე, რომელმაც შემხედა, როგორ ვიტანჯებოდი ეჭვებით, მოვიდა და მითხრა: "ეი, როჯერ, მისმინე, მიდი და ახლავე აკოცე ამ გოგოს". თავიდან უარზე ვიყავი, მაგრამ დამარწმუნა და მეც დავუჯერე. და იცით რა? როცა მე მას ვაკოცე, მითხრა, - ჯერ რა პატარა ხარო, რაზედაც ვუპასუხე, - უკვე 18-ის ვარ, თითქმის 18.5 წლის - მეთქი. იცით, ზოგჯერ გიწევთ, რამდენიმე თვის დამატება, რომ ცოტა უფროსი გამოჩნდეთ".
მაშინ როჯერი ოლიმპიურ მედალს ვერ დაეუფლა - მე-4 ადგილს დასჯერდა, თუმცა მაინც გამარჯვებული ბრუნდებოდა - მან საყვარელი ქალის გული მოიგო.
სიდნეის შემდეგ, როჯერმა და მირკამ სრულფასოვანი ურთიერთობა დაიწყეს. ფედერერის სპორტული კარიერა მხოლოდ და მხოლოდ წინ მიდიოდა, მისი გოგონა კი ტრავმებით იტანჯებოდა.
2002 წელსვე როჯერი და მირკა ურთიერთობას აღარც მალავდნენ. ერთად იასპარეზეს ჰოპმანის ტურნირზე. დადებითი და ემოციური მუხტით დაიტვირთნენ, თუმცა აღნიშნული ტურნირი მიროსლავა ვავრინეცისთვის უკანასკნელი აღმოჩნდა.
2002 წელსვე როჯერი და მირკა ურთიერთობას აღარც მალავდნენ. ერთად იასპარეზეს ჰოპმანის ტურნირზე. დადებითი და ემოციური მუხტით დაიტვირთნენ, თუმცა აღნიშნული ტურნირი მიროსლავა ვავრინეცისთვის უკანასკნელი აღმოჩნდა.