მცირე ხნის წინათ "საზოგადოებრივი მაუწყებლის" ერთ-ერთ გადაცემაში ბიძინა ივანიშვილმა საფეხბურთო ჩინოსნები სიხარბეში ამხილა და თქვა ის, რაზეც ადრე ისედაც ბევრი გვსმენოდა, ოღონდ ამ ამბის უშუალო მონაწილისგან დადასტურება სულ სხვა რამაა. ფეხბურთში სამი წლის განმავლობაში 100 მილიონის ჩადებას ვაპირებდი, მაგრამ ახლოს არ მიმიშვესო, - ბრძანა საქართველოს ექსპრემიერმა. მან იქვე დასძინა, რომ ფეხბურთის ფედერაციისგან სხვა შემოსავლებზე უარის თქმა და ვიცე-პრეზიდენტად "თავისი კაცის" დანიშვნა მოითხოვა, რადგან ფინანსები გაკონტროლებულიყო... (იხილეთ ვრცლად)
როგორც გავარკვიეთ, ეს ერთადერთი შემთხვევა არ ყოფილა, როცა ფეხბურთის დახმარება მოინდომეს, მაგრამ ამ
ეს ამბავი ლანჩხუთის "გურიას" ყოფილმა ფეხბურთელმა თემურ ჩხაიძემ გაგვიმხილა, რომელიც ამჟამად "ქართული ოცნებიდან" ლანჩხუთის მაჟორიტარი დეპუტატი და პარლამენტის სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა კომიტეტის წევრია.
"თავად ფეხბურთელი ვარ და ბუნებრივია, ჩვენი გუნდებისა და ზოგადად, ფეხბურთის სავალალო მდგომარეობაზე ყურმოკვრით არ მსმენია.
ერთი წელიც არ იქნება გასული, რაც კლუბების ხელმძღვანელებს პარლამენტის სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა კომიტეტის სხდომაზე მოსვლა და საკუთარი ტკივილისა და პრობლემების გაზიარება შევთავაზე. ეს პირადად ჩემი ინიციატივა იყო, რადგან ჩვენთან პრობლემებით ლამის ყველა ფედერაციის ხელმძღვანელი მოდიოდა, ფეხბურთის სამყაროდან კი არავინ ჩანდა.
თანაც, კლუბების წარმომადგენლებს ველოდი არა საჩხუბრად ან ვინმეს გასაკიცხად, არამედ იმ იმედად, რომ ქართული ფეხბურთის საქმეს გავაკეთებდი და სატკივრის ღიად გამოხატვის საშუალებას მივცემდი.
ცალკე პარლამენტში ფეხბურთის მოყვარული ხალხი დაინტერესდა და დახმარებისთვისაც მზად იყო. მერე ეს გულისტკივილი უნდა მისულიყო იქ, სადაც საკითხები წყდება", - ამბობს ჩხაიძე და ამ ამბის უცნაურ ბოლოსაც გვიმხელს:
"მაგრამ მხოლოდ ლანჩხუთის "გურიის" წარმომადგენელი მოვიდა, სხვებმა უარი თქვეს და გაოცებულნი დავრჩით მეც და ფეხბურთის მოყვარული პარლამენტარებიც.
ლოგიკას არ ემორჩილება - პარლამენტს შენი პრობლემების განხილვა სურდეს და უარს ამბობდე. ამ ყველაფრის შემდეგ აღარ გამკვირვებია ბიძინა ივანიშვილის ნათქვამი, რომ ქართული ფეხბურთის დახმარებაზე უარი მასაც უთხრეს.
არადა, რომ იცოდეთ, ლაპარაკი იყო 3 წელიწადში 100 მილიონი ევროს დაბანდებაზე და არა - ლარის. ეს ზვიად სიჭინავამდე მოხდა და მერე რაგბის როგორც მიხედა ბატონმა ბიძინამ, თავადაც იცით. საქმე ისაა, რომ მორაგბეებს აქვთ ერთსულოვნება, ერთმანეთისა და საქმის სიყვარული".
ჩხაიძე სახელმწიფო პროგრამის შესახებაც გველაპარაკა:
"მისი შემუშავება სახელმწიფოს ნებაა, მაგრამ მაოცებს ფედერაციის გაუგებარი პოზიცია. ხმა არავის ამოუღია, როცა წინა ხელისუფლებამ მსოფლიო ფეხბურთის ისტორიაში უპრეცედენტო თავხედობა იკადრა და არჩეული პრეზიდენტი გიორგი ნემსაძე 45 წუთში გადააყენა.
ყველამ იცოდა - ხმას თუ ამოიღებდნენ, რაც ელოდათ. მუქარები რომ იყო, უარი ამიტომაც ათქმევინეს და ნემსაძის გვერდში მდგომი ლამის ყველა ადამიანი დაიჩაგრა.
დღეს ვინმე იტყვის, რომ ხელისუფლება ფეხბურთში ერევა? მხოლოდ ერთი სურვილია, დანგრეული ფეხბურთი გადავარჩინოთ და ისეთ უცნაურ დამოკიდებულებას ვაწყდები, უკვე აღარ ვიცი, რა ვიფიქრო. არადა, რაც დრო გადის, უკან და უკან მივდივართ.
ჩემპიონატი რას დაემსგავსა? 1992 წელსაც კი მეტი მაყურებელი და დონე გვქონდა, როცა ქვეყანა გაგანია ომში იყო ჩართული.
ან ნაკრები რას ჰგავს? ფეხბურთელებს ყაზახეთში წასვლაც სანატრელი გაუხდათ. უზარმაზარი ფული დაიხარჯა და არანაირი შედეგი არ მიგვიღია. ეს შემთხვევით ხომ არ ხდება?
ნაცვლად იმისა, რომ სფფ-ში თავიანთ შეცდომებს მიხვდნენ და აღიარონ, ვადა ლამის ერთი წლით გაიხანგრძლივეს. არადა, საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციაში არჩევნები 10 წელია არ ჩატარებულა, სულ დანიშვნები და უკონკურენციო კანდიდატები იყვნენ.
არ შეიძლება, ერთხელ და სამუდამოდ, პრეზიდენტი წესიერი არჩევნებით გამოვავლინოთ"?!
ჩხაიძემ "ლელოს" უთხრა, რომ სპორტსმენთა სოციალური დაცვის მექანიზმის შემუშავებაზე მუშაობს:
"ადრე დამსახურებულ სპორტსმენებს კარიერის დასრულების შემდეგ ელემენტარული პირობები მაინც ჰქონდათ გარანტირებული, მაგრამ ეს სისტემა დაინგრა, ახალი კი არ შექმნილა და ბევრი ცნობილი სპორტსმენი ჰაერშია გამოკიდებული.
ივანიშვილი ბევრს დაეხმარა და დღემდე ეხმარება, მან ბევრი ცნობილი სპორტსმენი შიმშილისგან იხსნა, მაგრამ სახელმწიფოებრივი მიდგომა ხომ უნდა არსებობდეს?
ამიტომ ერთ-ერთი ინიციატორი ვიქნები, რომ დამსახურებული სპორტსმენების სოციალური დაცვის მექანიზმი შევიმუშაოთ, რათა ისინი ქუჩაში მიტოვებულები არ დარჩნენ".
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"
