"სამშობლო სულ უფრო და უფრო ძლიერ მიხმობს" - განაცხადა კონსტანტინე მარადიშვილის მამამ, რომელსაც შოთა არველაძის წინააღმდეგ უთამაშია და რომლის მწვრთნელი თემურ მახარაძე იყო

უკვე კარგა ხანია ვრცელდება ინფორმაციები, რომ მოსკოვის „ლოკომოტივის“ 23 წლის საყრდენი ნახევარმცველი კონსტანტინე მარადიშვილი საქართველოს მოქალაქეობის მიღებას და „ჯვაროსნებში“ თამაშს აპირებს. Geo Team-მა კი გვაცნობა, რომ მარადიშვილმა საქართველოს მოქალეობა უკვე მიიღო. ამაზე არაერთგვაროვანი კომენტარი გააკეთა კონსტანტინეს მამამ და აგენტმა კობა მარადიშვილმა.




კონსტანტინეს აგენტი მისი მამა, კობა მარადიშვილია, რომელმაც 2020 წელს matchtv-სთან ინტერვიუში ისაუბრა. რამდენიმე ამონარიდს გთავაზობთ:

„მე კახეთში, სოფელ მუკუზანში გავიზარდე. შესაძლოა, გაგიგიათ, იქ საქართველოში საუკეთესო ღვინოს აყენებენ. სიჭაბუკისას არ მომწონდა სოფელში ცხოვრება, ნებისმიერი ხერხით გაქცევას ვცდილობდი და 13 წლისა თბილისის ოლიმპიური რეზერვის სპორტულ სკოლაში მოვხვდი. ორი წლის შემდეგ მამაკაცებთან საბჭოთა მეორე ლიგაში ვიბრძოდი. „იმედის“ შემადგენლობაში. იქ იმიტომ მოვხვდი, რომ ძალიან სწრაფად დავრბოდი. სოფელში გადარბენაზე ჩემს ძაღლს ვეჯიბრებოდი და პირველ ოც მეტრზე ვასწრებდი კიდეც.

საყრდენ ზონაში ვთამაშობდი, ჩემს გუნდთან ერთად მთელი საბჭოთა კავშირი შემოვიარე. ვერ ვიტანდი წაგებას. ძალიან ემოციურად ვთამაშობდი. ახლაც, ამხანაგურ შეხვედრებში 25 წლის ბიჭებს ვლანძღავ, რომლებიც პირველი 15 წუთის შემდეგ დალასლასებენ. ხანდახან ჩემი დაყვირების მერე გასახდელში გადიან - არ შეუძლიათ ჩემთან თამაში. მე კი არ შემიძლია დამარცხება - ჭკუიდან გადავდივარ.

ვის წინააღმდეგ მითამაშია საქართველოში? შოთა არველაძეზე უფრო ცნობილს ვერავის გავიხსენებ. ერთხელ ჩვენ შორის როგორღაც მცირე შეხლა-შემოხლასაც ჰქონდა ადგილი. წვიმდა, დავიფიცე, რომ არც ერთხელ არ გავატარებდი და ჩვენ სულ ტალახში ვვარდებოდით. ხან ის მეცემოდა ზემოდან, ხან მე მას. საბოლოო ჯამში უხეშად მკრა ხელი, მაგრამ როგორც კარგად აღზრდილ ადამიანს შეეფერება, შემდეგ გასახდელში შემოვიდა და ბოდიში მოიხადა.

„იმედიდან“ მხოლოდ ხვიჩა შუბითიძემ გაითქვა სახელი, გერმანიაში წავიდა, მეორე ბუნდესლიგაში ითამაშა. „ჰალეში“ მისი შვილი ლუკა თამაშობს. ის კოსტიას თანატოლია.

ყოველთვის საყრდენად არ ვთამაშობდი. როდესაც ჩვენი სპორტული სკოლის ბაზაზე მეორე ლიგის გუნდი შექმნეს, მწვრთნელმა თეიმურაზ მახარაძემ მოულოდნელად მარცხენა ფლანგზე დამაყენა (ხელით მემარჯვენე ვარ, ფეხით - ცაცია). ოღონდაც მეთამაშა და თუნდაც კარში ჩავეყენებინე. თუმცა 18 წლის ასაკში მყესები გამეწყვიტა. დღემდე მაწვალებს. ორი ოპერაცია გავიკეთე. ბევრი ექიმი არ იყო და მახარაძემ თბილისის „დინამოს“ ბაზაზე ზაქარია (ზაქრო) თელიასთან წამიყვანა. მან ჩემი მუხლი ნახა, მწვრთნელს შეხედა და თავი გააქნია. ისე გამოუვიდა, უშანსოდააო. მაშინ მენისკის გამოც კი ასრულებდნენ კარიერას“.

კოტე მარადიშვილი იხსენებს, რომ ოპერაციის გასაკეთებლად მოსკოვში დასთან გაემგზავრა, შემდეგ საქართველოში დაბრუნდა, ვინაიდან ძალიან უნდოდა თამაში, „დილას“ განაცხადში შეიყვანეს, 200 ლარი ხელფასი დაუნიშნეს, მაგრამ მისთვის მთავარი ფული კი არა, დიდება იყო, სამი თვის მერე მიხვდა, რომ ასეთ დონეზე თავის წარმოსაჩენად ერთი-ორი წელი ყველა უნდა გაებრდღვნა, უკვე თითქმის 30 წლის იყო, ობიექტურად შეაფასა ყველაფერი, მოსკოვში დაბრუნდა, კომერციას მიჰყო ხელი და ფეხბურთს დღემდე თავისი სიამოვნებისთვის თამაშობს.