"ეროვნული ნაკრების არჩევასთან დაკავშირებით პრობლემა იყო. ამ დროს პერმის "ამკარის" ფეხბურთელი ვიყავი და სტანისლავ ჩერჩესოვმა ამხანაგური მატჩებისთვის გამომიძახა, ამ შეხვედრებში მონაწილეობის მიუხედავად, რუსეთის ნაკრების წევრად მაინც არ ვითვლებოდი. შემდეგ იყო საუბრები, მირეკავდნენ საქართველოს ნაკრებიდან, მაგრამ მე არჩევანი გავაკეთე და არც ვნანობ.
კონსულტაცია მშობლებთანაც არ გამივლია, თუმცა ისინი მხარს მიჭერენ. მე აქ დავიბადე, გავიზარდე, წარმატებას მივაღწიე და კმაყოფილი ვარ რაც მოხდა. იმედი
25 წლის მცველს რუსეთის ნაკრების შემადგენლობაში 13 შეხვედრა აქვს ჩატარებული.
ამას ამბობდა ქართველი,სპარსეთში გადახვეწილი,რაც უმდა მტანჯონ,მაწამონ,მაინც ვიქნები ქართველი.ესენი კი, გიორგის მშობლები უნდა ყოფილიყვნენ.
გიორგის საყვედურს ვერაფერზე ვეტყვი,აი მის მშობლებზე კი კარგის თქმა,ძალიან გამიჭირდება.მათ უცხო ქვეყანას გაუზარდეს შვილი,საკუთარი სამშობლო კი,დაივიწყეს.გიორგი ჯიქიას ყოველნაირ წარმატებას ვუსურვებ,მაგრამ ღმერთსა ვთხოვ,ისე გაძლიერდეს ჩვენი ნაკრები,რომ მას, თავისი არჩევანი,სანანებელი გაუხდეს.