მადლობა, მაიკლ... - დიდი დანაკლისი საქართველოს ნაკრებისთვის

სტატიას ფიბას საიტზე არსებული მრავლისმეტყველი ცხრილით დავიწყებდი, რადგან ის მალე წაიშლება: 



მაიკლ დიქსონი საქართველოს ნაკრების წევრი აღარ არის, ის დიქსონი, რომელიც ბოლოს ამბობდა:

"თებერვალში მართლაც დიდი გამოცდა გველის. იმედი მაქვს, ის ბიჭები, რომლებიც სხვადასხვა მიზეზის გამო გვაკლდნენ, დაგვიბრუნდებიან და მომავალი ფანჯრისთვის უძლიერესი შემადგენლობით ვიქნებით. მსოფლიო ჩემპიონატის კვალიფიკაცია ის ტურნირია, სადაც თავის გამოჩენის შანსი ბევრ ნაკრებს ეძლევა.

საკალათბურთო ზეიმად მიჩნეულ ფინალურ ეტაპზე მონაწილეობა ყველას სურს და ჩვენს მაქსიმუმს გავაკეთებთ, რათა მიზანს მივაღწიოთ. პირადად ყველაფერს გავიღებ, რათა საქართველო მსოფლიო პირველობაზე მოხვდეს. საქართველოს ნაკრებს დიდებული ქომაგები ჰყავს, რომელთაც კალათბურთი ძალიან უყვართ".

მაიკლ დიქსონი: ყველაფერს გავიღებ, რომ საქართველო მსოფლიო პირველობაზე მოხვდეს!

პირველ რიგში, ჟურნალისტზე მეტად საქართველოს ნაკრების ქომაგი ვარ და ჩემი პირადი აზრია, რომ ბოლო ორი წლის განმავლობაში საქართველოს ნაკრებმა ყველაზე დიდი დანაკლისი განიცადა.

ჩვენს ნაკრებში იყვნენ თუ არა ლიდერები, დიქსონი ყოველთვის ბოლომდე თამაშობდა. ის თამაშობდა ისე, რომ თითქოს სადღაც, რომელიღაცა ქართული კუთხის სოფელში დაიბადა და სამშობლო გასისხლხორცებული ჰქონდა. თითოეული მისი ინტერვიუ საქართველოსა და ქართველი ქომაგის სიყვარულით იყო განმსჭვალული.

საქართველო ჩემი მეორე სახლია - 10 ფაქტი მაიკლ დიქსონის შესახებ

გაჭირვების ჟამს დიქსონი პარკეტზე ყველა პოზიციას ითვისებდა. ის იყო ლიდერიც, მცველიც, შემტევიც, გამთამაშებელიც, ზოგჯერ ცენტრიც და ა.შ. ის მუდმივად ცდილობდა ქართველი გულშემატკივრის ემოციის მოპოვებას და მისი ჟესტებით მოუწოდებდა, აჰყოლოდნენ მას.

თითქმის ორი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ჩვენი ნაკრების წევრი გახდა და ყველგან, სადაც კი დაიწერა, რომ ის წავიდა, უბრალოდ, კომენტარები უნდა წაიკითხოთ. ადამიანი არ მოიძებნება, რომელსაც მისი წასვლა გაუხარდა და ეს სიყვარული, რაც მის მიმართაა კომენტარებში, მან ამ ორ წელიწადში მოიპოვა.

ერთი პარადოქსიც იყო ამ ორწლიან ურთიერთობაში: მაიკლ დიქსონს, სადაც უნდა ეთამაშა - საფრანგეთსა თუ თურქეთის მეორე ლიგაში, მას ნაკრებში ბევრად უკეთესი სტატისტიკა ჰქონდა და კლუბში ამდენ შრომას ნამდვილად არ დებდა.

რატომ წავიდა მაიკლ დიქსონი? ვერ ვიტყვი, რომ კონტრაქტი დაუმთავრდა, რადგან მას ხელშეკრულება ევრობასკეტის შემდეგ შეუწყდა და იმის მიუხედავად, რომ ევროპული პასპორტი მიიღო, ნაკრების დახმარებაზე უარი არ უთქვამს. თბილისში ილიას ზუროსის ჩამოსვლას ელოდებიან და შემდეგ გაირკვევა, ვინ მიიღო ეს გადაწყვეტილება, კალათბურთელმა, ფედერაციამ თუ ზუროსმა.

მაიკლი ისევ ჩვენია - დიქსონმა ქართველობა არ დათმო

29 ივნისს თბილისში ურთულესი შეხვედრა გველის სერბეთის ნაკრებთან. თუ ოდნავ მაინც ვფიქრობთ მსოფლიო ჩემპიონატზე მოხვედრაზე, ეს შეხვედრა უნდა მოვიგოთ. თუმცა სერბეთის ნაკრები იმდენად ძლიერი შემადგენლობით ჩამოდის, რომ ან იღბალი უნდა იყოს ჩვენ მხარეს, ან ქართველმა კალათბურთელებმა საკუთარი შესაძლებლობები ორმაგად უნდა გამოავლინონ.

და ამ დროს არ გვეყოლება კალათბურთელი, რომელმაც საკვალიფიკაციოზე 108 ქულა ჩაყარა (საშუალოდ 27 ქულა შეხვედრაში), 22 შედეგიანი გადაცემა გააკეთა (საშუალოდ 5,5 შეხვედრაში), 18 მოხსნა (საშუალოდ 4,5 შეხვედრაში) და ამავდროულად, მხოლოდ 3 წუთს ისვენებდა.

ვერაფერს ვიტყვი ტადუს მაკდაფენზე, სანამ სპორტის სასახლის პარკეტზე არ ვნახავ, რომელსაც კლუბში დიქსონზე უკეთესი სტატისტიკა ჰქონდა. მაგრამ განა ის 29-მდე საქართველოს ნაკრებთან შეთამაშებასა და ამავდროულად, შეგუებას მოასწრებს? განა ის ისეთივე გულითა და სიყვარულით ითამაშებს, როგორც მაიკლ დიქსონი? ერთი ნახვით სიყვარული არსებობს, თუმცა ეს სპორტში არ ხდება, ამას გარკვეული დრო სჭირდება.

საქართველოს ნაკრებში დიქსონს საბერძნეთის ჩემპიონატის ბომბარდირი მაკფადენი შეცვლის [VIDEO]

არ გამოვრიცხავ, რომ მაიკლ დიქსონს სულ სხვა მიზნები ჰქონოდა, მაგრამ მისი პერსონისგან მიჭირს იმის დაჯერება, რომ მას თუნდაც საქართველოს ნაკრების ამ ორ შეხვედრაში მონაწილეობაზე უარი ეთქვა. დაველოდოთ, აბა, ილიას ზუროსს, რას იტყვის...

მაიკლ დიქსონის სტატისტიკა საქართველოს ნაკრებში: 14 ოფიციალური შეხვედრა, 469 წუთი (საშუალოდ 33:33 წუთი შეხვედრაში), 260 ქულა (საშუალოდ 18.6 ქულა), 69 გადაცემა (საშუალოდ 4.9) 43 მოხსნა (საშუალოდ 3.1 მოხსნა).