ლელო - ეს თამაში რაგბის ქართული წინამობედია. იგი დასავლეთ საქართველოში გავრცელებული გუნდური თამაში იყო. როგორც აკადემიკოსი ნიკო მარი ამბობს, ეს თამაში ბასკეთშიც ყოფილა გავრცელებული, სადაც გამარჯვებულები ლელოს გატანის დროს სიხარულს შეძახილით - "ლელო" - გამოხატავდნენ. ეს სახელი მზის
ტრადიციული ძველი ლელო დღესაც იმართება ყოველ აღდგომას გურიაში, სოფელ შუხუთში. სოფელი ორ დაპირისპირებულ ბანაკად იყოფა და თოთოეული პირველობის მოსაპოვებლად იბრძვის.
ასპარეზობა - ცხენოსნობასთან და ცხენთან დაკავშირებულ თამაშობებს ერქვა. ასპარეზობის სახეებიდან საქართველოში გავრცელებული იყო ცხენოსნობა - დგენა, დოღი, მარულა, ჯირითი, თარჩია, ბურთაობა - ჩოგანბურთი, გადრი, რადი, საგანთსროლა - ყაბახი, აშფაშაგი და სხვ.
ასპარეზობის ნაირსახეობები დღეს მრავლადაა შემორჩენილი, ძირითადად ზაფხულში მთაში იმართება. მაგალითად, გურიის კურორტ ბახმაროში ყოველი წლის აგვისტოში, დოღი იმართება, სადაც ძირითადად, გურიიდან და აჭარიდან ჩასული მხედრები იღებენ მონაწილეობას.
იხილეთ სრული სტატია
ნათია ჯიჯავაძე
allnews.ge