"საიდან გყავთ ესპანელი მეკარე ლორია?" - გაკვირვებულმა მკითხა საქართველოსა და ესპანეთის ნაკრებების შეხვედრამდე პრესლოჟაში ერთ-ერთმა სტუმარმა ჟურნალისტმა.ესპანეთსა და ესპანურენოვან ქვეყნებში ბევრი ლორია ცხოვრობს და კიდევ ერთხელ გვახსენებს დასავლეთისა და აღმოსავლეთის იბერიაზე არსებულ ლეგენდას.
სწორედ ამიტომ დღეს თქვენს ყურადღებას გვარების უცნაურ დამთხვევებზე გავამახვილებთ.
იტალიელი ლორია
საქართველოს ნაკრებისა და თბილისის "დინამოს" მეკარე გიორგი ლორიას საკმაოდ საინტერესო მოგვარეები ჰყავს.
იტალიის სერია A-ს "ბოლონიაში" ირიცხება ტურინის "იუვენტუსის" გაზრდილი მცველი სიმონე ლორია, რომელსაც ბევრ ცნობილ კლუბში უთამაშია: 1995-1996 წლებში ტურინული გრანდის ძირითად შემადგენლობაში იყო,
ამის შემდეგ დაიწყო იტალიელი ლორიას კარიერული წინსვლა: "კალიარიდან" (2002-2005) "ატალანტაში" (2005-2007) გადაბარგდა, საიდანაც თავი "სიენაში" (2007-2008) ამოყო და იქ ჩატარებული შთამბეჭდავი სეზონების შედეგად იტალიური ფეხბურთის გრანდმა, "რომამ" (2008-2011) მიიწვია.
მერე იყო "ტორინო" (2009-2010), 2011 წლიდან კი "ბოლონიაშია".
კოსტარიკელი ლორია
საკუთარი ქვეყნის ეროვნული ნაკრების წევრია ხოსე მიგელ კუბერო ლორია, რომელსაც კუბეროთი უფრო იცნობენ.
25 წლის ნახევარმცველი კოსტარიკელია - 2010 წლიდან მოყოლებული, ეროვნულ გუნდში 16 შეხვედრა ჩაატარა და მეტოქის კარი ერთხელ აიღო.
ამჟამად კოსტა რიკის პრიმერადივიზიონის "ჰერედიანოში" თამაშობს.
ყაზახი ლორიები
ყაზახეთის ნაკრებისა და პავლოდარის "ირტიშის" 30 წლის მეკარე დავით ლორია თურქეთის პირველი ლიგის "რიზესპორში" თამაშობს.
ყაზახეთის ეროვნულში 38 შეხვედრა ჩაატარა, რაც ამ აზიური ქვეყნის მეკარეებში სარეკორდო მაჩვენებელია. თამაშობდა მოსკოვის ცსკა-სა და ავსტრალიური "ენფილდ სიტი ფეკონში", შვედურ "ჰალმსტადში", ნალჩიკის "სპარტაკსა" და წამყვან ყაზახურ კლუბებში.
საქართველოდან, გუდაუთიდან ყაზახეთში დავითის ბაბუა წინა საუკუნის 60-იან წლებში გადასახლდა, როდესაც საბჭოთა კავშირმა ყამირის ათვისება დაიწყო. მამამისი, ყარაღანდის "შახტარის" ადრინდელი გენერალური დირექტორი გრიგოლ ლორია გახლავთ.
დავით ლორიას დედა ყაზახეთში დაბადებული რუსია და ცხადია, ქართულად ვერ ლაპარაკობს, მაგრამ ისტორიულ სამშობლოს ყოველთვის თბილად ახსენებს და შეურაცხყოფილია კითხვით, გულშემატკივრობს თუ არა საქართველოს ნაკრებს.
ცხადია, ვგულშემატკივრობ, რადგან ქართველი ვარ და ფესვები არასოდეს დამავიწყდებაო, - ამბობს დავითი.
ბასკი ბარათელი
საფრანგეთის ნაკრების ყოფილი მეკარე დომინიკ ბარათელი 1947 წლის 26 ოქტომბერს ნიცაში დაიბადა.
მიუხედავად შედარებით დაბალი სიმაღლისა (178 სმ), ფრანგები ქვეყნის ისტორიაში ერთ-ერთ საუკეთესო მეკარედ მიიჩნევენ. საფრანგეთის ჩემპიონატში 593 შეხვედრა ჩაატარა, რაც ქვეყნის ისტორიაში მესამე შედეგია.
ბარათელი თამაშობდა "აიაჩოში" (1967-1971), "ნიცაში" (1971-1978), "პარი სენ-ჟერმენში" (1979-1985). საფრანგეთის თასის 1982, 1983 წლების გამარჯვებულია. ქვეყნის ეროვნულ გუნდში ჩაატარა 21 შეხვედრა: პირველად 1972 წლის 11 ივლისს ირლანდიასთან (ფრანგებმა 3-1 მოიგეს), ნაკრებიდან გაცილების მატჩი 1982 წლის 28 აპრილს პერუსთან მოუწყვეს (0-1).
საფრანგეთის ნაკრებს 1978 და 1982 წლების მსოფლიო ჩემპიონატზე ახლდა. 1978 წელს არგენტინასთან შეხვედრის 55-ე წუთზე დაშავდა და უგონო მდგომარეობაში მოედნიდან გაიყვანეს. ამჟამად დომინიკ ბარათელი საფეხბურთო სკოლის მწვრთნელია.
სულხან-საბა ორბელიანი ამტკიცებდა, რომ საუკუნეების წინათ დასავლეთ საქართველოდან მოსახლეობის ნაწილი დასავლეთ იბერიაში გადაიხვეწა. სწორედ ისინი არიან ბასკებიო.
ესპანეთში ოთხი ბასკური პროვინციაა, საფრანგეთში - სამი და ისინი ერთმანეთს ესაზღვრება. გასაოცარია, მათი ადათ-ჩვევების, ხასიათებისა და გვარების დამთხვევები - ბასკეთში ცხოვრობენ შემდეგი გვარები - ნოდია, ბოკერია, კაიშაური, ჯინორია; არის მთა არჩანდა, გურია...
საფრანგეთის ნაკრების მეკარე ბარათელიც ბასკი გახლდათ.
ურუგვაელი ჯიქია
ქართულ-ბასკური ნათესაობის თეორიის მიმდევარი დათო ტურაშვილი ამტკიცებს, რომ 1950 წელს ბრაზილიაში ჩატარებული მსოფლიოს ჩემპიონატის ერთ-ერთი გმირი ურუგვაის ნაკრების ყოფილი მოთამაშე, ალსიდეს ედგარო გიდჯია, სინამდვილეში ბასკი ჯიქია არის. ურუგვაიში 1939 წელს ფრანკოს რეჟიმისგან გაქცეულ ბევრ ბასკთან ერთად აღმოჩნდა.
"ვიკიპედიაშიც" დაახლოებით იგივე წერია: "ესპანურიდან მოთამაშის გვარი ხიხიად უნდა იკითხებოდეს. თუმცა, გიდჯია იტალიური წარმოშობის მოთამაშეა, ლა-პლატას რეგიონის (არგენტინისა და ურუგვაის ტერიტორიებზეა) ესპანურენოვანი მოსახლეობა კი ასეთ ვარიანტს, პრაქტიკულად, არც იყენებს. ამიტომ, სავარაუდოდ, გვარი დჯიგიადან უნდა მოდიოდეს". ალსიდეს ედგარო გიდჯია 1926 წლის 22 დეკემბერს ურუგვაის დედაქალაქ მონტევიდეოში დაიბადა. ერთდროულად უთამაშია ურუგვაისა და იტალიის ეროვნულ ნაკრებებში.
ურუგვაის სახელით 1950-1952 წლებში ასპარეზობდა და ბრაზილიაში მსოფლიოს ჩემპიონი გახდა - 12 შეხვედრაში მეტოქეთა კარი 4-ჯერ აიღო, 1957-1959 წლებში იტალიის ნაკრებში კი - 5 მატჩში 1 გოლის გაიტანა.
1948 წელს "პენიაროლში" ორჯერ გახდა ურუგვაის ჩემპიონი. 1953 წელს ჩაირიცხა "რომაში", სადაც 201 შეხვედრაში 19 გოლი გაიტანა. არის ბაზრობათა თასის (უეფას თასის წინამორბედი) მფლობელი.
1961 წელს კარიერა "მილანში" გააგრძელა. 4 თამაშში თავი ერთხელაც ვერ გამოიჩინა, მაგრამ კლუბთან ერთად იტალიის 1961/62 სეზონის ჩემპიონის ტიტული მაინც შერჩა. 1962 წელს სამშობლოში დაბრუნდა და 1968 წლამდე თამაშობდა.
1950 წლის "მარაკანაზე" გამართულ ფინალურ მატჩში ურუგვაიმ ბრაზილია 2:1 დაამარცხა. ანგარიში მასპინძლებმა გახსნეს: გიდჯიამ ბურთი მოედნის ცენტრისკენ წაიღო, მაისური შემოიხია და თავისიანებს დაუყვირა - თამაში არ დამთავრებულა და ეს მაჯლაჯუნები უკვე გამარჯვებას ზეიმობენ, ბრაზილიელები კაცებად არ გვთვლიანო. იგივე გასახდელშიც გაიმეორა.
მეორე ტაიმში ურუგვაელებმა ბრაზილიელებს ორჯერ გაუტანეს. გადამწყვეტი ბურთი სწორედ გიდჯიამ გაიტანა და მსოფლიოს ჩემპიონები მეორედ გახდნენ.
უზბეკი კაპაძე
ევროპის ლიგის მესამე საკვალიფიკაციო ეტაპზე ქუთაისის "ტორპედოს" მეტოქის, ყაზახეთის "აქტობეს" შემადგენლობაში ერთ-ერთი გამორჩეული უზბეკეთის ეროვნული ნაკრების ნახევარმცველი, ეროვნებით თურქი-მესხი ნახევარმცველი თემურ კაპაძე გახლდათ.
1944 წელს, მეორე მსოფლიო ომის დროს, სამხრეთ საქართველოში მცხოვრები მუსულმანი ქართველები და თურქები ყაზახეთსა და უზბეკეთში გადაასახლეს. ბედის ირონიაა: თურქი-მესხების წინამძღოლი, იუსუფ სარვაროვი სინამდვილში დიდებულიძე გახლდათ - სამცხელი თავადების შთამომავალი. საქართველოს ეროვნული მოძრაობა ამ ტერმინს კატეგორიულად არ ცნობდა. მართლაც, ნაჯვარი ერი ბუნებაში არ არსებობს - ესეც ჩვენი წარსულის უკუღმართობის შედეგია.
თემურ ტაჰირის ძე კაპაძე 1981 წლის 5 სექტემბერს უზბეკეთის ქალაქ ფერგანაში დაიბადა. 1998 წლიდან ფერგანას "ნეფთჩიში" თამაშობდა, 2002-2007 წლებში ტაშკენტის "ფახტაკორში", 2008-ში კი იმ დროისათვის პოსტაბჭოეთის ერთ-ერთ უმდიდრეს კლუბ ტაშკენტის "ბუნიოდკორში", სადაც ბრაზილიის ნაკრების ყოფილი მწვრთნელი, ლუიშ ფილიპე სქოლარი ავარჯიშებდა.
2011 წელს გადავიდა კორეულ "იენჩხონში", ხოლო წლეულს ზაფხულს - "აქტობეში".
2002 წლიდან დღემდე უზბეკეთის ნაკრებში 95 მატჩში 8 გოლი გაიტანა. ამ ქვეყნის 7-გზის ჩემპიონი და 2-გზის თასის მფლობელია. 1998 წელს გახდა ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირი, ხოლო 5-ჯერ - უზბეკეთის წლის ფეხბურთელი (1998, 2001, 2004, 2005, 2006 წლებში).
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
ასევე იხილეთ:
გიორგი ლორია: "ცხოვრებაში პირველად ვიტირე..."
გიორგი ლორია: სპორტული თავხედობა მოთამაშეს ჰაერივით სჭირდება
გიორგი ლორიას გამო მადრიდის "რეალი" და "ბარსელონა" ომს იწყებენ?
გიორგი ლორია: ძალიან დამწყდა გული თამაშის გაგრძელება რომ ვეღარ შევძელი
საქართველო-ესპანეთი 0:1 - შეფიცულები [VIDEO]
საქართველო-ბელარუსი 1:0 - მონატრებული ნაღდი ქართული გოლი [VIDEO]
