ffodessa საკმაოდ ვრცელ სტატიას აქვეყნებს:
"უკრაინაში ახლა ასე ადვილი არ არის ეროვნულ გუნდში მოხვედრა - წიტაიშვილს საკმაოდ დიდი კონკურენტები ეყოლებოდა როგორც ნაკრების ამჟამინდელი ფეხბურთელების, ასევე ახალგაზრდა მოთამაშეების სახით.
როდესაც გიორგის "დინამოში" შანსი მიეცა, პრემიერლიგაში 10 მატჩი მას გოლი არ გაუტანია და მხოლოდ ერთი საგოლე პასი ჰქონდა. ასევე, "ვორსკლაში" ჩატარებულ 4 მატჩში მხოლოდ 1 გოლი გაიტანა. წიტაიშვილი დაშავდა და სეზონი გამოტოვა. დიახ, უკრაინაში ასეთი ფონზე რთულია, ვინმეს ნაკრებში
საქართველოს ეროვნულ გუნდს ჰყავს უმაღლესი დონის ფეხბურთელი - ეს არის ხვიჩა კვარაცხელია, რომელიც ძირითადად, მარცხენა მხარეს თამაშობს. გიორგისთვის ადვილი არც მარჯვნივ დამკვიდრება იქნება - 25 წლის ლევან შენგელია კლუბში კარგი მოთამაშეა, თუმცა მან ჯერ ვერ მოახერხა ეროვნულ ნაკრებში თავის დამკვიდრება (გოლების გარეშეა და საუკეთესო მატჩებს მხოლოდ სუსტ მეტოქეებთან აჩვენებს). 26 წლის საბა ლობჟანიძე თურქეთში საკმაოდ წარმატებულია. 28 წლის ჯაბა ჯიღაური უცხოური მოგზაურობებიდან დაბრუნდა და ამჟამად კი ბათუმის "დინამოში" კარგი სეზონი აქვს.
დიახ, იქ ახალგაზრდებს შორის მსოფლიო ჩემპიონები არ არიან, მაგრამ საქართველოს ნიჭიერი ფეხბურთელები ჰყავს. ბუნებრივია, ნატურალიზაციამდე წიტაიშვილმა ვილი სანიოლთან ისაუბრა და ფრანგმა მთავარმა მწვრთნელმა გიორგის მიმართ ინტერესი გამოხატა. ეს არ უარყოფს კონკურენციის თემას, რომელიც თავისებურად მკაცრია...
გიორგის ადამიანურად უნდა გავუგოთ, საქართველო ხომ მისი წინაპრების სამშობლოა. ასე რომ, მისი გადაწყვეტილება აბსოლუტურად სწორია.
ამავდროულად, სამომავლო დანაკარგების თავიდან ასაცილებლად, აუცილებელია უკრაინაში მოთამაშე ახალგაზრდებთან მიმართებით მკვეთრი ცვლილებების შეტანა.
ფეხბურთის აბსურდული კანონის გათვალისწინებით, რომელიც საშუალებას აძლევს მათ, ვინც ახალგაზრდულ ნაკრებსა და ასევე, ეროვნულის არაოფიციალურ შეხვედრაში მონაწილეობდა, შეიცვალონ ფეხბურთის მოქალაქეობა. აუცილებელია ახალგაზრდა ფეხბურთელებთან უფრო სერიოზულად ვიმუშაოთ.
წიტაიშვილი ნიჭიერი მოთამაშეა. ქართველს, თუმცა ისრაელში დაბადებულსა და უკრაინაში გაზრდილს, მორალური უფლება აქვს, საქართველოს ნაკრებში ითამაშოს. გიორგის მეგობარ ქვეყანაში წარმატებები ვუსურვოთ!"