შავდათუაშვილი: მიყვარს ძიუდო, მან ყველაფერი მომცა და მასთან ვალდებული ვარ!..

ლეგენდარული ლაშა შავდათუაშვილი პარიზის ოლიმპიადას სათანადო ფორმაში ვერ შეხვდა და ეს ტურნირი მაქსიმალურად სწრაფად უნდა დაივიწყოს, მის დიდებას არაფერი აკლდება - სამივე ხარისხის მედალი ოლიმპიადაზე!..

ძიუდოს საერთაშორისო ორგანიზაციამ (IJF) 3 წლის წინ, ტოკიოს ოლიმპიადამდე, ლაშა შავდათუაშვილთან საინტერესო ინტერვიუ შემოგვთავაზა:

"მას შემდეგ, რაც ლაშა შავდათუაშვილმა მსოფლიო ჩემპიონის ტიტული ბუდაპეშტში მოიპოვა, მასთან საუბრის საშუალება რამდენჯერმე უკვე გვქონდა. უნდა ითქვას, რომ მას ყველა მნიშვნელოვანი საპრიზო ტიტული აქვს: ოლიმპიური, მსოფლიო და ევროპის ჩემპიონობა, ბრინჯაოს (უკვე ვერცხლიც) ოლიმპიური მედალი. მიუხედავად ამისა, მას მეტი სურს და არ დაიღალა უმაღლეს დონეზე ასპარეზობით" - წერენ  ისინი ინტერვიუს შესავალ ნაწილში.

IJF: როდის დაიწყეთ ძიუდო და რატომ?
ლაშა შავდათუაშვილი: 11 წლის ვიყავი, როდესაც მშობლებმა ძიუდოზე წამიყვანეს. იმ დროს დიდი ენერგია მქონდა, როგორც ეს ჩვენს სოფელში ყველა პატარა ბიჭს. მაშინვე მომეწონა ძიუდო. ის ძალიან ჰგავს ჩვენს ტრადიციულ ქართულ ჭიდაობას.

მახსოვს, რომ ჩვენს სოფელში მცირეწლოვან ბავშვებს შორის გვქონდა შეჯიბრებები, მხოლოდ გასართობად და მე საკმაოდ ძლიერი ვიყავი იმ ჭიდაობებში. სწორედ ამიტომ გადაწყვიტეს ჩემმა მშობლებმა ძიუდოზე მივეყვანე. ეს დღე ძალიან კარგად მახსოვს: განსაკუთრებული იყო!

IJF: ვინ იყო თქვენი მისაბაძი სპორტსმენი?
ლაშა: როდესაც ძიუდო დავიწყე, ყველა წარმატებული ქართველი სპორტსმენი ჩემთვის მისაბაძი იყო და ვოცნებობდი იმ დღეზე, როდესაც ყველაზე მაღალ შედეგებსა და ტიტულებს თავად მოვიპოვებდი.

IJF: თქვენ შეხვდით ლონდონის ოლიმპიურ თამაშებს კონტინენტური კვოტით და მოიგეთ...
- ლონდონის ოლიმპიური კვალიფიკაცია ჩელიაბინსკში გამართულ ევროპის ჩემპიონატზე მოვიპოვე. ეს იყო უდიდესი მოტივაცია და დიდი შანსი ჩემს ცხოვრებაში, ასეთ პატარა ასაკში ჩემპიონი გავმხდარიყავი. ყოველთვის მჯეროდა, რომ გამარჯვებისთვის ბოლომდე ბრძოლა იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი სპორტში, რომ მთელი ენერგია, ყველა ძალისხმევა და ყველა შესაძლებლობა გქონდა შენი მიზნის მისაღწევად. იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ გამოიჩინო მოგების სურვილი და შრომისმოყვარე, 100 პროცენტით საკუთარ თავზე დამოკიდებული იყო.

IJF: ლონდონის შემდეგ თქვენ შეცვალეთ კატეგორია მსოფლიო ტიტული ამ ახალ წონით კატეგორიაში მპიგეთ. ვიცით, რომ ძალიან რთული დრო გქონდათ  რამდენიმე ტრავმის გამო, რა იყო თქვენი მოტივაცია?