პირველ რიგში, ძალიან საინტერესო იყო, როგორ ითამაშებდა ჩვენი ეროვნული გუნდი თავისი ლიდერის, კვარაცხელიას გარეშე. მეტოქემ თავიდანვე შემოგვიტია და ენ-ნესირიმ თავისი გუნდი დააწინაურა. მაროკოელები უპირატესობას ფლობდნენ, ტექნიკურად თამაშობდნენ, ორივე ფლანგიდან გვიტევდნენ და ელ-ნესირს გატანა მამარდაშვილმა არ დაანება. საპასუხო იერიშისას კი ვოლკოვმა კარის წინ ვერ შეძლო ბურთის კარში გადაგზავნა. მოწინააღმდეგე თავადაც თამაშობდა, „ჯვაროსნებსაც“ აძლევდა თამაშის საშუალებას და შეხვედრა საკმაოდ ლამაზი სანახავი გახლდათ. 25-ე წუთზე ჰაკიმი ლოჩოშვილს გაექცა და ისევ მეკარემ გადაგვარჩინა. მერე ზიეშმა წინ გამოსულ მამარდაშვილს მოედნის საკუთარი ნახევრიდან თავზე გადაუგდო ბურთი და ვიზავი 2:0 გავიდა წინ. ცოტა ხანში აფრიკელებს მესამე გოლის გატანა შეეძლოთ, თუმცა მამარდაშვილმა ორჯერ გვიხსნა და პირველი ტაიმი, რომელშიც საქართველოს ნაკრები აშკარად დაიჯაბნა, 0:2 წავაგეთ.
შესვენების შემდეგ მაროკოელთა მწვრთნელმა წამყვანი ფეხბურთელები ჰაკიმი და ენ-ნესირი შეცვალა. თამაში გათანაბრდა, მაგრამ სანიოლის შეგირდები სახიფათო მომენტების შექმნას ვერ ახერხებდნენ. 72-ე წუთზე ჩვენს საჯარიმოში დარტყმული ბურთი ხელზე კვირკველიას მოხვდა და ბუფალმა პენალტით ანგარიში გაზარდა. ცხადი შეიქნა, რომ მოედანზე არ გვყავდა ლიდერი, რომელიც თამაშს დაალაგებდა და გაამწვავებდა, ჩვენი შეტევები ერთფეროვანი და უხიფათო იყო. მხოლოდ ერთხელ მიეცათ გატანის შესაძლებლობა და ბერიძის ხელსაყრელი პოზიციიდან დარტყმულ ბურთს მეკარე ბუნუ ადვილად დაეუფლა.
მოკლედ, ვაღიაროთ, უკეთესი ფეხბურთელებით დაკომპლექტებულმა უკეთესმა გუნდმა ყოველგვარი ზედმეტი ძალისხმევის გარეშე გაიმარჯვა, თან ძალებიც დაზოგა და მსოფლიო ჩემპიონატის დაწყების წინ მშვენიერი გენერალური რეპეტიცია გაიარა.
ამით შეწყდა საქართველოს ნაკრების 11-მატჩიანი წაუგებელი სერია და სამწუხაროდ, გამოჩნდა, რომ კვარაცხელიასთან ერთად სხვა გუნდია და მის გარეშე - სულ სხვა.
შარჯა. „შარჯა სტადიუმი“
მაროკო - საქართველო 3:0
გოლები: 1:0 ენ-ნესირი (5), 2:0 ზიეში (30), 3:0 ბუფალი (72, პენ)
მაროკო: ბუნუ, საისი (ელ იამიგი 63), აგერდი, ჰაკიმი (მაზრაუი 46), ატიატ-ალა, ზიეში (ზაროური 69), ამალა (ჩაირი 63), ჟაბრანი, უნაი, ბუფალი, ენ-ნესირი (ჰამდალა 46)
საქართველო: მამარდაშვილი, კვირკველია (საზონოვი 78), კაშია, ლოჩოშვილი, გოჩოლეიშვილი, კვეკვესკირი (ბერიძე 78), აბურჯანია (მექვაბიშვილი 78), წიტაიშვილი (შენგელია 35), დავითაშვილი (ლობჟანიძე 62), კიტეიშვილი, ვოლკოვი (ქვილითაია 62)
მატჩის დღე - საქართველოს ნაკრები გადახალისებული შემადგენლობითა და მე-12 წაუგებელი შეხვედრისთვის!
ამას სამწუხაროდ ვერაფერი შეცვლის უახლოეს წლებში. სამწუხაროდ, არ გვყავს სტაბილურად მოთამაშე გუნდი (როგორც სისტემა) ამ ეტაპზე. ასე რომ, მეგობრებო, არ ღირს ზედმეტი ნერვიულობა, ანალიტიკა, თამაშის გარჩევა და დასკვნების გამოტანა სიტუაციის გამოსწორების იმედით. რაც ვართ, ის ვართ. მივენდოთ იღბალს.
ეს მუდამ ჰქონდათ დაქვეითებული და მუდამ ასე იქნება, ამიტომაც 10 მოგებულ მატჩს ერთი უნამუსოდ და უხრხემლოდ, უტიფრად წაგებული მატჩით გადაგვიხაზავენ ყველა წინა ემოციებს.
ვიღაცეება უნდა იქონიოთ სინდისი და თვითონ თქვათ უარი ნაკრებში თამაშზე, აი კაცები უნდა იყოთ და კვერცხები უნდა გქონდეთ რა...
ყველაფერი წააგეს: რაგბი, კალათბურთი, წყალბურთი, ფეხბურთი. მაგრამ, რაც მთავარია, ეკონომიკა ხომ დუღს და ყვავის. უნგრეთი ნაყიდი გვყავს და ყველაფრის გაპრავება გარანტირებული გვაქვს. მალე ჩრდ. კორეასაც გვიყიდის ის კაცი და სამოთხეში შევალთ გრიალ-გრიალით. კვარა ამ იდიოტებს ვერ უშველის.
ასე უსასოო და პირდაღებულები როგორ არიან?
კვარა-ჩაკვეს გარეშე ის გუნდია თავში რო ავღნიშნე
ერთია ძალისმიერ ნელ გუნდთან თამაში და სხვაა მაროკოსთანა ტექნიკურ და სწრაფთან
მაროკოს კონდიციები რა თქმა უნდა უფრო მაღალი იყო იმიტომ რომ მას მსოფლიო ჩემპიონატი აქვს სათამაშო ...კვარა და ჩაკვე რა თქმა უნდა სხვანაირად ათამაშებდნენ გუნდს, მაგრამ ასე უმწეოები მაინც არ უნდა ვყოფილიყავით
3 დღეში ნახავთ მაროკოს ეგზეკუციას ხორვატებთან