საქართველო ევრო 2024-ზეა. "რაც კარგები ვართ, ქართველები ვართ" - ამის მუდმივობაში გადაზრდა გვმართებს

საბერძნეთთან გამარჯვების შემდეგ ნანა მჭედლიძის შესანიშნავი ფილმის, „პირველი მერცხალის“ ფინალური სცენა გამახსენდა, როდესაც ქართველი ფეხბურთელები „აბა ულას“ მღერიან. ეს რაღაც განსაკუთრებულია, გაუტეხავი სულის გამოხატულებაა, ბრძოლის უნარის, დამარცხების მერე ფეხზე წამოდგომის და მიზნის მიღწევის. გავიმარჯვეთ, ჩვენ ერთად გავიმარჯვეთ და რაოდენ სიმბოლურია, რომ გადამწყვეტი პენალტი აფხაზეთიდან დევნილმა ნიკა კვეკვესკირმა გაიტანა, რომელიც თანანაკრებელებთან ერთად ნამატჩევს რესპუბლიკის მოედანზე შეკრებილ გულშემატკივრებთან მივიდა და სკანდირებდა: „აფხაზეთი საქართველოა!“, „სამაჩაბლო საქართველოა!“. საქართველოა და მერე როგორი საქართველოა...




არ მინდა, ვინმე გამოვყო, თუმცა განსაკუთრებით სასიამოვნოდ ლაშა დვალმა და გიორგი ქოჩორაშვილმა გამაკვირვეს. საბა კვირკველიას სასტარტოში არდაყენებას სულ ტყუილად უკიჟინებდნენ სანიოლს. როგორც კი დავინახე პირველ ვარჯიშზე, როგორ ფორმაში იმყოფებოდა, მასში ეჭვი არ შემპარვია. აქვს ხოლმე სეზონის დასაწყისში გარკვეული პრობლემა, თუმცა მწყობრში ჩადგომისთანავე ისევ ძველი საბა ხდება. გიორგი მამარდაშვილზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია, მსოფლიოში ერთ-ერთი საუკეთესო მეკარეა, ხოლო ასაკის, სიმაღლის და უნარების გათვალისწინებით, საუკეთესოც შეუძლია გახდეს. გიორგი ჩაკვეტაძეზე ბევრს ჩაქნეული ჰქონდა ხელი, რადგან მძიმე ოპერაციების შემდეგ მისი დაბრუნება თითქოს წარმოუდგენლად მოჩანდა. დაბრუნდა, ფიზიკურად კიდევ უფრო მომძლავრდა და მისგან შემდგომ პროგრესირებას ველით.




ალბათ, ყველა ჩვენგანმა ძალიან ინერვიულა, კინაღამ გამისკდა გული (ერთი პირობა შემეშინდა, ჯანმრთელობის პრობლემა არ შემქმნოდა), მაგრამ ეს გამარჯვება ამად ღირდა. მადლობა ფეხბურთელებს და განსაკუთრებული მადლობა გულშემატკივრებს. ჩვენი გოგო-ბიჭები, როგორც ყოველთვის, განუმეორებლები იყვნენ. იცით, მგონია, საკუთარ თავს სათანადოდ ვერ ვაფასებთ ხოლმე. ერთ ამბავს გავიხსენებ - საქართველოსა და რუმინეთში ჩატარებულ ევროპის ახალგაზრდულ პირველობაზე უეფას ერთ-ერთმა მაღალჩინოსანმა აღნიშნა, რომ ისეთი შთაბეჭდილება დარჩა, თითქოს ტურნირი მხოლოდ ერთ ქვეყანაში, ჩვენთან გაიმართა. ხალისიანი, გარეგნულადაც ლამაზი მაყურებლები მგზნებარე ქომაგობით სტადიონზე რაღაც საოცარ ატმოსფეროს ქმნიან და მახსენდება ლამის დავიწყებული გამონათქვამი, რომელიც, შესაძლოა, ზოგს გადაჭარბებულად მიაჩნია - "რაც კარგები ვართ, ქართველები ვართ". ვართ, ბატონებო და ქალბატონებო, ოღონდ ხანდახან და ამ „ხანდახან“-ის მუდმივობაში გადაზრდა გვმართებს. ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ იმ ძალიან, ძალიან მცირერიცხოვან ვაიგულშემატკივრებს, რომლებსაც საკუთარი ქვეყნის წარმატება არ უხარიათ და ჩვენი სამშობლოს საკეთილდღეოდ ყოველთვის საუკეთესონი ვიყოთ, ისეთები, როგორებიც ბოლო ორი თამაშისას ვიყავით.

ამ გამარჯვებას ქართული ფეხბურთის განვითარებისთვის ახალი მუხტის შეძენა ძალუძს. უნდა გითხრათ, არც ევროპის ჩემპიონატზე ვიქნებით მთლად უშანსოდ და ბრძოლას გერმანიაშიც ყველას გავუმართავთ. "აბა ულა", საქართველოს ნაკრები ევრო 2024-ზე მიემგზავრება - ვისაც გჯერათ, გაგვატარეთ.