კვარაცხელია და ოსიმენი - სტიქიური უბედურება მეტოქეთათვის და მორიგი დიდი გამარჯვებების მოლოდინი

რა თქმა უნდა, გამარჯვებისა და კვარაცხელიას იმედი გვქონდა, მაგრამ მთლად ასეთ შედეგს ძნელად თუ წარმოვიდგენდით. ჩენ ვიხილეთ ტურინული გუნდის სრული და უპირობო კაპიტულაცია, რომელმაც ერთ მატჩში ჩემპიონატზე ხუთი გოლი 1993 წლის შემდეგ პირველად გაუშვა და „ნაპოლისთან“ იმდენივე გაუშვა, რამდენიც წინა 12 ტურში ერთად აღებული. გამარჯვების მთავარი შემოქმედები კი უდავოდ ხვიჩა და ვიქტორ ოსიმენი იყვნენ. დეტალებზე აღარ გავამახვილებ თქვენს ყურადღებას, მხოლოდ რამდენიმე ეპიზოდს გავიხსენებ.

ქართველს უკვე შეხვედრის წინ ეტყობოდა სრული მობილიზაცია, ნერვიულობაც, ვიდრე თამაში დაიწყებოდა, მოედნის ცენტრში თავისთვის ჩუმად ლოცულობდა და შემდეგ დაიწყო და რა დაიწყო! ოსიმენის პირველი გოლი ხვიჩას მიერ ნახევარბრუნში დარტყმულ ბურთს მოჰყვა და სამწუხაროა, რომ ეს საგოლე მოქმედებაში არ ჩაეთვალა. 39-ე წუთზე ოსიმენის პასი მიიღო, შენსისთან პირისპირ დარჩა, მყისებრ შეაფასა ვითარება და გააკეთა ის, რაც დიდ ფეხბურთელს უნდა გაეკეთებინა: მეკარე მოძრაობაზე დაიჭირა და ბურთი კუთხეში გაუტანა. გავიხსენოთ რაჰმანის გოლი: ყველა კუთხურის მაღალ ჩოწოდებას ელოდა, ხოლო „კვარამ“ ძლიერად დაბალი ტრაექტორიით გაუშვა ბურთი. ამან იმუშავა, რაც შეიძლება ვარჯიშებზე დამუშავებული კომბინაცია გახლდათ. ჩემი აზრით, საუკეთესო ოსიმენზე გაკეთებული საგოლე გადაცემა იყო, როდესაც ისე აუგდო ბურთი, როგორც კალათბურთისას (დანქი) - იუველური სიზუსტითა და სიჩქარით. მოკლედ, ჩინებულმა დუეტმა თამაში გააკეთა და მეტოქეთათვის ნამდვილ სტიქიურ უბედურებას წარმოადგენს.

ოსიმენი მწვრთნელმა ლუჩანო სპალეტიმ 79-ე წუთზე შეცვალა, კვარაცხელია კი 89-ეზე, მიზნმიმართულად, რათა გულშემატკივრებს ოვაციებით გაეცილებინათ. ვერაფერს იტყვი, მართლაც ლამაზი ჟესტი გამოუვიდა, მადლიერი ტიფოზები ხვიჩას ფეხზე წამოუდგნენ და კარგი და შედეგიანი თამაშისთვის მადლობა გადაუხადეს.