[ოთხშაბათის საკითხავი] ვინ რას მისტირის?

საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტის,  ლევან კობიაშვილის პოზიცია ურყევია - კახა ცხადაძემ ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელის პოსტი უნდა დატოვოს. აღმასკომმა კი კობიაშვილს რეკომენდაცია მისცა, ცხადაძეს შეხვდეს და კონტრაქტის გაწყვეტაზე დაელაპარაკოს.

ცხადია, ესაა ჩვენი რუბრიკის მთავარი თემა...

საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციამ ახალი სახელფასო მოდელი შეიმუშავა. მოდელი ორიენტირებულია შედეგზე და ჩვენნაირი გაჭირვებული ქვეყნისთვის თითქოს მისწრებაა, მაგრამ მედალს აქვს მეორე მხარეც.

ჩემი პირადი აზრი ასეთია და არ არის აუცილებელი, სხვამაც გაიზიაროს - თანხის ეკონომია ყველა შემთხვევაში გამართლებულია, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა საქმე ეროვნული თუ სხვა ასაკობრივი ნაკრებების ინტერესებს ეხება.

რა ვუყოთ იმას, რომ "ჩიტმა" ჯერ კიდევ ნოემბერში მოგვიტანა ამბავი კახა ცხადაძის წასვლის თაობაზე. მაშინ ეს ცნობა არ დავიჯერეთ, მაგრამ დრომ იმ სიტყვების სიმართლე დაადასტურა. რატომ არ ვაცალეთ მწვრთნელს იმ საქმის კეთება, რასაც ის შეეჭიდა და პატიოსნად აკეთებდა?

რატომ მოიხსნენ ასაკობრივი ნაკრებების მთავარი მწვრთნელები? ვარაუდები, ჩვენი აზრი და ფედერაციის პოზიცია შეიძლება აქ რაღაცაში ემთხვეოდეს კიდეც ერთმანეთს, მაგრამ ფაქტი ისაა, რომ ამ ხალხმა შედეგი დადო.

ღმერთმა ნუ ქნას, ელიტრაუნდში ჩვენმა ასაკობრივმა ნაკრებებმა შედეგი ვერ აჩვენონ. მაშინ ვინ იქნება პასუხისმგებელი ამაზე? გულშემატკივარს ხომ აუცილებლად დარჩება განცდა - ის მწვრთნელები რომ დარჩენილიყვნენ, უკეთესი შედეგი გვექნებოდაო.

საქართველოს ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელი თვეში 40 ათას დოლარს იღებს. რა თქმა უნდა, ჩვენნაირ გაჭირვებულ ქვეყანაში ეს არ არის პატარა ხელფასი. მეტიც - დიდი ხელფასია.

და ვინ თქვა, რომ ნაკრების მთავარი მწვრთნელი კაპიკებს უნდა იღებდეს? ჩვენ გვახსოვს ნაკრების არაერთი მწვრთნელი, საქართველოს ნაკრებში ცხადაძეზე გაცილებით მეტს რომ იღებდა, მაგრამ მაშინ ამ თემაზე ლაპარაკი არ ყოფილა.

ერთმა ჩემმა კოლეგამ დაწერა - ნუ ვიქნებით ბუღალტრები, პროფესიონალები ვიყოთო. ვეთანხმები. მით უმეტეს, ახალ შესარჩევ ციკლამდე სულ ცოტაა დარჩენილი და ახალ მწვრთნელს გაუჭირდება ადაპტაცია.

ამ ეტაპზე ისე ჩანს, რომ ხელფასის საკითხი საერთო-პოპულისტური ფონის გასაღვივებლად გახდა საჭირო. დღეს ქვეყანაში ბევრს უჭირს, ბევრს სესხი ახრჩობს. ბევრი ყოველდღიურ სარჩოს ვერ ყიდულობს, მაგრამ ამ ფეხბურთში ღარიბები რომ ვერ იმარჯვებენ, ამას რაღა ვუყოთ?!

მე ასე მგონია - წავა ცხადაძე, ამოქმედდება ეგრეთ წოდებული ბონუს-სისტემა, მაგრამ ეს ძირეულ ცვლილებებს ვერ შეიტანს ქართული ფეხბურთის ყოველდღიურობაში.

რა თქმა უნდა, ეკონომია კარგია, მაგრამ ღირდა კი ეს იმად, რომ ნაკრებში დალაგებული ვითარება აგვერია?! თანაც, ახლა, როცა მსოფლიოს ჩემპიონატის შესარჩევი ციკლი კარზეა მომდგარი?!

და თუ ჩვენი საზომი ლატვიისა თუ სომხეთის მწვრთნელების ხელფასია, მაშინ ნურც მეტის ამბიცია გვექნება... რა საჭიროა კონტრაქტი?

მე საერთოდ არ ვიცი, ვერ ვხვდები, დღევანდელ ქართულ რეალობაში რა საჭიროა კახა ცხადაძის კონტრაქტი? ცხადაძეს ჰქონდა ხელფასი. მან ამის შესაბამისად დაგეგმა თავისი უახლოესი ცხოვრება და მას ხელფასის შემცირება მოსთხოვეს.

ცხადაძემ მზადყოფნა გამოთქვა, 25 პროცენტით შეემცირებინა ანაზღაურება, მაგრამ ეს ფედერაციას არ ეყო და მწვრთნელს ჯამაგირის განახევრება მოსთხოვა. ამაზე ცხადაძემ უარი თქვა და ადამიანურად, მე მისი მესმის.

კონტრაქტზე ვთქვით და, მართლაც, რა საჭიროა ის, თუ მისი შეცვლა ან უგულებელყოფა ნებისმიერ შემთხვევაშია შესაძლებელი?

დავუშვათ, ცხადაძემ გაშვების შემდეგ სრულად მოითხოვა კონტრაქტის ანაზღაურება. მგონი, ამის უფლება მას უნდა ჰქონდეს. მაშინ საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია მართლაც რომ ტრაგიკომიკურ სიტუაციაში აღმოჩნდება - ცალკე ცხადაძის ხელფასი ექნება გადასახდელი და ცალკე - ახალი მთავარი მწვრთნელის ანაზღაურება.

მაშინ თანხის დაზოგვის სახელით დაწყებული კამპანია პირიქით შეტრიალდება და უკუეფექტს გამოიღებს.

ფეხბურთის ფედერაციის ხელმძღვანელებმა ცხადაძის ზურგს უკან ძველი ხელმძღვანელობის კუდები დაინახეს. სრული პასუხისმგებლობით უნდა დავწერო - მე არ მეგულება უფრო სუსტი ფედერაცია, ვიდრე ზვიად სიჭინავას ფორმაციისა და არასდროს, არც ერთი წამითაც კი არ გავიხედავ სინანულით იმ წარსულისკენ.

იმ წარსულისკენ, როცა ხალხი ისე იღებდა ხელფასებს, რომ არც მუშაობდა...

იმ წარსულისკენ, როცა ფეხბურთის ფედერაციაში საქმის მკეთებელი ხალხი უმცირესობაში იყო...

როცა მედიას არ უსმენდნენ...

როცა საქართველოს ჩემპიონატი ისე გახადეს 16-გუნდიანი, საზოგადოების აზრი არად ჩააგდეს...

როცა ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტმა ფეხბურთი ისე იცოდა, როგორც ამ სტრიქონების ავტორმა - პაპუა-ახალ გვინეაში მოსახლე ერთ-ერთი ველური ტომის დიალექტი...

გაგრძელება კიდევ შეიძლება, მაგრამ მგონი, საჭირო აღარ არის...

არ მივტირი იმ წარსულს, მაგრამ, განა, ყველაფერი უნდა მოვიშოროთ, რაც იმ წარსულიდან შემოგვრჩა? ასე ხომ არ შეიძლება?! "ჩემიანი", "სხვისიანი" - ქართულ ფეხბურთში ერთხელ და სამუდამოდ ხომ უნდა მორჩეს ასე დაყოფა. ჩვენ, ყველა ერთად ხომ ქართულ ფეხბურთს ვემსახურებით?!

იქნებ ვიღაცას შეეშინდა, ცხადაძეს სიტუაცია შიგნიდან არ აეფეთქებინა? ჯერ ერთი, არ იყო ცხადაძე ამის გამკეთებელი კაცი და მეორეც - რა ბერკეტი ჰქონდა მას საამისოდ? ის თავადვე მოიჭრიდა იმ ტოტს, რომელზეც იჯდა? რა, ნაკრები შეგნებულად წააგებდა თამაშებს? ერთი წამით დავუშვათ, რომ ეს ასე ყოფილიყო. უპირველეს ყოვლისა, ისევ ცხადაძის ავტორიტეტი არ დაზარალდებოდა?!

ხდება ხოლმე - კაცს ბედისწერა ისეთი დაჰყვება, მის ცხოვრებას იოლს ვერ დაარქმევ. ცხადაძის საფეხბურთო ცხოვრებაც ძალიან რთულია.

დავიწყოთ იქიდან, რომ ცხადაძეს მთელი კარიერის განმავლობაში არ ასვენებდა ტრავმები.

გავაგრძელოთ იმით, რომ ჯან-ღონით სავსე კაპიტანი თითქმის შეგნებულად და თითქმის ხელოვნურად ჩამოაშორეს საქართველოს ნაკრებს. ჩამოაშორეს მაშინ, როცა ის თავისი კარიერის ზენიტში იყო და მაშინ, როცა საქართველოს ნაკრები მზად იყო, შედეგი დაედო. მით უმეტეს, შესარჩევი ჯგუფი ისეთი გვქონდა, დიდი ხნის განმავლობაში რომ ვნატრობდით...

მე რაც თავად ვიცი და რაც გამიგონია, ცხადაძის ცხოვრება არის ფეხბურთელის სამაგალითო ცხოვრება. მან არ ითამაშა მსოფლიოს ჩემპიონატზე და ითამაშა საქართველოს ნაკრებში. მან ნაკრებისთვის გააკეთა იმაზე მეტი, ვიდრე ერთ ფეხბურთელს შეეძლო, გაეკეთებინა.

ადამიანი უშეცდომო არ არსებობს. თავის დროზე, ძალიან დამწყდა გული, საქართველოს ახალგაზრდული ნაკრების მთავარი მწვრთნელი ბაქოს "ინტერში" რომ წავიდა. ისე ჩანს, რომ მისი კარიერისთვის ეს გამართლებული ნაბიჯი იყო, მაგრამ მაშინ დიდი იმედით ვუცქერდი ცხადაძის მუშაობას ახალგაზრდულ ნაკრებში...

ყველა ადამიანს აქვს შეცდომის დაშვების უფლება და ეს შეცდომაც, თუ ის შეცდომა იყო, შეიძლება არც გაგვეხსენებინა, მაგრამ თუ ჩვენს წერილს აქვს იმის პრეტენზია, რომ სიმართლე თქვას, ყველაფერი უნდა დაიწეროს.

სხვისი არ ვიცი და, მე ასე მგონია: დღემდე ქართული საფეხბურთო სამყარო ისე ვერ მოექცა ცხადაძეს, როგორც იმსახურებდა...

საქართველოს ახალგაზრდული ნაკრების მთავარ მწვრთნელად გია გეგუჩაძე დაინიშნა. ქართულმა საფეხბურთო თემმა ნაღდი შოკი მიიღო, რაკი გეგუჩაძეს ეროვნული ნაკრების დამრიგებლად ელოდნენ...

ახლა კი საქმე ასეა: ნაკრებს ახლო მომავალში ეყოლება მთავარი მწვრთნელი. კულუარებში ახსენეს სამი კანდიდატი - შოთა არველაძე, ვინც უმუშევარია "ტრაბზონსფორიდან" წამოსვლის შემდეგ, "ფრაიბურგის" ლეგენდარული დამრიგებელი ფოლკერ ფინკე და შემოდგომაზე "გლადბახიდან" გაშვებული ფრანგი ლუსიენ ფავრი.

ფინკესა და ფავრს კობიაშვილი ძალიან კარგად იცნობს. განსაკუთრებით - ფინკეს, ვისთანაც ლევანს არაერთი წელი გაუტარებია "ფრაიბურგში".

კობიაშვილი ამბობს, რომ არც ერთ კანდიდატთან არ ჰქონია მოლაპარაკება. მოკლედ, ვნახოთ...

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"